Roos draaide zich met een bezweet hoofd om. Achter haar stond een meisje met lang, bruin, krullend haar, ze had groene ogen en die staarde haar gemeen aan. Claire... "Hoi Roos , waarom liep je ons voorbij en zei je niet eens gedag?" vroeg het meisje op een scherpe, sissende toon. "Omdat... uh, ik moest snel, uh..." stamelde Roos, ze keek snel om haar heen. "Kom, je hoeft nog niet te gaan, maak kennis met iedereen in de groep." zei Claire vriendelijk, ze pakte Roos' hand en trok haar mee naar een groepje meiden die foto's aan het maken waren. Claire die aardig doet? Dit moet in de krant, dacht Roos met rollende ogen.

"Dit is Sanne, ze zit in de tweede net als jij." Roos keek naar een meisje met blond haar, dat er vettig uit zag en ze rookte ook nog een sigaret! Zou ze wel eens haar haar wassen? vroeg Roos zich af, ze kokhalsde wat van de rook walm. "Dit zijn, Sem, Lola en Ellie, zij zitten in de derde." ratelde Claire achter elkaar door. "En, ik ben Claire, je kent me nu wel, ik zit ook in de derde." Ze rolde met haar ogen en pakte een sigaretje. Ze had een sexy jurkje aan, die net boven haar knieën hing. "M-mooi jurkje." stamelde Roos verlegen, ze bekeek iedereen uit de groep. "We moeten dit vastleggen!" riep Sem enthousiast uit, ze pakte haar mobiel uit haar handtas en zwaaide er mee. "Fototime!" riep ze hysterisch, een meisje met zwart haar- die langs kwam lopen- keek verbaasd naar Sem. "Dat is Guusje." fluisterde Claire tegen Roos, ze duwde haar naar voren, zodat Roos met een harde klap tegen het meisje aankwam. Guusje viel op de grond en haar mobiel barstte. "Oh nee!" gilde ze met tranen. "Mijn telefoon! Hoe durf je?" huilde het meisje met zwarte haar. "I-Ik deed dat niet." stamelde Roos, ze keek Claire verbaasd aan. Het meisje stond op en gaf Roos een harde klap. "Rotkind!" riep ze.

Guusje raapte haar kapotte mobiel op en liep boos weg. "Welkom," lachte Claire met kwaadaardige oogjes. "Welkom in onze groep!" maakten de anderen meiden de zin af. "Maar..." piepte Roos geschrokken. "Je hoort er nu bij en je gaat tegen iedereen gemeen doen. Je luistert nu naar mij, dat doet iedereen die in onze groep hoort." zei Claire met een grijns, ze pakte Roos bij haar schouders vast en duwde haar tegen een muur. "Beloof je dat je trouw blijft aan mij?" vroeg ze op een scherpe toon. "J-ja." piepte Roos, ze kreeg bijna geen adem meer door de duw. Claire liet los en rolde met haar ogen. "Nou, kom guppie." lachte ze vals.

"Hey Doornroosje!" riep een stem op een pesterige toon. Roos zat in een groot lokaal in een boek gedoken te leren voor haar toetsweek. Dit was de eerste keer dat ze op school konden leren en daar wilde ze goed gebruik van maken. "Roos, is vast boos." kakelde een meisje met oranje haar, ze liep naar haar toe en pakte het boek af en scheurde er bladzijdes uit. "Hé!" mompelde Roos, ze rukte haar boek terug en duwde het meisje weg. "Ga weg, Annabel." siste ze kwaad. "Awhh, niet huilen." jengelde Annabel, ze rukte weer aan het boek en had hem nu beet. Ze gooide hem in een zilveren prullenbak en keek Roos vuil aan. "Oh oeps, nu kan je niet meer leren." zei ze lachend, Annabel liep vlug naar een jongen met bruin haar. "Kom, Mika, kusje." zei ze met een schattig stemmetje. Mika gaf haar een zoen op de mond en keek Roos even aan. "Excuseer me." zei hij tegen Annabel, de jongen liep naar Roos en sleurde haar het lokaal uit.

"Hey." mompelde Mika, hij schuifelde wat met zijn voeten. "Hoi." zei Roos kalm, ze beet op haar lip en keek hem aan. "Doe dat niet!" lacht Mika, hij pakte Roos haar gezicht vast en keek in haar felblauwe ogen. Hij drukte zijn mond op de hare en ging met zijn andere hand door haar haar. "M-Mika." zei Roos gesmoord. "Dit kan niet! Je hebt met Annabel." Hij ging met zijn hand van haar gezicht, naar haar nek en vervolgens verder naar beneden. Roos rukte zich los en keek hulpeloos rond. Annabel kwam aan stormen. "Mika... wat doe je me aan!" gilde ze hysterisch.

"Niks." Mika haalde zijn schouders op en liep weg, Roos keek Annabel even geschrokken aan, ze rende naar binnen en ging zitten op haar plekje. "Hé mutsje." hoonde Sem uit het meidengroepje, ze ging zitten naast Roos en gaf haar een nieuw boek. "Oh bedankt." zei Roos een beetje ongemakkelijk, ze keek Sem dankbaar aan, stond op, deed het boek in haar tas en liep naar het volgende lokaal.

"Au." piepte Roos die tegen een meisje opbotste. Ze had bruin haar wat netjes in een staart zat, ze had haar nog nooit gezien. Zou ze nieuw zijn? "Oh sorry." zei het meisje met haar hand voor haar mond. "Geeft niet." mompelde Roos, ze pakte het meisje haar hand die voor haar neus hing. "Bo is de naam." zei ze, Roos schudde haar hand en glimlachte even. "Roos is mijn naam. Ben je nieuw hier? Ik heb je nog nooit gezien." vroeg ze. "Ja, mijn vader en moeder zijn allebei dood en toen moest ik samen met mijn broer bij mijn opa en oma wonen." zuchtte Bo triest, een traan rolde over haar wang en ze schuifelde wat met haar voeten. "Oh, het spijt me dat ik..." stamelde Roos, ze keek schuldig naar het huilende meisje voor zich. "Het geeft niet, je wist niet dat ze dood zijn." glimlachte Bo door haar tranen heen.

Toen Bo uitgehuild was, gaf Roos haar een knuffel. "Vriendinnen?" vroeg ze vriendelijk. "Dat is goed... maar kijk uit. Kijk uit voor mij." zei Bo met glanzende ogen. Roos schudde even verward haar hoofd, de ogen van haar nieuwe vriendin gloeide rood. "Wat is er met je o-ogen?" vroeg Roos even angstig, ze liep voorzichtig naar achteren en botste tegen een muur op. Bo kwam gevaarlijk naar voren en begon te grijnzen. "Het spijt me." murmelde ze, ze kwam naar voren en pakte Roos bij haar keel. "Ik wil het niet, maar het moet." zei Bo spijtig.

Weer een hoofdstukje waar ik onzeker over ben...