SAVANNAH

TATLONG ARAW NA ang nag daan simula nung maki pag lunchdate ako sa kay Gabriel kasama ang family niya.

Naiilang ako nung pero nung nag tagal ay okay naman na ang pakikitungo nila sa akin.

Ang akala ko nga talaga ay hindi ako gusto ng mommy ni Gab pero palabas niya lang daw iyon para paaminin kaming dalawa.

Tatlong araw narin kaming hindi nagpapansinan ni Gab kasi nga ay nalilito ako sa nararamdaman ko, oo at nagsisimula na akong magka gusto sakanya pero parehas ba kami ng nararamdaman?

Gusto ko siyang tanongin tungkol doon pero nahihiya ako.

Paulit-ulit din na pumapasok yung ginawa niya doon sa entrance ng restaurant na mas ikinalito ng isip ko.

"Sav! Tulala ka na naman."ani Arya sa akin habang nagtitimpla ng kape sa cafeteria.

Nginitian ko nalang siya saka na sinimulang inomin ang tinimpla kong kape.

"Nag away kayo?" tanong niya ulit.

"Hindi kami nag away."Sagot ko.

"Eh anong iniemote-emote mo dyan bruha ka!" aniya saka uminom sa kape niya.

"Arya." tawag ko sa pangalan niya tinaasan ako nito ng kilay.

"Oh?"

"Kailan mo nalaman na may feelings ka na pala sa boyfriend mo?" I asked.

"Magkakilala na kami ni Tyler simula pagkabata tsaka may gusto na talaga ako sa kanya simula palang nung iniligtas niya ako sa mga bullies sa school." kwento niya

"Teka!" pinanliitan niya ako ng mata saka ako itinuto.

"Nagsisimula ka nang magka gusto kay Boss ano?!"Agad kong iniwas ang mukha ko sakanya kasi alam kong namumula ang pisnge ko sa sinabi niya.

"Aha! May gusto ka na nga sakanya! That's okay my friend i can help you with that."kinindatan ako nito saka nito pinagpatuloy ang pag inom ng kape.

Umalis agad ako sa cafeteria ng maubos ko na ang kapeng nasa tasa ko saka ako nagtungo sa cubicle ko para magsimulang mag trabaho.

Nasa kalagitnaan akp ng pag aayos ng mga files na naka compile sa lamesa ko ng bigla akong tawagin ng secretary ni Gab.

"Mrs Monroeville, ipinapatawag ka ni Boss." Sabi niya nag antay sa may pinto ng elevator.

"Ah, sige." Sagot ko nalang saka na nagtungo roon at pumasok sa loob.

Nasa pintuan na kami ng opisina niya nang bigla iyong bumukas at lumabas roon ang isang matangkad na babae na blonde ang buhok.

Pamilyar sa akin ang mukha niya hindi ko lang maalala kung saan kami ng kita.

"Oh the b*tch is here." She mouthed saka nagflip hair at tinalikuran na kami.

Pumasok na ako sa loob at mahigpit na napahawak sa suot kong corporate attire.

"Why took you so long to get in here?" He asked pero nasa laptop ang mga mata.

Tatlo kami sa kwarto at ayoko namang mag assume na ako ang tinanong niya.

"I am asking you Savannah." Nagulat ako sa pagtawag nito sa pangalan ko, ngayon naman ay nakaangat na ang tingin niya at madiin ako tiningnan.

"Ah.. Eh..matraffic kasi." Agad kong napitik ang bibig sa naging sagot saka pumikit.

"Saan? Sa elevator?" He said followed by his deep chuckled.

Tumaas na ang self-confidence niya simula nung sinabihan ko siyang hindi panghabambuhay na suot suot niya ang mask, kung i jujudge man siya hahayaan niya na lang iyon dahil alam niya sa sarili niya na malayl siya sa mga istoryang binubuo ng ibang tao.

"Tyler, can you leave us for a minute? I need to talk to my wife in private." Sabi nito.

"Yes, Gab." sabi niya na tinanguan lang ni Gabriel.

