Czuł się jakiś taki... lekki. Definitywnie zbyt lekki. Gdy otworzył oczy zobaczył sufit swojej sypialni. Znowu śnił? W pokoju znowu nie było łóżeczka. Postanowił sprawdzić swój brzuch, który znowu był płaski. To musi być ten dzień. 

Nie zdążył dojść do siebie, nim złapały go poranne mdłości i z prędkością światła pobiegł do łazienki. Czyli śnią mu się początki ciąży. Chociaż uczucie żółci w jego przełyku było definitywnie zbyt realne...

Przepłukał usta kilka razy i właśnie pochylał się nad umywalką, by przemyć twarz gdy usłyszał kroki za sobą i nagle duże dłonie oparły się o jego boki. Dobrze wiedział, do kogo one należą.

To nie mógł być sen. Z resztą nawet jeśli, to Yoo Kihyun zrobi to, co zaplanował. 

- Joohoney nie czuję się najlepiej. - jego głos brzmiał dokładnie tak słabo, jak pamiętał. 

Mężczyzna odwrócił go do siebie przodem a Kihyun znowu mógł zobaczyć oczy, przepełnione zaskakująco wielką ilością czułości w porównaniu do ich wielkości i nieco dziecinne rasy twarzy, które po prostu kochał.

- Zostań w domu Ki. Zawsze możesz poprosić, żeby Youngjae skoczył do naszego biura i przesłał ci coś, jeśli tak bardzo nie chcesz siedzieć bezczynnie. Kiedy wrócę pojedziemy do lekarza albo obudzę Hoseoka, żeby...

- Nie. Lepiej nie. Hoseok na pewno jest bardzo zmęczony a ja nie chcę, żeby skasował jakiekolwiek auto, w którym miałbym być. Właściwie lepiej, żeby w ogóle... - spojrzał w oczy mężczyzny, który przytaknął dając mu do zrozumienia, że wie co chce mu przekazać.

- Więc jak wrócę to pojadę z tobą.

- Tylko nie zapomnij dokumentów.

Lee Jooheon zaśmiał się miękko i złożył mały pocałunek przepełniony miłością na wąskich wargach Yoo Kihyuna.

- Dobrze, dobrze. Zostawiłem dla ciebie śniadanie i wychodzę. Kocham cię, Ki - wyszeptał.

Niższy chłopak wziął drążący wdech lecz z uśmiechem odpowiedział:

- Też cię kocham Honey. Uważaj na siebie.

Ten sen był tamtym dniem, jednak tym razem Yoo Kihyun ma siłę poskromić własną wyobraźnię choć czy aby na pewno tylko wyobraźnie?