♧XIX♧

To wprawdzie kwiaty...
Tylko piękno rośliny.
Wkrótce będzie martwe,
ale jakże jest niezwykłe,
prawda?

To one są z nami od wieków.
Zwiastują wiosnę
i żegnają jesień.
Ozdabiamy nimi zapomnianych.

Jedne pięknie pachną
i ładnie wyglądają.
Są niezwykłe,
bo są sobą.

Inne są wrażliwe
i zbyt szybko przemijają.
Ledwo dmuchniesz -
- już odchodzą.
Chcesz je uratować,
ale nie możesz.

Kwiaty są częścią nas.
Zawsze nas wysłuchają.
Nasze emocje są z nimi.
Na miłość i śmierć
będą z nami na wieki.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top