XXIII

Jest jedno takie duże uczucie,

Gdy czujesz w sercu małe kłucie.

Nad przepaść biedne dusze prowadzi

I tak im bardzo dobrze radzi:

,, Chodź za rękę ze mną.

Popatrz - powietrze emocje tną.

Zabiorę ciebie tam, gdzie

Nikt nie pozna mnie...

Bym mógł w ramiona zabrać cię. "

Sidła moje zaplatają się.

Nigdy nie krzykniesz już ,,nie!"

Poznałaś feniksa powstałego z prochu,

Straciłaś drogę powrotną do domu.

,, Popatrz, stoimy razem! Jesteśmy razem!"

Na krawędzi, potraktuję ciebie rozkazem.

Ten jeden, jedyny raz

,,Nie zobaczy świat już razem nas"

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top