Nadciąga sztorm.

Wszyscy się chowają.

Ja piszę kolejny tom.

Nie karm się nieprawdą.

Nadchodzi sztorm.

Więc nie wychodź.

Buduję tutaj schron.

Nie oddaję się tradycjom.

Buduję coś na nowo.

W końcu jest duma.

Coraz wyższy poziom.

Choć budowany na gruzach.

Dziś nie dowierzam co z tego zrobiłem.

W końcu pokazałem duszę.

Nagle się zjawiłem.

Już żadnego wierszu nie usunę.

Choć chciałem zrezygnować.

Dobrze, że tego nie zrobiłem.

Dzisiaj jest ten czas.

Tylko swoją wizję przedstawiłem.