"Ρώτησα...Τον ρώτησα θεέ μου αλλά στο ορκίζομαι Ο ΔΙΑΟΛΟΣ γέλασε..."

"Γρήγορα!!! Ετοιμάστε να μηχανήματα!! Τον χάνουμε!" Ούρλιαξε ο Πίτερ και κοίταξε τον Κρίστιαν... Ήταν άσπρος...λευκός σαν ένα κομμάτι πανί. Δίχως ζωή... Δίχως ελπίδα για να ζήσει...

Η Λίζ είχε ήδη γονατίσει στο πάτωμα του πάτωμα του νοσοκομείου από την ώρα που μπήκαν μέσα. Δεν άντεξε να κάνει βήμα παραπέρα. Ψυχικά ήταν νεκρή... Δεν είχε κανέναν δίπλα της , ούτε καν τη μάνα της δεν ενημέρωσε αλλά ήταν σίγουρη πως θα έφτανε από λεπτό σε λεπτό...

Όταν τον βρήκε ήταν αργά...έριξε το φταιξιμο πάνω της που άργησε να φύγει από εκείνο το δωμάτιο 3 ολόκληρα λεπτά... Τόσα ήταν... Έφτασαν όμως για να πυροδοτήσουν μια νοσηρή αλυσιδωτή αντίδραση...

1 ώρα νωρίτερα ...

Ο Λιαμ γύρισε το κεφάλι του στην κραυγή του Κρίστιαν. Πέτυχε αυτό ακριβώς που ήθελε. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια...

"Γιατί ρε γαμημενε;;;; Κι εσύ;;ΕΣΎ ΠΑΛΙΟΠΟΥΤΑΝΑ ΕΊΣΑΙ ΝΕΚΡΉ ΓΙΑ ΜΈΝΑ!!!" Ουρλιαξε και η Χανα προσπάθησε να σηκωθεί αλλά δεν τα κατάφερε. Έφυγε έξαλλος αφήνοντας την Λιζ να στέκεται στην πόρτα...

Δεν πίστευε σε αυτό που έβλεπε...

"Λιζ..." Ψέλλισε η Χανα

"ΜΗ ΜΙΛΆΣ!" Είπε απότομα και στράφηκε προς τον Λιαμ . Τα βουρκωμένα της μάτια στόχευαν τα δικά του έτοιμα να επιτεθούν. Εκείνος  γέλασε και απομακρύνθηκε από τη Χανα . Σε κάθε βήμα που έκανε προς την Λιζ εκείνη θολωνε ακόμα περισσότερο.  Δεν έφυγε όμως... Δεν έτρεξε.. Έμεινε εκεί να ζηταει σιωπηλά μια απάντηση που ήταν σίγουρη ότι δεν ήθελε να ακούσει. Μόλις εκείνος πλησίασε αρκετά και στάθηκε μπροστά της , κύλησε και το πρώτο δάκρυ από τα μάτια της...

"Γιατί;" Βρήκε το θάρρος και το κουράγιο να τον ρωτήσει αυτό που το μυαλό αρνήθηκε να δεχθεί. Το πρόσωπο της ήταν ανέκφραστο.

"Γιατί δεν ήσουν αρκετή...Πότε Δεν θα ήσουν... Ξενέρωσα την δεύτερη φορά και κατάλαβα πως το μόνο που άξιζε από σένα ήταν εκείνο το βογγητο καθώς σε ξεπαρθενιαζα..." Της είπε και εκείνη τον χαστουκισε αστραπιαία... Εκείνος έπιασε το μάγουλο του αλλά δεν αγρίεψε. Ίσα ίσα γέλασε πιο πολύ

"Για το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι που ..." τα λόγια δεν άντεξαν να βγουν από τα χείλη της σε αντίθεση με τα δάκρυα που έτρεχαν ανεξέλεγκτα προς κάθε κατεύθυνση πάνω στα μάγουλα της ...

"Που ;Που με ερωτευθηκες;; Ωωωω λυπάμαι κι εγώ μικρή... Το έχω αυτό με τις γυναίκες..." Η Λιζ τον χαστουκισε ακόμα πιο δυνατά...

"ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΑΓΑΠΑΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΆ!!!" Ούρλιαξε και έφυγε από το δωμάτιο..

