09.12.2021

Znowu wyrwałam kartkę

Znowu niechciana popłynęła łza

Znowu ręce mi się trzęsą

Znowu psychikę mam w kawałkach

Znowu czuję tę pustkę

Znowu słyszę te jebane głosy

Znowu wmawiam sobie, że jest okay

Znowu, znowu, znowu, znowu, znowu,

Gdzieś mam opinię ludzi

  gdy w środku to uczucie się budzi

  gdy to dziecko w głowie się łudzi

  że wszystko jest fantastycznie

  że moje życie nie zmieniło się drastycznie

A może gdzieś powinnam mieć życie

  w końcu nie interesuje mnie bycie

  po co ten cały chaos -> uczucie

  bycie komuś potrzebnym poczucie

  po co mi te kolorowe mrzonki

  które przynoszą depresji początki

Według poetów życie jest piękne

  według mnie jest przeklęte

  inni uważają je za święte

 dla mnie niedostępne

I znów w kółko słuchać te brednie

  przynajmniej 5 godzin dziennie

  jak to żyć jest cudownie

  a mi wychodzi to tak nieudolnie

Czy mogę rozkaz wydać taki

  żeby zadzióbały mnie żywcem ptaki

  żeby trzy metry nade mną rosły maki

  a nagrobek był czarny, nie byle jaki

Ach, znowu na nowo ta faza się zaczyna