GABRIEL

A WEEK AFTER i got discharged from the hospital, i planned to meet Brielle and talked to her.

I wouldn't wanted her to be in that facility, yes she did something horrible but I don't know, i just don't feel right.

"Are you sure you want to talk to her son? She might be dangerous since her family doctor said she isn't in her right mind anymore." Sabi ni mommy.

I gave her an assured smile.

"She's harmless mom, beside there are police out there if ever mag ka problema." Sabi ko.

"I'll come with you, i wanted to talk to her too."Biglang sabi ni Savannah.

"You sure, Hon?" I asked.

"Hmm.." she hummed before nodding.

She change her clothes for a while before reaching my hand.

"Let's go." I said.

Nagpahatid kami sa family driver ni mom sa Mental hospital, ilang minuto lang ang bibilangin papunta roon.

Magkawahak ang kamay namin ni Sav papasok sa facility, agad namang dumalo sa amin ang mga police na nakastand by sa may entrance.

"What room si Ms Brielle Smith?" It was Savannah who asked.

"It's in room 406 ma'am." Magalang namang tugon ng nasa front desk.

Nagtungo kami sa fourth floor room 406, may dalawang pulis na naka bantay doon sa magkabilang pinto ng kwarto.

Tumango lamang ako sa mga nakabantay agad naman nila iyong binuksan.

We both saw Brielle, naka upo ito sa upuan na nakaharap sa bintana. Magulo ang buhok at nakaputing bestida.

"Bakit kayo narito?"Nagulat ako sa tanong niyang iyon.

"We wanted to talk to yo-"

"F*ck off!" Biglaan niyang sigaw.

Tumayo ito sa kinauupuan at mabilis na naglakad papunta sa amin.

Pero hindi niya kami maabot dahil nakatali ang paa niya sa isang kadena.

"You! It's all your fault! Kung hindi ka nalang sana nabuhay!"umiiyak na sabi niya.

"Stop blaming her!" I said.

I hold Savannah's arm to pulled her behind me. pero nanigas ito sa kinatatayuan.

"Bakit mo ba ako sinisisi sa lahat?" Tanong din ni Sav pabalik.

"Yes! It's all your fault! Kung sana hindi ka lumuwas ng maynila! Kung sana hindi nalang nakabuntis si Dad!"Sigaw niya.

"Ano bang pinagsasabi mo?" Tanong ni Sav.

Hindi ako nagsalita at hinayaan silang mag usap.

"You're my half sister! For Pete's sake your mom is a sl*t!" Sigaw niya.

Naramdaman ko kumawala ang braso ni Sav sa kamay ko, nilapitan niya si Brielle at malakas na sinampal.

Agad ko siyang hinila pabalik ng makita kong kakalmutin sana ni Brielle ang mukha niya.

"Magkapareho kayo ng mama mo! Gold digger! Slapsoil! Sl*t! Social Climber! A f*cking mistress! You don't deserve to live! Ah yes you deserve too, but it should be in hell!" Sigaw ulit ni Brielle.

"Kinuha mo na lahat! Tinalikuran kami ni dad dahil sa mama mo! And now! You're stealing my fiancee?!" She said.

"Correction! It's Ex-fianceé! You two broke up remember? Baka nakalimutan mong ikaw pa mismo ang nagtapon ng engagement ring niyo?!" Sigaw pabalik ni Sav.

Hindi ko alam kong saan nag gagaling ang lakas niya para sagot-sagutin si Brielle. Wala akong magawa para awatin sila.

I just stood there watching them to throw insults and hurtful words towards each other.

"B*tch!" Sigaw ni Brielle trying to scratch her.

I pulled her towards me again.

"Kung ano man yang ipinaparatang mo sakin imahinasyon mo lang yan lahat! Hindi mang aagaw ang mama ko at hindi siya kabit! Wala siyang inagaw!" Sigaw ni Sav.

"Oh yeah? Then who paid the hospital bills of your mom in her death bed when she's giving birth to you?! Huh? Papa ng kuya mo? It's impossible since they've broken up bago ka pa naipanganak!" Sigaw din ni Brielle.

"You're not an angeles! You're a smith! Kadugo mo si daddy at sagad sa buto ang galit ko sayo! I tried to avenge my mom and it always backfired me!" Sigaw niya.

"You never realized na hindi kayo magkadugo ng kuya mo right? Kasi nga busy ka sa pakikipaglandian sa fiancee ko! Namatay nalang ang daddy ko pero ang mama at ikaw ang lagi niyang bukang bibig! 'find her! You ned to find Sabelle and Savannah!' it's disgusting!" Sigaw niya.

"It's been 7 years Brielle! It was you who called off the engagement! You never listen to m-"

"Because you never told me about it! Yo don't trust me enough para sabihin sa akin ang problema mo! I gave my all! It was you who cut the strings first not me!" Sigaw niya umiiyak na itong nakatingin sa akin.

"Wasn't i enough? Why do you have to find another one at sa half sister ko pa?" Sabi nito may hinanakit sa boses nito.

