SAVANNAH

IT'S BEEN A YEAR after naming maka usap si Brielle and magsiya-siyam na buwan na din akong buntis.

3 months after naming makausap si Brielle, doon ko nalamang buntis na pala ako. Nakaramdam kasi ako ng morning sickness at pagsusuka kaya naman nagpa pt agad kami at positive ang lumabas.

Gusto kong ngang tawanan si Gab ng magsisigaw ito sa labas ng kwarto na.

“buntis kami!”malakas niyang sigaw habang tumatalon

What the ako lang yung buntis, hindi siya kasama haha.

Natuloy din ang kasal namin ni Gab 2 months ago, natawa nga ako ng sukatan ulit ako ng gown kasi nga malaki na ang tyan ko at hindi na kasi ang gown ko noon.

"Hon? If you need something, nasa baba lang ako." Sabi niya akin.

Tinanguan ko siya, ewan ko ba ang sabi kasi ng doctor nasa march or april ako manganganak at last day na ngayon ng February.

Hindi rin ako nag pa gender reveal para masurpresa kami.

Dahan dahan akong tumayo habang hawak ang balakang ko para makapunta sa kama at makahiga.

Nasa veranda kasi habang tinatanaw ang magandang landscape sa ibaba.

Nakakagaan kasi sa pakiramdam ang magandang tanawin.

Akmang maglalakad pa ako ng biglang sumakit ang tyan ko.

Napatingin ako sa paa at nakita kong basa yon at may pulang likidong dun.

Agad akong pinanlamigan dahil sa nakita, huminga ako ng malalim at sumigaw.

"Gabrieeeel! Jusko ko manganganak na ako!"malakas kong sigaw habang humihinga ng malalim.

Pinapakalma ko ang sarili habang hinihintay si Gab.

Padabog na bumukas ang pinto saka non iniluwa si Gab kasama sila mommy at daddy.

"Oh my god! Kargahin mo na siya Gab! Manganganak na ang asawa mo!" Sigaw ni mommy.

Nagmamadali namang nagtungo si Gab  sa akin at kinarga ako.

"Mommy, yung babybag po paki dala nalang!"sabi ni Gab ng makarating kami sa sasakyan.

Natatarantang tumango si Mommy kay Gab.

Napakapit ako sa upuan sa backseat, si daddy ang nagdadrive sa amin papunta sa hospital at katabi ko naman sa likod si Gabriel.

Kinakalmot ko ang kamay niya dahil sa sasakit na nararamdaman, parang mag napupunit sa ibaba na sobrang sakit!

Nang makarating sa hospital agad kaming inasikaso ng mga nurse at doctor na naroon.

"Ready the OR!" Rinig kong sigaw ng isang doctor na nakahawak sa stretcher ko.

Nasa uluhan ko si Gab habang hawak ang kamay ko.

"You okay?" I asked.

Kahit pa pinagpapawisan na ako ng malamig at masakit na masakit na ang tyan ko.

Tumango lamang ito at hinalikan ang kamay ko.

Nang makarating sa operating room naiwan sa may pintuan si Dad at Gabriel habang ako naman.

Tiningnan ko sila sa labas bago sumara ang pinto.

--

GABRIEL

ILANG ORAS NA kaming nakatayo rito sa harap ng operating room pero hanggang ngayon ay naroon parin si Savannah.

"It's going to be fine son." Pagpapagaan ni Dad sa akin sabay tapik sa balikat ko.

Nakarating narin si mommy kasama si Kendra na hawak ang baby bag na pinadala ko kay mom kanina.

"Ilang oras na ba siyang nasa operating room?" Mommy asked.

"About 3 hours mom." Sagot ko.

Pinagpapawisan na ako ng malamig at paulit ulit na nagdasal na sana walang mangyaring masama sa mag ina ko.

Ilang oras pa kaming naghintay roon, biglang bumukas ang pinto ng operating room at lumabas si doc.

"Congratulations Mr. Monroeville, it's a twin!" Maligayang sabi ng doctor sa amin.

"Both mommy and the babies are fine. You can visit them on her room." Sabi naman nito saka nag paalam na agad.

Hindi agad nagregister sa utak ko ang sinabi nang doctor natauhan lang ako ng tinampal ni Kendra ang pisnge ko.

"Kuya! Laway mo tumutulo na." Sabi nito sabay iling.

Nakanganga kasi ako at nakatulala lang habang nakatayo dun.

Biglang umingay ang hall nang sumigaw ang mga kaibigan kong kararating lang.

"Naks naman! Kambal agad sharpshooter!" Biro ni Kento.

Binatukan naman siya ni Hunter.

"Ikaw ba hindi sharpshooter?"puna nito sa kanya.

