Het is al laat, wanneer Sarah eindelijk ontwaakt. Ze kijkt naar haar mededetectives, die allemaal liggen te slapen. Langzaam staat ze op, vastbesloten om uit te zoeken of er iemand dood is. Ze doet de deur open en klopt op de deur van de vrouwenslaapkamer, waar Charlie-Ann een minuutje later vermoeid opendoet. "Sarah," mompelt ze. "Wat..?" Sarah glimlacht. "Laat maar! Doei!" Snel rent ze weg en klopt niet veel later bij de jongens aan, waar Frans opendoet. "Dag, Sarah," zegt hij vrolijk. "Alles goed?" Sarah knikt. "Ja, niks aan de hand!" Frans wil de deur al dichtdoen, maar Sarah houdt hem tegen. "Dat wil ik dan toch graag nog even zien," glimlacht ze. Ze doet de deur open en valt over Richard heen. "Sorry," mompelt ze. Ze verwacht een hels gevloek, maar er komt niks. Verbaasd knielt ze neer bij Richard. Dan ziet de een plasje bloed naast zijn bed liggen. Hij is vermoord.

Het is dag 10. De vorige keer hadden de detectives vandaag de moordenaar ontmaskerd en wisten ze het hele geheim, maar om eerlijk te zijn, jullie weten nog helemaal niks. Ik heb eens gekeken hoe dat komt en ik weet het: jullie zijn veel te eerlijk. Bluf eens wat meer, dan zul je zien dat het veel beter gaat!