Burza duszy

Budzi się we mnie nienawiść 

Może wplątana w nią zawiść

Po mojej duszy smutek się rozpościera

Ślady radości rozmywa całkowicie

Serce złą energią zostało opanowane skrycie

I zamiast radości w oczach tańczącej

Pojawi się strumień łzy spływającej

Kąciki ust nie uniosą się w górę 

A dusza ma znosić będzie torturę

Radość życia mi ukradziono

Zamiast owego, nienawiść wzmocniono

I teraz tak się zastanawiam... 

Czy to serce źle coś podpowiedziało?

A może duszy rozkoszy po prostu brakowało?

_____________________________________________________

_____________________________________________________

Wymyśliłam w dosłownie trzy minutki ;D

O tym kiedy zapadamy w smutek xd 

Podoba się? Jest ok? Powiadom mnie gwiazdką!😉

Więcej wierszy w książce "Treść ilustracją, myśli serca inspiracją" :D