(Joy)

Als ik wakker word zie ik dat het pas 7:02 uur is. Heerlijk blijf ik liggen in de armen van Ryan en ga terug in mijn gedachten naar gisteravond. Ik weet niet waarom we opeens op dat punt kwamen.

Ik voelde me eerst niet goed en na het slapen voelde ik me wel goed. Na het badderen was ik zo opgewonden dat ik hem gewoon moest hebben.

A shit ik moet toch even plassen en maak me los uit zijn greep. Althans dat probeer ik maar dit keer zit hij te strak. Als ik me iets probeer te bewegen gaat zijn arm strakker om mij heen.

Zachtjes begin ik jankgeluidjes te maken en hij laat iets losser. Mooi dat werkte al eerder zo.

Op het moment dat ik opsta komt er een enorme misselijk gevoel naar boven en moet ik naar de badkamer rennen.

Net op tijd haal ik de toilet en gooi wat er nog in mijn maag zit zo in de pot in. Daarna ga ik maar gelijk plassen want dat deed ik bijna in mijn broek door het overgeven.

Pfff ik moet zeggen dat ik me gelijk beter voel, nog wel misselijk maar verder voel ik me oké. Na het plassen poets ik mijn tanden en loop dan weer terug richting kamer. Als ik een blik op het bed laat zie ik dat Ryan mij ligt aan te staren.

"Ik hoorde de kraan gaat alles wel goed met je"?

Ik kijk hem aan zeg dat ik een grafsmaak in mijn mond had en dat wilde weg poetsen.

Hij kijkt me aan en gelukkig dat ik niet loog want dat had hij gelijk gemerkt. Het was een grafsmaak maar meestal zeg ik dat als ik s'morgens wakker word.

Nu was het alleen van het overgeven. Ondertussen is het bijna half acht en ik zeg dat ik zo ga ontbijten dus me gaat aankleden. Ryan kijkt me met puppy ogen aan en vraagt of ik echt nog niet even terug kom om te knuffelen.

"Ik weet wat knuffelen bij jou is en dat is iets wat ik nu even niet wil."

Zeg ik want ik kan moeilijk zeggen 'Ging net weer over mijn nek dus heb geen zin.' Dat is iets wat ik even niet wil dat hij weet anders mag ik de hele dag mijn bed weer niet uit.

Ryan probeert heel zielig te kijken en ik draai me snel om en loop de kast in om mijn aan te kleden.  Vandaag word een mooie lente dag dus ik wil iets leuks aan. Een jegging en een los shirtje erboven dan met hakken die ik pas gekocht heb.

Als ik de kast uit komt lopen fluit Ryan naar me.

"Zo lekker ding, wat heb je met mijn vriendin gedaan"

zegt hij.

Ik glimlach naar hem en zeg dat ik hem zo bij het ontbijt zie. Verbaast kijkt hij me aan en snel zeg ik voor ik de kamer verlaat.

"Ik loop niet van je weg maar loop alvast naar beneden".

Ik heb Ryan geen kans gegeven te reageren en ren snel naar beneden. Als ik beneden aankom zie ik Rodaina aanlopen en is dat ze een beetje moeilijk kijkt.

"Gaat alles wel goed"

vraag ik aan haar en ze reageert met dat de kleintjes waarschijnlijk worstelaars worden en dat ze heel beweeglijk zijn vandaag. Als ik vraag waar Roy is zegt ze dat hij al klaar is met ontbijten en al naar zijn werkkamer is. 

Ze was er zelf naar onderweg en vraagt of ze wat kan doorgeven.

"Nee ik was gewoon nieuwsgierig"

zeg ik.

Ze kijkt me aan en vraagt of ik me al beter voel. Ik kijk haar aan en zeg dat het niet beter kan. En dat is niet gelogen want er komt een heerlijke geur mijn neus in van koffie en gebakken ei.

Als ik de keuken inloop en hallo tegen Tina wil zeggen kom ik erachter dat het niet Tina is die achter het fornuis sta.

Ik knipper met mijn ogen om toch nog een keer te kijken wie er dan wel staat.  Nee denk ik, het zal toch niet. En ren opeens op de persoon af en spring hem op zijn rug om dan te roepen

"Ralph je bent hier".