"Isa lang anak ko dre."Sabi naman ng Kento at nagkamot ng batok.

"Kahit pa!" Reklamo naman ni Hunter.

"Congrats Gab!"Bati ni Tyler.

"Congrats boss!" Bati din ni Arya.

"Congrats son!" Sabi din ni dad at tinapik tapik ang balikat ko.

Walang makalalagyan ang sayang nararamdaman ko ngayon, hindi ko alam kong anong gagawin ko basta basta nalamang akong sumigaw dahil sa saya.

It's a twin! I got a twin! Thanks god!

Naglakad na ako papunta sa front desk para magtanong.

"Where's My wife room–i mean Savannah Monroeville's room?"i asked.

Hindi na ako mapakali, gusto ko nang makita ang asawa at anak ko.

"It's room 316 sir."Sabi nung nurse.

Tumango ako, naglakad na kami papunta roon habang ako naman ay nataranta kung anong gagawin.

"Relax hijo, para kang tumakbo sa marathon niyan pawis na pawis ka." Puna ni mommy.

Ngumiti lamang ako.

"I don't know mom, hindi ko mapangalanan ang nararamdaman ko ngayon, sobrang saya sa pakiramdam ng marinig ko iyon kanina." Sabi ko.

Hinawakan ni mommy ang kamay ko.

"I know you will be a good father to your twin son, I'll teach you both how to take care of your twins okay?" Sabi niya.

Ngumiti ulit ako.

Nang makarating kami roon, nanginginig ang kamay kong binuksan ang pintuan at nang mabuksan nakita ko roon nakahiga si Savannah room habang nasa gilid niya ang kambal.

"Hon." Tawag ko.

Malamya itong ngumiti saka naman tumulo ang luha nito.

Agad akong nagtungo sa kanya at hinalikan ang noo niya.

"May kambal na tayo." Nakangiting turan ko.

"I know." Umiiyak na sabi niya.

"Clover Reagan and Riley Cliff." Sabi ko.

"Clover and Riley, i like it!" Nakangiting ani niya.

"Our baby boy looks like you."Aniya.

"My princess look like you too hon." Sabi ko rin.

Nag excuse muna sila mommy na lalabas para maiwan kaming dalawa ni Savannah.

"I love you so much!"Sabi ko.

"Me too, i love you so so much..."sabi naman niya.

Nakangiti naming tiningnan ang kambal.

Sobrang blessings na ang natanggap ko ngayon, i have a beautiful wife and a two adorable babies.

I have my complete family with me, my friends who's always there to support me.

And god who always guide me the right way.

Who guides me the right path.

Who guides me to where i truly belong.

There maybe a lot of challenges that i have face this past years, problem that i needed to solve.

I don't know how much i wanted to thank god for always hearing my prayers and always providing me and give me hope to stand and continue living.

My family and friends who's always there whenever i feel so down and now, i found my home, my safe haven and my drug.

I may have cost a lot of problems to her, pinilit ko man siyang pirmahan at maging asawa ko pero wala akong narinig ni isang reklamo mula sa bibig niyang iyon.

Hindi siya nag dalawang isip na pakasalan ako sa pangatlong pagkakataon, tanggapin ang pagkatao ko, siya din ang nagturo sa aking mag bago.

Hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko noon sakanya pero nang makita ko siyang umiyak sa harapan ni mommy at sinabing mahal niya ako doon ko nalamang, may nararamdaman din pala ako sa kanya.

I know i have some unfinished business with Brielle but i don't want to brag that to our relationship, labas ang relasyon namin ni Brielle sa kung ano mang hinanakit na nararamdaman ni Brielle sa akin.

Napatawad ko na din siya sa lahat ng nagawa niya, even si Sav ay napatawad na rin siya.

"You can still sleep hon, i know you're tired." Sabi ko.

"Hmm..tulog na muna ako, dito ka lang." Sabi naman niya sabay pikit ng mga mata.

Tumawa ako ng mahina at pinatakan ng halik ang labi at noo niya.

"I love you so much...thank you for everything, Hon."

"I love you too.", I heard her whispered.

Ngumiti ulit ako.

Bumukas ang pinto, nakita kong nurse iyon kaya naman tumabi ako ng kuhanin na nila ang baby at inilagay sa nursery.

Kinumutan ko si Savannah at naupo sa may sofa.

I will be closing this chapter of our love story, I, Gabriel Alaric Monroeville will promise to love my wife, provide for her and cherish her.

There maybe problems na nakahanda sa amin sa hinaharap pero handa akong harapin yon kasama siya.

I will only love one woman. It's no other than Savannah Angeles-Monroeville.

Only Savannah, my wife.

The End

**