Sophie. 

Gdy w korytarzy zgasły światła momentalnie przytuliłam się do Mike'a  gotowa na krwiożerczą walkę. Chłopak warknął wściekle i szepnął do mnie:

- Wiedziałem, że to jest zasadzka. 

Nagle na nasze twarze błysnęło światło latarki. Spojrzeliśmy na zawstydzoną z jakiegoś powodu twarz Simona. 

- Wybaczcie chyba znów wywaliło korki, to się ostatnio często zdarza. Myślę, że to wina nowej lokówki mojej siostrzyczki. Tyle razy mówiłem, że to prądożerna bestia.  - Simon pokiwał głową i westchnąwszy ciężko otworzył mała skrzyneczkę tuż za nim i rozbłysło światło. 

Spojrzałam na Mike'a, także wydawał się być zdziwiony ale wzruszył tylko ramionami. Nasz gospodarz uśmiechnął się smutno i otworzył nam drzwi do jak się okazało gustownie urządzonego salonu. Na kanapie przy oknie siedziała chudziutka dziewczyna w dwóch niebieskich warkoczach przełożonych przez ramiona. Ku mojemu zdziwieniu w ręku trzymała dużego iPhone. Patrząc na cały wystrój domostwa oraz na strój Simona, tak nowoczesna rzecz w ręku Marthy wydawała się trochę dziwna. 

- Co oni tu robią? - Syknęła dziewczyna wstając i ukazując swój... Powiedzmy seksowny strój. 

- Przyszli po Lucasa siostrzyczko. 

- I tak po prostu ich wpuściłeś kretynie? 

- Ten tu - Simon wskazał na Mike'a- Ma -  Wyzwał mnie od chuji. 

- No i co z tego? - Marta była coraz bardziej zdenerwowana. 

- Nie mogę konkurować z takim argumentem. 

Martha otworzyła usta jakby chciała coś powiedzieć, ale szybko je zamknęła i przyłożyła palce do skroni. 

- Matka ostrzegała mnie, że nie wywalenie cię z tego domu nie wyjdzie dla mnie korzystnie. 

- Ale...

- Ojciec za to zaproponował, że może utopić cię w studni ale bałam się, że gdy pęknie mi rura zostanę bez wody na kilka dni bo w jedynym jej źródle wcześniej moczyłoby się twoje brudne dupsko. 

- Nie no, żarty sobie robisz nie? - Simon zaśmiał się niepewnie. - Nigdy w to nie uwierzę. 

- Simonie, wynoś się z tego pomieszczenia. Najlepiej wyjdź mi z ogóle z domu. 

- Przestań, wiem że to żarty. 

Zerknęłam na Mike'a. Wydawał się być niecierpliwy. Podszedł nagle bliżej Marthy i wyciągnął w  jej stronę palec. 

- Posłuchaj suko, nie mamy na to czasu. Mów gdzie jest Lucas! 

- Widzisz? - Krzyknął Simon machając na Mike'a z oskarżycielską miną. 

- Och, mocne słowa. Nie czujesz się dziwnie obrażając swoją byłą Panią? - Martha uśmiechnęła się szeroko. 

- Byłą panią?  - Spytałam cicho. 

Mike warknął i cofnął się o kilka kroków. Targały nim sprzeczne emocje. Patrzył na mnie, potem na Marthe a w jego oczach widziałam coraz większy niepokój. 

- To było dawno temu. - Rzucił w końcu.  - Sama wiesz czemu odszedłem. 

- Tak bardzo cie to zabolało? Naprawdę myślałeś, że się w tobie zakochałam? W zwykłym słudze? W kimś z tamtego świata? 

Martha zachichotała i zaczęła bawić się jednym z warkoczy jak niesforna dziewczynka. Mike wyprostował się jak struna ale wzrok wbił w ziemię. Podeszłam do niego i położyłam mu dłoń na ramieniu, próbowałam chociaż odrobinkę dodać mu otuchy. 

- Jak możesz? - Syknęłam do Strażniczki. 

- Och no tak. Przecież jesteś teraz jego nową Panią Sophie, Strażniczko Północy. - Ostatnie słowa wycedziła z pogardą. 

- Zgadza się.  Sophie jest moją nową Panią i nie pozwolę ci mówić do niej takim tonem. - Mike poderwał głowę, był wciekły. 