Tegelijkertijd dat ik dat doe hoor ik iemand grommen achter mij en ik laat van schrik Ralph los. Als ik me omdraai staat Ryan in de deuropening met donkere ogen en hij komt op ons afstormen.

Ik hou hem tegen met een hand tegen zijn borst en schreeuw

"KAPPEN Ste DIT IS RALPH."

Ryan lijkt door mijn aanraking rustiger te worden maar pakt me dan toch stevig vast en zegt.

"Doe dit niet nog eens want dan sta ik niet voor mezelf in". 

Verbaast kijk ik hem aan en zeg dan boos.

"Serieus Ryan, dit is Ralph mijn beste vriend net als Marco. En als ik ze een knuffel wil geven, ben jij niet degene die bepaald dat het niet kan."

Ik draai me om terug naar Ralph en wil hem weer vastpakken maar Ralph zegt dan zelf ook dat het nu even niet verstandig is. Hij wilt graag blijven leven en gaat verder met het ei.

Hier word ik verdrietig van en kijk dan weer naar Ryan en loop boos weg van hem en schreeuw naar hem.

"Heb je nu je zin rotzak".

Waarom doet hij nu zo, ik deed toch niks verkeerd.

Als hij dat zou doen bij een meisje zou je dat dan ook leuk vinden Joy?

Kom op Linn, het is is Ralph en hij valt niet eens op meisjes net als Marco.

Ja maar denk na, want ik zou het niet leuk vinden als hij een ander meisje zou knuffelen. Of ze nou op meisjes valt of niet.

Verdomme Linn, dat zijn mijn vrienden en ik vertrouw Ryan dat hij niks zou doen.

Dit heeft niks met vertrouwen te maken Joy. Ste is heel bezittelijk en dat geeft Ryan door.

Toch voel ik me opeens schuldig tegenover Ryan. Maar doei kom op, ze zijn mijn vrienden. Ze zullen mij nooit iets doen, eerder beschermen dan iets doen.

Ik loop naar buiten en ben echt boos en verdrietig.

"VERDOMME"

schreeuw ik voor ik begin te huilen. Dan voel ik twee armen om me heen en ik voel dat het Ryan is. Maar ik wil hem nu even niet want ik wil niet kiezen tussen mijn vrienden en hem.

Dit is zo gemeen dus ik probeer me los te wurmen uit zijn grip maar hij is te sterk. Ik begin te schreeuwen en te spartelen dat hij me los moet laten. Hij laat me niet los maar draait me alleen om en kijkt me droevig aan.

"Waarom doe je dit"

vraag ik.

"Waarom laat je mij kiezen tussen jou en mijn vrienden. Waarom vertrouw je me niet"

Huil ik. Hij pakt me vast en knuffelt me en ik wil dit niet maar ik kan me niet verzetten. Ik voel overal tintelingen als hij me vastpakt en als hij zijn neus in mijn nek doet en snuift ben ik verloren.

Dit is zo niet eerlijk, maar ik kan niet boos blijven op hem.

"Mag ik Ralph nu nooit meer een knuffel geven of Marco?"

Vraag ik hem terwijl ik hem aankijk.

"Geef me tijd Joy, ik moet nog wennen dat ik je moet delen met meer personen dan alleen ik".

Geeft hij als antwoord en ik duw mijn gezicht in zijn shirt.

"Kom, je moet nog steeds eten"

zegt hij.

We lopen weer terug naar de keuken en ik blijf een beetje beteuterd staan en zeg dan sorry tegen Ralph. Ralph begint te lachen en zeg dat ik nooit sorry hoeft te zeggen.

Toch kijk ik hem aan en vraag wat hij nu hier doet en hoor dan in de mindlink.

Wij wonen nu ook hier in het huis en Tina en ik runnen nu samen de keuken.

Ryan moet lachen om mijn gezicht als ik opeens heel blij kijkt.

"Dan is Marco er ook"

zeg ik.

Om gelijk spijt te krijgen van wat ik zei omdat ik bang ben voor de reactie van Ryan maar die reageert met dat het klopt dat Marco er ook is.

"Marco is hier naar school"

zegt Ralph.

"O"

komt er bij mij uit.

De opleiding die hij doet deed ik ook en toch ook wel met plezier. Alleen weet ik niet of ik hem nog wil afmaken.

Dit was het weer luitjes ....