(Joy)

Langzaam word ik wakker van getik, met mijn ogen nog dicht probeer ik te raden waar het getik vandaan kom. Zelf lijkt het op een toetsenbord of zoiets.

Als ik mijn ogen toch maar open doe en recht gaat zitten zie ik Ryan druk achter de laptop zitten. Als ik op de wekker kijk zie ik dat het al bijna 13:15 is.

Naast mij zie ik zijn shirt liggen en die pak ik op en duw mijn neus erin en sluit mijn ogen. Dit ruikt zo lekker dat ik hier wel kan blijven zitten met zijn shirt in mijn gezicht.

Toch doe ik mijn ogen open en wil dan maar gaan opstaan, als ik zie dat Ryan naar mij kijkt. Hij kan zo diep in mijn ogen kijken zo intiem, dat ik gewoon verlegen van word. Net alsof hij zo mijn hoofd in kan kijken en al mijn gedachten kan lezen. Mijn hele lichaam reageert op hem.

Doordat ik verlegen word vergeet ik op te staan en blijf een beetje naar mijn benen staren omdat ik niet kon blijven kijken. Ik voel dat hij dichterbij kom en naast me komt zitten op het bed.

"Je hoeft voor mij nooit verlegen te worden hè".

Toch blijf ik naar mijn benen staren.

"Ik kan er niks aan doen",

zeg ik.

"Dit heb anders nooit".

Hij glimlacht naar me en duwt mijn kin omhoog en geef een kusje op mijn mond en vraagt of ik mee wil gaan lunchen beneden. Hij weet dat Tina pannenkoeken gebakken heeft.

Snel spring ik van het bed en ren naar de deur en roep naar hem

"waar wachten we dan op".

Zo vlug als ik kan sprint ik naar de keuken. Daar aangekomen zie ik iedereen zitten aan de lange tafels. De oude Alpha en Luna, mijn broers moeder en Rodaina en de Gamma en nog een paar packleden.

Ik denk dat het een paar wachters zijn. Sarah zwaait naar me en ik loop haar kant op. Op het moment dat ik bijna bij Sarah ben word ik opeens vanachter opgetild. Ik slaak een gilletje van schrik maar voel gelijk dat het Ryan is.

Hij zegt zachtjes

"niet meer zomaar weglopen hè meissie, want de volgende keer krijg je dan straf".

Hij zet me neer en ik kijk een beetje verbaasd naar hem op en zie hem dan grijnzen.

"Rotzak dat je bent"

zeg ik dan

"ik schrok me rot"

en begin dan te lachen en draai me weer om richting Sarah. Ze kijkt ons aan alsof we een nieuwe puppy zijn of zo. Daar voel ik me toch een beetje ongemakkelijk door.

Na het eten zeg ik tegen Ryan dat ik even naar mijn moeder ga en loop dan naar haar toe. Ze vraagt hoe het met mij gaat, ik geef aan dat ik me veel beter voel.

Ze vraagt of ik goed geslapen heb en ik moet haar eerlijk bekennen dat ik geen nachtmerrie gehad heb. Ze vraagt of ik met haar mee wil shoppen zodat ik wat nieuws kan uitzoeken. Dat wil ik heel graag en loop dus even terug naar Ryan om te zeggen dat ik met mijn moeder mee ga.

Na een kwartier ben ik gezellig met mijn mams in het dorp. Het is fijn dat ik even met mijn moeder wat kan doen want dat is lang geleden, alleen voelt het toch niet helemaal goed.

Toen ik tegen Ryan zei dat ik met mijn moeder wilde gaan shoppen, zei hij wel dat hij het oké vond. Alleen zag ik aan zijn ogen dat hij het niet zo leuk vond. Toen ik aan hem vroeg of hij eerlijk wilde zijn, zei hij dat ik gewoon lekker met mijn moeder moest gaan shoppen.

Dat hij wel ging werken en me zo weer zou zien. Toch voel ik me er niet prettig bij.

Mijn moeder ziet dat ik een beetje aan het piekeren bent en vraagt wat er is. Dus zeg ik dat ik denk dat Ryan ook al zegt hij van niet, het niet leuk vind dat ik weg gaat.

Mijn moeder kijkt me dan met een klein lachje aan en zegt dan dat het heel normaal is.

"De mannen nou ja eigenlijk je mate vind het ook niet leuk om gescheiden te zijn van de ander. Vooral niet als ze je nog niet gemarkt hebben. Je vader was heel erg bezitterig, en die liet me echt niet alleen wandelen hoor. Hij wilde altijd mee en daar hebben we wel de nodige discussies over gehad."

Verbaast kijk ik mijn moeder aan. Mijn vader bezitterig dat kan ik me niet voorstellen. Hij was altijd zo lief en vrijgevig en overal was hij. Aha dan begint het te dagen, mijn vader was overal bij. Elk moment dat we naar de winkels gingen of naar oma, papa was altijd in de buurt.

Tijdens het shoppen hebben we het er niet meer over maar ik denk er wel aan. Hoe zou ik het vinden als hij weg ging met uhm een vriend of zo. Zelf zou ik er geen moeite mee hebben maar ik ben ook anders opgegroeid.

Tussen de mensen en heb ook een beste vriendin die mens is. Mag ik eigenlijk nog wel vrienden hebben, bijv. hoe zit het met mijn mannelijke vrienden. Ik heb Marco en Ralph als vriend en mag dat nog wel? Zijn er bepaalde regels als je je mate gevonden heb.

Als mijn moeder en ik een zaakje binnen lopen waar we even kunnen zitten en drinken, vraag ik haar toch al mijn vragen.
Zij zegt dat ik dat allemaal met Ryan moet bespreken. Ze vraagt me dan ook

"wilde je gewoon nog terug gaan naar Rotterdam? Ook nu je je mate heb gevonden?"

"Daar heb ik eigenlijk helemaal niet aan gedacht. Voor mij stond gewoon vast dat ik mijn opleiding wilde afmaken."

Ik kan toch niet zomaar stoppen, nou ja kan wel maar wil ik dat wel. Mijn moeder zegt dat ze hier in het pack ook cursussen geven die dichtbij mijn opleiding komen. Dan hoef ik niet weg, maar dan zie ik mijn vrienden ook niet meer.

Wil ik wel in een pack zitten en dan niet meer zonder toestemming naar bijv. Nederland gaan om Isa op te zoeken. Haar mag ik geloof ik niet meenemen naar hier. 

Mijn moeder kijkt naar me als ik aan haar vraag of ik Isa ooit de waarheid zou mogen vertellen. Dat als ze met haar ouders weer naar de Ardenne gaat ik haar dan kan opzoeken.  Mijn moeder kijkt bedenkelijk en begint dan te vertellen.

"Tante Nora is ook geen wolf hè! Ze heeft ome Chris leren kennen toen zij verdwaald was in het bos. Omdat ome Chris voelde dat ze speciaal was heeft hij haar verteld wat hij en wij waren. Dat is allemaal toch ook goed gekomen."

Wat ze dus wilde vertellen, kwam er dus op neer dat als ik Isa vertrouw dat ze het niet doorverteld, ik het gewoon moest vertellen.

Allemaal dingen waar ik over moet nadenken, maar wel snel want volgende week begint school weer.

Dit was weer een hoofdstuk. Wat zal Joy doen? Terug naar school of blijft ze bij Ryan in het pack. Allemaal vragen en ik weet het zelf ook nog niet hoe ik dit verhaal laat lopen.