To smutne...
Smutne,
Iż ludzie wśród ludzi żyć nie potrafią,
Zachwyceni tak bardzo swą własną biografią,
Geografią ciała swego tak zaćmieni,
Pieniędzmi przywódców są wykupieni,
Istotą materialnej rzeczy zwabieni,

Oddają się cali
niezastąpieni.