Szła pewnie,dumnie.
Mimo iż drogę już jej śmierć wydeptała.Gdy obrzucano ją pomidorami czy łajnem
ta szła przed siebie.
Nie błagała o życie,bo wiedziała
,że życia świeczka już dla niej zgasła.
Stała na szafocie
, wszyscy krzyczą: Ściąć!
Głowa leci ,ciało do skrzyni wpada.
I tak skończyła arcy Austria,
tak skończyła królowa francuska,
Maria Antonina.