De volgende dag ontwaakt Sarah, zoals gewoonlijk, als eerst. Ze kijkt om zich heen. Alles lijkt rustig. Geen gegil, geen bloed, niks. Zou de moordenaar niemand vermoord hebben? Voorzichtig maakt ze Kate wakker, die zacht kreunt en dan wakker wordt. "Mogguh," mompelt ze en Sarah draait zich om naar Alex. Ze maakt haar ook wakker en daarna ook Lily en Marit. Daarna is Amber het slachtoffer en tenslotte Sade.

Althans, dat is de bedoeling. Want Sade wordt niet wakker. Verbaasd kijkt Sarah naar Sades roerloze lichaam. Ze begint nog meer aan haar te schudden, maar er gebeurt niks. Kate en Marit komen dichterbij. Marit voelt haar wang. "Ze is ijskoud..." mompelt ze. Kate knikt en voelt aan haar pols. "En haar hart klopt niet meer..." Razendsnel trekt Sarah de deken van Sade af. Er is niks te zien, geen wonden of iets dergelijks. Alleen het lichaam. En ze is dood.

Niet veel later rennen Sarah en Lily naar de mannenslaapkamer en kloppen aan. Frans doet vermoeid open. "Frans," hijgt Sarah. "We moeten de lockers zien. Nu."

Frans, Sarah en Lily komen aan bij de lockers. Frans opent één voor één alle kluizen, maar in geen enkele van de verdachten zit iets van waarde. Moedeloos willen Sarah en Lily alweer teruglopen, maar dan houdt Frans hen tegen. "Wacht even. Tel eens mee. Er waren elf mensen die een kluisje nodig hadden, namelijk Michael en wij, de verdachten. Jullie hadden geen kluisje. Er zijn in totaal twaalf k