(Roy)

Ze ligt aan slangetjes in dit bed. Ze ziet er zo breekbaar uit, haar lichaam is uitgeput.

Na de spuit heeft ze geslapen maar na een paar uur kwam ze in een soort van aanval.

Een allergische reactie op het kalmeringsmiddel. Haar lichaam vocht tegen de slaap en ze was uitgeput. Haar hart hield ermee op, ze lag op het randje.

"Lief zusje, je moet vechten hoor je me. Mama heeft mij gezegd wat je haar vertelde. Ik ga je helpen als je wakker word".

Ik kijk naar haar en ik hoop dat ze hier door heen komt. Ze ligt nu hier en haar gezicht kijkt niet vredig. Ze lijkt verdrietig ook al slaapt ze nu. Het slaapmiddel was genoeg voor een middag maar haar lichaam is op. Nu hopen dat ze snel wakker word, alleen kan dat wel even duren.

*klop*klop*

"Kom maar binnen Sarah"

"Hallo Alpha, hoe gaat het met Joy?"

vraagt Sarah mij.

Ik vertel haar dat het nog hetzelfde is. Ik vraag haar of ze in de autorit nog iets had gezegd over dat ze haar mate gevonden had. Sarah kijkt mij verbaasd aan en schud van nee.

"Ze vertelde wel dat ze nog nooit een vriendje had gehad"

zegt Sarah.

Ik glimlach naar haar, ook omdat ik blij ben dat het zo is, maar ook omdat Joy zich open gesteld heeft naar Sarah. Dat doet Joy normaal niet snel en dat is toch wel fijn om te weten dat ze dat bij Sarah deed.

"Eigenlijk kwam ik nog voor iets anders"

zegt Sarah en ze zegt dan dat ik nodig ben in het packhuis.

Zij wilt wel blijven als ik dat wil. Het is nu ondertussen avond en ik heb nog niks gegeten ook. Aan Sarah geef ik door dat het goed is en dat Thom of mijn moeder haar zo wel komt overnemen.

(Ryan)

De Luna vertelde me net dat Joy het zusje van de Alpha naar het ziekenhuis gebracht is vanmiddag. Het ging helemaal niet goed met haar. Ze dachten allergische reactie op het kalmeringsmiddel .

Wat liefdesverdriet wel niet met je kan doen denk ik. Dat begrijp ik wel hoor, lijkt me verschrikkelijk als het je zoveel zou doen dat hebben wij ook wel. Alleen probeer ik het allemaal te verbergen. Door veel te sporten en mijn hoofd leeg te maken.

Door ook te rennen in de bossen lukt het half. Heb zo met het meisje te doen. Als ze beter is word het misschien tijd om kennis te gaan maken met haar.

Nu is het zo raar om naar haar te gaan terwijl ze niet wakker is. Ik ken haar niet eens, daar kan ik dan toch niet bij helpen.

We moeten iets gaan doen Ry, ik heb het gevoel dat onze mate in de buurt is ik voel het. We moeten gaan lopen ik weet het niet. Ik voel het ze kan niet ver meer zijn.

Het is nu wel donker maar we kunnen wel even door het dorp wandelen.

Als ik het dorp in loop, zie ik de lichtjes van de kerstlampjes in al de huisjes en in de winkelstraat. Het geeft een heel mooi gezicht en ik word gelijk droevig omdat ik dit zo graag met mijn mate had willen delen. Volgend jaar zeg ik tegen mezelf.

Ryan we moeten terug, we moeten NU terug. Er gaat iets gebeuren ik voel het. Het gaat niet goed. Ik krijg pijn. Ryan ik denk dat onze mate pijn heeft. Het voelt opeens zo sterkt. Ga haar zoeken Ryan je moet haar zoeken.

Waar moet ik haar zoeken dan Ste, zeg me waar ik moet zoeken.

Ik weet het niet. Het spijt me Ryan. We gaan gewoon lopen richting packhuis of bos weet ik veel. Ga lopen.

—————————————————————————————————————————————
Ondertussen in het packziekenhuis gaat het niet zo goed met Joy. Ze heeft weer een toeval gehad.
De artsen zijn druk bezig met haar. Ze begrijpen het niet.

"Dit kan niet van de allergische reactie komen"

zegt de arts.

Ze ligt te woelen maar word niet wakker.

"Het slaapmiddel is allang uit haar systeem"

geeft hij aan.

De Alpha, Luna, haar moeder en Thom komen binnenstormen. Thom word heel boos op de arts.

"Maak het goed, maak het goed, het is jou schuld".

Roept hij.

Zijn moeder probeert hem te sussen.
De arts kijkt bedroeft en angstig naar Thom en dan naar de Alpha.

"Alpha ik begrijp dit niet helemaal. Het tegenmedicijn heeft haar allergische reactie verholpen dus ik begrijp niet wat er nu fout gaat. Het slaapmiddel moet allang uitgewerkt zijn. We houden haar in de gaten."
————————————————————————————————————————————-
(Roy)

"O Joyce wat heb je jezelf aangedaan, waarom heb je mij niet in vertrouwen genomen".

Ik zie haar onrustig slapen, en ik probeer haar wakker te laten worden. Ik hoor haar zachtjes praten. Als ik dichterbij kom om te luisteren hoor ik haar papa papa zeggen.
Nee denk ik en begin tegen haar te praten.

"Nee Joy ga niet naar het licht. Nee Joy blijf hier. We hebben je hier nodig, ik heb je hier nodig".

Mijn moeder loopt verdrietig naar me toe. En vraagt wat er aan de hand is. Ik vertel haar wat ik Joyce net hoorde zeggen en dat ik denk dat het is dat ze daar heen wil.

Opeens voel ik dat ze rustiger is en ik schrik en draai me snel weer terug naar haar toe. Ze ligt heel stil en vredig nu. Haar gezicht ziet er niet meer verdrietig uit. De monitor geeft rustige piepjes aan dus ze is niet dood gelukkig. Misschien word het nu beter denk ik.

Dit was weer een hoofdstuk. Hoop dat jullie het nog leuk vinden.