05.12.2021

Czyż to nie dziwne,

  że potrafimy się uśmiechać na 

  zawołanie?

Czyż to nie dziwne,

  że nikt nie chce zauważyć 

  cierpienia innej osoby?

Czyż to nie dziwne,

  że na zawołanie przestajemy 

  płakać, gdy tylko ktoś się zbliży?

Czyż to nie dziwne,

  że tęsknimy za kimś, kogo nie znamy

  lub za czymś, czego nigdy nie mieliśmy?

Czyż to nie dziwne,

  że zewsząd otaczają nas ludzie

  a my i tak idziemy samotnie?

Czyż to nie dziwne,

  że jeszcze wciąż żyję?