"Συγνωμη μάτια μου ... Αλλά ακριβώς γι αυτό το λόγο σε καταστρέφω..." Ψέλλισε μόλις εκείνη έφυγε και κοίταξε τη Χανα η οποία έκλαιγε με την σειρά της βουβά... Ήταν ακόμα στα χαμένα αλλά κατάλαβε τι είχε συμβεί...

Εστρεξε το βλέμμα του στο παράθυρο. Το αυτοκίνητο του Κρίστιαν ήταν ακόμα κάτω. Πριν απομακρυνθεί ομως, είδε τη Λιζ να τρέχει προς το δάσος....

Παρόν

Η Καταλινα κόντεψε να σπάσει τις πόρτες από την δύναμη με την οποία τις άνοιξε. Άρχισε να τρέχει σαν τρελή κλαίγοντας ώσπου έφτασε έξω από την εντατική. Το πρωτο πράγμα που αντίκρισε ήταν η Λιζ. Καθοταν στο πάτωμα, έμοιαζε χαμένη...

Πήγε γρήγορα και γονάτισε μπροστά της .

"ΤΙ ΈΓΙΝΕ;;;; ΓΙΑΤΊ ΜΕ ΕΙΔΟΠΟΊΗΣΑΝ;; ΤΙ ΈΠΑΘΕ ΕΛΙΖΑ ;;; ΜΙΛΆ!!!" εκείνη ύψωσε το αψυχο βλεμμα της προς τη μητέρα της και γελώντας απελευθέρωσε ένα δάκρυ...

"Μας νικησε μαμα ...Παίξαμε με το διάολο και χάσαμε όλοι..." Η Καταλινα δεν καταλάβαινε τίποτα.

"Καταλινα !!!" Άκουσε πίσω της τον Πίτερ και σηκώθηκε έντρομη. Έτρεξε προς το μέρος του και τον έπιασε από τα μπράτσα

"Το παιδί μου !! Πες μου τι έπαθε το παιδί μου !!!!" Ο Πίτερ χαμήλωσε το κεφάλι... Έριξε την μάτια του στην Λιζ και έπειτα πάλι στην Καταλινα...

"Το τμήμα επειγόντων περιστατικών  δέχθηκε κλήση πριν 20 λεπτά από την Λιζ... Ότι ξέρω το έμαθα από τους τραυματιοφορεις Καταλινα. Η Ελίζα αρνήθηκε να μιλήσει...Είναι σε αυτή τη κατάσταση από εκείνη την ώρα... Την βρήκαν πάνω από τον Κρίστιαν ο οποίος είχε χάσει τις αισθήσεις του. Λυπάμαι πολύ... Οξεία δηλητηρίαση... Πήρε αρκετά ναρκωτικά χάπια και δεν μπορέσαμε ακόμα να βρούμε την ακριβή ουσία. Ελεγχουμε τα απονειναρια που βρήκαμε στο στομάχι του. Κάνουμε ότι μπορούμε..." Η Καταλινα έκανε ένα βήμα πίσω και κοίταξε την κόρη της .

"Χάσαμε μάνα...Χάσαμε..." της είπε και βυθίστηκε πάλι στο χάος του μυαλού της ...

1 ημέρα αργότερα

Το μαξιλάρι ήταν ποτισμένο από τα δάκρυα της ... Κανείς δεν είχε καταλάβει τι συνέβη την προηγούμενη νύχτα... προσπάθησε να βρει τον Κρίστιαν αλλά κανείς δεν απαντούσε στο σπίτι. Η Λιζ είχε το τηλέφωνο κλειστό και όσες φορές κι αν πήγε σπίτι τους δεν βρήκε κανένα... Μοναδική επιλογή ήταν να πάει στη θεία της απέναντι αλλά δεν είχε το κουράγιο...

Κοίταξε την τελευταία τους φωτογραφία και σηκώθηκε εκνευρισμένη.. Έπρεπε να μάθει. Έπρεπε να του εξηγήσει πως ήταν μεθυσμένη... Πώς δεν ήθελε να κάνει τίποτα... Βγήκε από το σπίτι και έτρεξε γρήγορα με προορισμό το σπίτι της Εμιλυ. Φτάνοντας είδε έντρομη τον πατέρα της Λιζ στη πόρτα να ουρλιάζει. Μιλούσε με τον Πίτερ. Έδειχνε έξαλλος... τα βήματα της την οδήγησαν κοντά τους απρόθυμα...

