Wolę wieś 
ale odwiedzę miasto 
aby ją docenić  

Wolę słodycze 
ale spróbuję goryczy 
aby ją docenić  

Wolę pokój 
ale pójdę na wojnę 
aby go docenić  

Wolę zdrowie 
ale zachoruje 
aby je docenić  

Strata tego co mamy
pomaga nam docenić te rzeczy.
Być za nie wdzięczni
kiedy znów je odzyskamy.

Wdzięczność rodzi się z poczucia że nic nie jest oczywiste i nam należne. 

Tutaj nic nie jest oczywiste!
Jedzenie, picie 
Ubranie, dom
Bóg i nadzieja 

Te rzeczy nie są oczywiste
tak samo jak wiele innych
ponieważ istnieją tacy
których tych rzeczy nie mają 

Nasze oczy 
Nogi, ręce 
Uszy i język

Też nie są oczywistością
ponieważ nie wszyscy
mają je sprawne  

Tylko tlen i śmierć są oczywiste
i należne do każdego z nas
w obecnym świecie 
Za pierwsze możemy być wdzięczni  Za drugie możemy lamentować
na próżno  

Nic nie pozostało nam jak zaakceptować drugą oczywistość 
Cała walka z nią jest bezsensowna ponieważ człowiek
nie jest w stanie nic na nią poradzić  

Czekajmy na Boga aby to On
zmienił naszą oczywistość  

Więc my jako ludzie w całej tej bezsilności w rzeczach
oczywistych i nieoczywistych powinniśmy być wdzięczni
za te które przynoszą nam radość 

Ciesząc się tym przeżyjemy naszą marną miarę życia uśmiechając się
Innej recepty na szczęście nie ma niż wyciąganie radości z tego co się ma