Gustuhin ko mang makaramdam ng awa pero patuloy na bumabalik lahat ng ginawa niya, simula sa pagsaboy niya ng acido sa mukha ko, sa pag kidnap kay Savannah at sa pagbaril sa akin sa kasal ko.

Kung tutuusin hindi pa sapat lahat ng to, sobra sobra na ang lahat ng nagawa niya pero may parte parin sa akin na gusto siyang patawarin at hayaan siyang mag bago.

Baguhin ang sarili at matutong mag simula ulit.

"I'm sorry if i didn't trust you enough para sabihin ko sayo ang problema ko, I'm such a jerk back then Brielle. I was blinded by my anger towards your brother. I wanted to kill him. I f*cking wanted to kill him but I decided not to, killing him is like doing the same thing he did to my cousin."

"He only tried to rape her right? Hindi iyon natuloy dahil may dumating! May sumagip sa pinsan mo!"She said agad nitong tinakpan ang bibig ng marealize ang sinabi.

Kumunot ang noo ko.

"So you knew about it?" I asked.

"W-what are you talking about?"Takot na sabi niya, umatras ito sa amin at bumalik sa upuan kung saan siya nakaupo kanina.

"You just said, someone save my cousin? How would you know?"I asked.

"Did i said that?"Nanginginig ang labi nitong sabi.

"Stop lying Brielle! I heard loud and clear that someone save my cousin! Your brother only tried to rape her at hindi iyon na tuloy?! Were you there that time? Or you were part of it?"

"Ahhh! Stop! Help me! They're trying to kill me!" Nagsisigaw siya sa loob na kwarto.

Tinakpan naman ni Savannah ang tenga dahil sa tinis ng sigaw nito.

"Help me! Papatayin nila ako! Wala akong kasalanan! Papataying nila ako!" Paulit ulit na sigaw niya.

Bumukas ang pintuan at pumasok roon ang isnag doctor at ang dalwang police na nakabantay sa labas.

"Lumabas na ho kayo ma'am,sir." Sai ng police.

Gusto kong malaman ang sagot niya sa katanungan ko pero nagpatuloy lang sa pag awat kay Brielle ang mga pulis na nagsisigaw na parang nababaliw na.

"Hon, let's go." Aya ko kay Savannah na nakatulala lang habang nakatingin kay Brielle na nahihirapan huminga dahil sa kakasigaw.

Akala ko ang pag uusap namin ngayon ay magiging matino siguro nga ay hindi pa ito handa para kausapin kami.

"She's not in her right mind anymore." I heard the nurses murmured.

I looked at them, they bowed their heads on us before walking away.

Nasa labas na kami ngayon ng kwarto ni Brielle, pilit naman siyang pinapakalma ng doctor na nasa loob.

"I still want to talk to her, marami pa akong gustong malaman at itanong sakanya."Savannah said.

I hold her hand at umiling.

"Maybe some other time Hon, umuwi na muna tayo." Sabi ko.

Tumango lamang ito at hinawakan ang kamay ko.

"Punta na muna tayo sa punto ni mama." Malungkot niyang sabi.

We decided to leave the building and visit her mother's grave.

Nagbiyahe pa kami paprobinsya para bisitahin ang puntod niya.

Nang makarating kami roon lumuhod si Savannah at nag alay ng dasal sa mama niya, saka inilagay ang isang kumpol ng rosas at nagsindi ng kandila.

"Totoo ba ma?" Tanong niya.

Nakatayo lang ako habang pinapanood itong kinakausap ang puntod ng ina.

"Totoo bang naging kabit ka sa isang mayamang pamilya? Nagbunga pa ma? Bakit ako? Bakit ikaw pa? Bakit tayo pinaglalaruan ng tandahan? Ma gustong gusto ko nang makita si papa, akala ko talaga magkapatid kami ni kuya." Sabi niya.

"Kaya pala nung nakidnap ako nariyan siya, tumulong pa siya sa pagkidnap sa akin." Mahinang sabi niya.

"Ma, bakit mo ko iniwan ng napakalaking problema ma? Ang daya daya mo eh! Nagpapahinga ka lang dyan habang ako, ako ang humaharap sa mga problemang iniwan mo." Sabi niya.

Gumalaw ang balikat niya tanda na umiiyak na ito.

"Nakakapagod narin ma, gusto ko mang intindihin at ipasok sa utak ko ang mga sinabi niya pero hindi ko magawa."humikbi ito.

I kneeled next to her and rub her back to give her comfort, she leaned in and put her head on my shoulder.

Umiiyak at sinasabi ang mga hinain niya sa harap ng puntod nang mama niya.

Gusto ko siyang yakapin ng mahigpit at sabihang nandito pa ako.

May pamilya pa siyang masasandalan.

Nandito pa sila mommy.

"Cry all you want hon, I'll stay here with you, I'll be your shoulder to cry on. I won't leave you. I promise." Sabi ko habang pinapatahan ito.

Sinagot niya lamang ako ng mga hikbi.

, I hope this will lessen the pain you were feeling hon.

Tumango lamang ito.

I sighed.

**

AUTHOR'S NOTE:

YAY! LAST CHAPTER NA TO! NEXT NA SI EPILOGUE! STAY TUNED!

ps; currently writing epilogue <//3