Mark gaat zitten en zucht. Hij kijkt de detectives één voor één aan. "Ik ben het. Ik heb mijn goede vriend Karl vermoord." Er gaat een schokgolf door de detectives heen. Ze weten het eindelijk. Alleen Bettie lacht triomfantelijk.

Mark begint te vertellen.

"Ik ben werkloos, zoals jullie weten. Dat ben ik al mijn hele leven, ik heb geweigerd ooit te gaan werken nadat ik mijn eerste drie bijbaantjes grandioos verpest heb door met de baas in gevecht te gaan door opslag te vragen. Mijn familie wilde me niet meer in hun huis en sindsdien ben ik zwerver geweest. Ik besloot mijn moeders auto te stelen en naar Duitsland te gaan, om daar te blijven wonen. Helaas liep ik daar veel boetes op en heb ik de auto moeten inleveren, omdat ik ze niet kon betalen. Mijn moeder was razend en enige steun van mijn familie kon ik wel vergeten."

Mark snikt kort.

"Na een halfjaar als zwerver te hebben geleefd ontmoette ik Karl. Hij nam me op in zijn grote miljonairshuis, in eerste instantie voor één nacht. Maar we werden goede vrienden en ik mocht langer blijven."

Er verschijnt een een glimlach op het gezicht van Mark.

"Niet veel later kwam hij met het idee van de wereldreis. In eerste instantie wilden we hem met zijn tweeën maken, maar uiteindelijk besloot de huishoudster dat het goed was als Karl ook vrouwelijk gezelschap om zich heen had. Zo kwam Bettie erbij, die persé haar man Pieter mee wilde nemen. Lieke had zich ook ingeschreven en tenslotte ook Kees, een dag voordat we wilden vertrekken."

Iris zucht. "Dus die man doet alles voor je en als dank vermoord je hem?" Zianne stoot haar aan en Mark zucht.

"Daar was ik nog niet. Hoe dan ook, we maakten met zijn allen een mooie reis. Toen we in Marokko aankwamen, kregen Karl en ik iets te horen over een bepaald, kostbaar boek, genaamd de Kerbera. Het was ooit een heilig boek van de Manu, het geloof van de Kalash, een oude, uitgestorven volksstam. In de hele wereld was nog maar één exemplaar van de Kerbera, in handen van ene Abbott Malik en zijn vrouw. Elk historisch museum zou er miljoenen voor geven. Karl en ik besloten Abbott op te zoeken, zonder de anderen er iets over te vertellen. Maar Karl kon zijn mond niet houden tegen Lieke, met wie hij een stiekeme relatie had. Lieke beloofde niks door te vertellen.

Niet veel later kwamen we aan bij camping De Hoge Boom. We deden alsof het gewoon een tussenstop was, maar na een dag gingen Karl en ik in onderhandeling met Abbott en zijn vrouw Marina. Het was nog eens hels karwei, maar uiteindelijk konden we het boek overkopen, nadat we hadden gelogen dat we archeologen waren. Abbott zei er alleen wel bij dat wij het boek met zorg moesten bewaren en het niet mochten verkopen. Karl en ik beloofden van niet en we liepen weg met het boek. Die avond begon ik Karl te vertellen hoeveel ik smachtte naar het geld en dat ik zo'n zin had om het boek te verkopen. En toen..."

Mark gromt.

"...toen zei hij dat hij het boek niet wilde verkopen, omdat het niet mocht van Abbott. Hij méénde het gewoon toen hij zei het niet te zullen verkopen! Ik werd razend en in mijn blinde woede en teleurstelling pakte ik een mes en stak Karl neer, zodat ik het boek kon verkopen."

Mark knikt langzaam.

"Zo is het allemaal begonnen. Maar Karl was niet de enige die dood moest. Ook Abbott was een rivaal. De schurk zou er vast voor zorgen dat ik het boek niet zou verkopen. Ik besloot ook hem te vermoorden.

Sven was een pechvogel. Hij kwam in de nacht bij mij klagen over geluidsoverlast, net op het moment dat ik mijn moordmes in de la legde. Ik weet niet of hij het gezien had, maar ik kon het risico niet nemen. Toen hij die nacht naar de wc ging, besloot ik hem een duw te geven, waardoor hij met zijn hoofd tegen de wc aankwam. Hij was dood.

Anne... Zij wist dat Sven naar mij toe was gegaan. Ik kon niet anders dan haar ook vermoorden.

De nacht erna wilde ik Lieke dood hebben, ze werd te gevaarlijk. Maar toen, vlak voor de ochtend, kwam Pieter naar me toe. Hij vertelde me dat hij mij tot twee keer toe gezien had, toen ik een moord pleegde. Bij Karl en bij Anne, als ik me niet vergis. Daarom bleef hij zolang 'op de wc', hij bespioneerde mij. Ik moest hem uiteraard wel doden.

De volgende nacht deed ik een nieuwe poging tot het vermoorden van Lieke. Helaas, toen ik midden in de nacht met een pistool naar buiten liep, zaten detective Manon en Suzy daar nog en ze zagen me. Daarom heb ik hen moeten doden.

De volgende nacht lukte het me eindelijk om Lieke te vermoorden.

De nacht erna wilde ik jullie allemaal opsluiten achter de receptie en daar een bom neerleggen, daarom had ik jullie een slaapdrankje gegeven. Helaas werd Marina halverwege wakker en ik liet de bom bij haar afgaan.

Kees was het laatste slachtoffer. Ik besloot dat hij iets te vervelend werd, hij had mijn tent onderzocht en de Kerbera gevonden, die ik die dag van Juna gestolen had. Nu wist hij te veel, ik moest hem doden."

Mark zwijgt even.

"Dit was mijn verhaal. Ik snap het, jullie gaan me opsluiten. Neem me maar mee, ik verdien het. Het is nooit mijn bedoeling geweest om zo de fout in te gaan."

En dat was het! Mark de Vries is de moordenaar! Knap gedaan, jullie hebben het geraden.
Maar uiteraard kan het heel goed dat jullie nog vragen hebben. Die kunnen jullie in dit hoofdstuk stellen, ik zal ze in een nieuw hoofdstuk beantwoorden. BiambiWithMe mag uiteraard ook vragen stellen.