Narinig ko ang pagbukas at pagsarado ng pinto sa likod ko at ng kami nalang dalawa sa opisina niya, tumayo ito sa lamesa at naglakad patungo sa akin.

"I have noticed that you've been avoiding and ignoring me for a goddamn 3 days, bakit Savannah? Did i do something wrong para kumilos ka ng ganyan?" he asked.

I saw how desperate he is while asking me that question at agad akong nakaramdam ng guilt sa ginawa.

"Nahihiya kasi ako sa mga pinagsasabi ko sa harap ng parents mo about don sa ano..." hindi ko matuloy-tuloy ang sasabihin dahil sa kabang nararamdaman.

"About what huh?" He asked mas lumapit pa ito sa akin at hinila ako sa beywang.

"About don sa ano...sa-"

"That you love me?" tuloy niya sa sasabihin ko.

Iniyuko ko agad ang ulo ko para di ko makita ang reaksyon niya pero hinawakan nito ang baba ko saka inangat ang paningin ko para magpantay kami.

"Why are you shy?"He asked.

"Ih kasi naman yung ano.."

"Don't tell me you just said those para hindi magalit si mommy sayo—"

"Hindi naman sa ganon! Ang point ko lang is baka ikaw hindi rin kaparehas ng nararamdaman ko..."Mahina ang pagkakasabi ko sa huling linya na sinabi kaya mas lalo lang itong nalito.

Kinunotan niya ako ng noo saka ito pagak na tumawa.

"You still haven't noticed? Damn.." he cursed.

Yumuko ito saka ako hinalikan sa labi.

"The feeling is mutual Savannah and about doon sa sinabi ko sa harap nila mom, those are true... Damn woman for the whole 5 months na magkasama tayo sino ang hindi mahuhulog kong kahit ni isa hindi kita nakitang pinandirian at hinusgahan ako, malayong malayo ka sa mga babaeng kapareho ko ng status, you're different from kaya kita nagustuhan." He confessed.

"A-ano bayang pinagsasabi mo."Sabi ko.

"Baka sinasabi mo lang yan para hindi sumama ang loob—"

"Come on I'm inlove with you Savannah! Okay! I'm so damn inlove with you! Simula palang noon alam kong iba ka na sa kanila, you are who you are... I never saw you copying someone or be someone you wanted to be, hindi kita nakitang nanlait o nag salita ng masama sa kapwa katrabaho mo and that's the reason why i have fallen deeply and madly inlove with you."

"And i am so happy dahil sa loob ng limang buwan na iyon, hindi mo ko iniwan." Huminga ito ng malalim bago nag patuloy. "Besides, you even fought the paparazzi and reporters outside the restaurant, do you even know that I tried not to shout 'Damn! That's my f-cking wife! ' in front of reporters because it was embarrassing. Do you even know na nagtatalo ang isip ko kung hahayaan ba kita or susuportahan sa ginawa mo." He put his hand on my hair and gently brushed it.

"I am feeling the same way too, if you thought na nagbibiro lang ako... No, because i am true to myself that i am inlove with you Savannah."

"I am inlove with you so please...don't do that again." he plead.

Humaplos ang hinlalaki niya sa pisnge ko.

He wipe my tears na hindi ko man lang napansin.

"I don't understand, akala ko kasi hindi totoo yung sinabi mo sa restaurant." Sabi ko.

Siniil niya ulit ako ng halik saka nito idinikit ang noo sa akin.

"I love you...i am so lucky having you in my life Savannah, please stay with me to eternal life. I want to grow old and have kids with you in the future."Sabi niya.

Ngitian ko lang siya saka paulit-ulit na tumango.

"I love you too."I said.

Ngumiti ito sa akin saka ako nito niyakap ng mahigpit.

"I have nothing more to ask for, just be with me is enough Gab, no matter what your appearance or state of life you have I will still love you." I whispered throughout his ear, he kissed my forehead and the top of my head.

"You are more than enough, Savannah."He said.

**