- Zamilcz psie. - Marhta machnęła ręką jakby chciała odpędzić natrętną muchę. - Wynoście się stąd. 

- Nie wyjdziemy stąd bez Lucasa popaprana wiedźmo. - Warknęłam. 

Martha przestała się uśmiechać, na jej twarzy zagościł grymas niezadowolenia. Uniosła dłoń i wystawiła w moją stronę dwa palce. Wiedziałam co zamierza zrobić i chociaż nie umiałam jeszcze zbyt wiele skupiłam się na swojej aurze. W momencie, gdy z dłoni Marty  wyleciała biała smuga światła szybko odbiłam ją ręką a pocisk uderzył w ścianę. 

Strażniczka Zachodu wydawała się być ogromnie zdziwiona, wykorzystałam ten fakt i doskoczyłam do niej. Złapałam ją za warkocz, chciałam ją chwilę przytrzymać by móc unieruchomić ją kolejnym zaklęciem gdy nagle jej włosy zostały mi w dłoni a ich właścicielka odskoczyła na drugi koniec pokoju. 

- Peruka? - Spytałam cicho. 

- Ty sztamo! Nie zdążyłam zrobić zdjęcia na insta! Teraz, kiedy ją tak poczochrałaś jest do niczego! 

- Tak mi się wydawało, że coś jest nie tak. - Mruknął Mike. 

Martha wygładziła ciemne pukle, sięgające piersi i wyprostowała się dumnie. 

- Zapłacisz za to mała ladacznico. Nawet wiem w jaki sposób. Lucasie! Przybądź! -  Pstryknęła palcami. 

Do pokoju wszedł mój Lucas, wyglądał na zarówno wkurzonego i wystraszonego moją obecnością. Stanął za Marthą i skinął jej głową. 

- Wzywałaś mnie, Pani? 

- Owszem mój wierny sługo. Zanim wydam ci mój rozkaz przypomnę tylko Sophie, że zawarłeś ze mną dobrowolny pakt i teraz musisz wykonywać każde moje rządzenia. Chyba wie o co chodzi. 

Doskonale wiedziałam. Wciąż miałam w pamięci te kilka razy gdy Lucas po prostu musiał wykonywać każdy rozkaz nawet jeśli z całych sił próbował mi się przeciwstawić. Wspominał nawet coś o bólu, gdy się opierał. Lucas otworzył szerzej oczy i spojrzał na mnie blady ze strachu. 

- Tak więc drogi Lucasie. - Strażniczka pogładziła chłopaka po policzku. - Rozkazuję ci zabić Sophie. 

Mike szybko doskoczył i zasłonił mnie swoim ramieniem. Ja za to stałam jak wryta w podłogę. Miałam walczyć z Lucasem? Po pierwsze nie mogłabym, kochałam go i nie odważyłabym się nawet spróbować go skrzywdzić. Po drugie nie oszukujmy się, w walce był ogromnie ciężkim przeciwnikiem nie raz mogłam się o tym przekonać. 

- Odsuń się, on naprawdę się na nas rzuci. - Szepnął Mike. 

Posłusznie odsunęłam się w róg pokoju i ukucnęłam. Martha zaśmiała się perliście i podeszła do drzwi. 

- Chętnie bym na to popatrzyła ale przez was opóźniła się moja sesyjka a już od godziny nic nie postowałam. Lucasie, będę na ciebie czekać w mojej sypialni. 

- Martho, błagam cię. - Szepnął Lucas robiąc krok w stronę Mike'a. - Zrobię wszystko, ale zmień swój rozkaz. 

- Pytałeś jak masz zabić Sophie? Rozkazuje ci zrobić to naprawdę brutalnie i boleśnie. Miłej zabawy. - Marhta puściła mi oczko i wyszła z pokoju. 

Simon pomachał do nas i pobiegł za siostrą. Doszedł mnie dźwięk zamykanych na klucz drzwi. Skierowałam wzrok na Lucasa. Na jego skroni pojawiły się krople potu. 

- Przepraszam, ja... Boże jak tak was przepraszam. - Szeptał jak szaleniec.  - Mike, proszę... Musisz mnie powstrzymać. Zabij mnie, rozszarp na strzępy, pourywaj ręce ale nie daj mi zbliżyć się do Sophie. 

Gdy skończył mówić rzucił się na Mike'a. Rozpoczęła się walka.