Wpatruje się w parę przepełnionych strachem oczu, a oczy te wpatrują się w nią z odwzajemnieniem.

Czuje, jak jej serce rozpada się, kruszy. Ma ochotę krzyczeć. Głos utyka jej w gardle, gdy otwiera usta, by coś powiedzieć. Ale nie wie, co powinna mówić - nic, co w tej chwili byłoby warte powiedzenia, nie nasuwa jej się na myśl.

Waha się. Strach jest tak silny, że odbiera jej zdolność panowania nad sobą, choć sama nie wie, czy i bez niego byłaby w stanie podjąć decyzję.

Ociera twarz z łez, uspokajając swój oddech. Kładzie swoją dłoń na tej cudzej, leżącej bezwładnie. Przeraża ją, jak szybko traci ona ciepło i ma przez to ochotę płakać bardziej. Ale nie może... Nie teraz. Musi wziąć się w garść, powtarza to sobie uparcie, zaciskając swoje palce na chłodnych, bezwładnych palcach tej drugiej osoby - tej, której wcale nie zna tak dobrze, ale której, dobrze o tym wie, winna jest więcej troski niż samej sobie.

Zamyka oczy, koncentrując się.

Bierze oddech.

- Unmei no kizuna.

unmei no kizuna - z j. jap. więzy przeznaczenia

Witam serdecznie!

Opowiadanie jest wciąż w trakcie prac; właściwe rozdziały (to był tylko teaser) zaczną pojawiać się w ciągu najbliższych paru tygodni.

W celu posiadania w miarę aktualnych informacji na temat moich postępów, innych opowiadań i ogólnego stanu rzeczy, zapraszam do "Księgi Ogłoszeń" na moim profilu. Oczywiście zachęcam również do zapoznania się z innymi książkami~

Do zobaczenia i niech moc będzie z Wami!

...ups, nie ten fandom.

Ps. Ilustracja w nagłówku, podobnie jak i ta z okładki, pochodzi z bloga 23i2ko.tumblr.com. Serdecznie polecam, jest tam tego więcej~!