Annabeth POV

_______________________

Ik haal de drachme uit mijn zak en gooi hem in de regenboog en ik zeg "Percy Jackson" ik zie Percy op het training's veld van kamp half bloed. (Hij gaat niet meer op kamp. Hij is nu 22 dus is hij daar te oud voor, maar hij geeft er training.)ik roep hem, hij draait zig om en ziet het iresbericht en draait zig weer om. hij zegt volgens mij tegen de kampers dat ze moeten wachten.(hij stond te ver weg om het te horen dus weet ik het niet zeker.)en komt dan mijn kant op gelopen.

"Hey annebeth" zegt hij. "Hoi" antwoord ik. "wat is er?"vraagt hij. "waarom zou er iets moeten zijn?" "nou, normaal stuur je nooit een iresbericht, je mailt gewoon." "Ik wil je gewoon weer een keer zien, ik heb je zolang niet meer gezien." "je zag me vorigen week nog, dus wat is er." "Kan je naar me toe komen?" "Nu?" "Ja, nu!" "Ik kan nu niet weg ik moet de kampers training geven." "Dat kan je toch ook een andere keer doen." "Nee, je weet zelf toch dat dat niet kan." "Maar het is belangrijk." "Oké, oké, ik kom al mijn wijsneusje, even wachten ik kom er zo aan."

Na die woorden draait hij zig om en loopt terug naar de kampers, en zegt wat tegen hun. hij fluit op zijn vingers, en daar komt blackjack (de helemaal zwarten Pegasus van Percy.)aan gevlogen. Hij stapt op zijn rug en vliegt weg.

Ik haal mijn hand door het iresbericht heen zodat het verdwijnt. En ik wagt tot Percy er is. ik denk in mijn hoofd: kom op, laat hem er snel zijn, hoelang duurt het nog, zolang doet hij er normaal nooit over. Ik word zowat gek hier.ik word echt letterlijk gek.

Na 5 minuten (het leek wel een uur.) gaat eindelijk de deurbel. ik ren naar de deur en doe hem open. en daar staat Percy.

"Eindelijk daar ben je" zeg ik en trek hem mee de gang in en doe de deur dicht, en trek hem weer mee naar de woonkamer.

"Ho, ho doe eens rustig." zegt Percy. "Stil!" antwoord ik. "Waarom moet ik steel zijn!" "Het is geheim." "Maar er is niemand." "Ze horen alles." zeg ik terwijl ik naar boven wijs. "Ooh, wat is er nou?" vraagt hij fluisterend. "Ik ben zwanger." antwoord ik. we blijven fluisteren."Hij ontstaat niet uit je gedachten zo als jij." "Haha wat grappig." zeg ik sarkasties. "Dat is fantastisch!" "Nee dat is het niet, mijn moeder haat je dat weet je best, als ze er achterkomt dan vermoord ze je, en je weet wat goden kunnen doen!" "Dan verbergen we het." "Maar hoe? Je kan niks voor haar verbergen het is een godin." "Ik ga weg." "Maar " ik kan mijn zin niet afmaken omdat hij me onderbreekt."Niks te maaren, ik ga. je vertelt nooit iemand dat ik de vader ben, en als ze er achterkomen mogen zij het ook niet vertellen" "Komen de goden er achter?"onder breek ik hem. "Nee. Leo, Piper, Jason, frank en Hazel. Jullie wonnen samen in een huis ze komen er echt wel achter. ik zal je missen mijn wijsneus." "Ik jouw ook zeewier kop."

Na die woorden draait hij zig om en loopt hij ons huis uit.