Μόλις την είδαν σταμάτησαν... Ο Ίαν την πλησίασε και την έπιασε από το μπράτσο απαλά

"Εσύ δεν είσαι η Χανα ;"Ρώτησε κι εκείνη κούνησε το κεφάλι. Ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά...

"Ο Κρίστιαν; Η Λιζ ;;"Τον ρώτησε κι εκείνος αναστέναξε

"Δεν έχεις ιδέα έτσι; Νόμιζα πως θα ήξερες κάτι που θα με βοηθούσε..."

"Δεν ... Δεν καταλαβαίνω..."

"Ο Κρίστιαν χαροπαλευει στο νοσοκομείο... Η Λιζ είναι εκεί. Μόλις έφτασα και πάω , θέλεις να έρθεις μαζί;" 

Η Χανα πισωπατησε και έβαλε τα κλάματα. Απόμακρυνθηκε και άρχισε να τρέχει σαν τρελή...

5 λεπτά αργότερα

Ο Λιαμ άκουσε την πόρτα να χτυπάει ξανά. Δεν είχαν περάσει ούτε δέκα λεπτά που έφυγε ο Ίαν. Ήξερε πως θα ερχόταν...Ήξερε πως θα ζητούσε εξηγήσεις αλλά φρόντισε να τον ενημερώσει πως δεν είχε ιδέα... Πώς ο Κρίστιαν δεν ήταν μαζί του . Πότε δεν περίμενε να πάρει όλα τα χάπια. Ήξερε πως σίγουρα θα φτιαχνοταν ,γι αυτό του τα έδωσε κι όλας... Για να τον ρίξει στα βαθειά, ποτέ όμως δεν πίστευε πως θα πάρει όλο το σακουλάκι... Όταν ο Ίαν τον ενημέρωσε για την κατάσταση έδειχνε έκπληκτος. Σίγουρος πως η Λιζ δεν θα έλεγε λέξη για όσα έγιναν έπαιξε καλά το θέατρο για ακόμα μια φορά... Θα φρόντιζε να κάνει μια επίσκεψη στον Κρίστιαν μόλις γινόταν καλά για να φροντίσει πως δεν θα βγάλει λέξη για τα ναρκωτικά και έπειτα μόλις έβγαινε θα τους σκότωνε έναν έναν... Εδώ που είχαν φτάσει τα πράγματα είχαν μείνει λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν το τέλος.

Άνοιξε την πόρτα και η Χανα ορμηξε αμέσως καταπάνω του χτυπώντας τον με τις γροθιές της στο στήθος...

"Θα σε σκοτώσω ρε πουστη!!! Αν πεθάνει θα σε σκοτώσω!!!!!" Ούρλιαξε έξαλλη κι εκείνος έπιασε τα χέρια της και την έσπρωξε

"Άντε γαμησου ρε !!! Σήκω και φύγε! Χεστηκα για όλους!!!!" Της είπε κι εκείνη γέλασε

"Σε άκουσα ρε γαμημενε ... Σε άκουσα... " ξαφνικά έσπασε... τα πόδια της λύγισαν και λίγο πριν πέσει έβαλε τα κλάματα και στηρίχθηκε στη πόρτα
"Ξέρω πως την αγαπάς...Γιατί; Πες μου μόνο γιατί μας κατεστρεψες..."

Ο Λιαμ έσφιξε το σαγόνι και μαζί και τις γροθιές του.

"Φύγε Χανα !!" Το σκληρό του βλέμμα δεν μαλακωσε ... Εκείνη μάζεψε τα κομμάτια της και λίγο πριν φύγει γύρισε και τον κοίταξε

"Ένας άγγελος... Πάντα ήταν ένας άγγελος η Ελίζα... Έβλεπε πέρα από το κακό...Πέρα από την αμαρτία... Θα το μετανιώσεις Λιαμ ...Και φοβάμαι πως μετά θα είναι αργα για να σωσεις την ψυχή σου ... " Του είπε και έφυγε...

Σας φιλώ....