eindelijk naar huis

Begin met schrijven

(Ryan)

Het is nu al 22:00 en normaal zou Joy mij allang geappt hebben dat ze naar bed ging.
Als ik haar wil bellen krijg ik gelijk de voicemail.

Dit is niet goed Ryan, we moeten haar bereiken.

Ja dat weet ik maar ik kan vanuit hier niks.

Het kan ook zijn dat ze vanavond moest werken tot laat dan is dat 23:15 uur en dan 23:30 uur is ze dan weer thuis. Ik wacht dat even af maar dat is wel moeilijk, want ik ben heel onrustig nu. Raar gevoel in mijn buik heb ik en het voelt niet fijn.  Zal zo wel naar de toilet moeten denk ik.

(Marco)

Ralph zit achter het stuur en rijd richting België. We zijn al even onderweg en als het meezit zijn we volgens de navigatie 22:34 uur op plek van bestemming.

Dan word nog bekijken of we gewoon het pack op kunnen of niet. Achter me ligt Joy opgekruld op de achterbank. Het laatste uur is het heel snel gegaan en ik hoor haar jammeren.

"Laat het ophouden, ik heb het zo warm het doet zo pijn".

Droevig kijk ik naar Ralph en zeg tegen hem dat we moeten opschieten.

"Joy ik heb je telefoon nodig, waar heb je hem gelaten".

Ze reageert er niet op. Ik draai me om en voel aan haar hoofd.

"Shit ze is kokend heet".

zeg ik tegen Ralph.

"Ze moet echt afkoelen zo".

Ralph kijkt me aan en zegt dat hij niet harder kan anders worden we aangehouden. Volgens navigatie is het nu nog minder dan half uur.

Ik kijk weer naar Joy en zie dan haar handtas naast haar liggen. Die pak ik maar even en ga kijken of ik haar telefoon kan vinden. Gelukkig zie ik hem in haar tas, nu hopen dat ik haar telefoon kan kraken.

Ik druk op de aan knop en ik veeg op haar scherm. Verbaast kijk ik naar haar scherm van haar telefoon.

"Je hebt geen code op te telefoon"

zeg ik zachtjes.

Ik zoek in haar contacten naar het nummer van ene Ryan, zo heet haar mate geloof ik. Tegen Ralph zeg ik dat ik Ryan ga bellen zodat we misschien gelijk het terrein op kunnen.

Als ik het nummer gevonden heb druk ik op bellen. De telefoon word eigenlijk voor hij echt over gaat al opgenomen.

(Ryan)

Eindelijk ze belt dus ik neem gelijk op.

*Marco/Ryan/Ryan als hij denkt*

Hé lieverd was het een lange dag vandaag?

Sorry maar spreek ik met Ryan.

Dat klinkt niet als Joy wie is dat. Ik voel woedde bij mij komen waarom hoor ik een man aan de telefoon van Joy.

Hallo ben je er nog? Sorry dat ik je bel maar het gaat over Joy. Dus spreek ik met Ryan haar mate?

Wie vraagt dat? En waar is Joy?

Je spreekt met Marco een vriend van haar. Daarom bel ik je nu, we zijn onderweg naar jou. We hebben Joy bij ons maar Uh... jeetje hoe ga ik dit normaal zeggen. Ze heeft pijn Ryan ze zit in haar heat.

Verdomme nu al.

We moeten volgens de navigatie nog 17 minuten voor we op het adres zijn die Joy ons gaf. Als we aankomen weet ik niet of we zo door kunnen rijden omdat we geen packleden zijn.

Ik kom er gelijk aan, je ziet me zo bij de grens.

*einde conversatie*

Wat had je dan verwacht, we hebben haar wel gemarkt hè!

Ja dat weet ik ook wel.

Snel licht ik de grenswachters en de Alpha in dat Joy onderweg is. In overleg met de Alpha regel ik dat alleen de mannen met mates daar zijn en de andere ruilen met de andere grenswachters. Ze is van mij en dat wil graag zo houden.

(Joy)

Dit doet zoveel pijn, nog even en dan kan ik het niet houden. Ik heb het zo warm echt zo warm en mijn hoofd doe nu ook pijn.

"Au au zo warm".

"Nog even Joy we zijn er bijna"

hoor ik Marco zeggen. Nu hopen dat bijna heel snel is dit doet zoveel pijn.
We staan opeens stil en Ralph stapt uit, ik hoor geroezemoes en hij stapt weer in en opeens gaat de achterdeur open.

Ik voel dat iemand naast me gaat zitten en mijn hoofd aait. Ik begin te jammeren en ik voel lichte tintelingen op mijn hoofd waar ik aangeraakt word.

Voorzichtig omdat alles pijn doet draai ik me naar de hand en ga tegen de persoon liggen die naast me zit.

"Ryan je bent hier"

komt er snikkend uit.

"Het doet zoveel pijn".

Ryan trekt me op zijn schoot en gelijk voel ik me iets beter en krul me helemaal tegen hem aan.

(Ryan)

Als ik bij de grens aan kom zie ik een auto aankomen. Een jongen van ongeveer rond de 20 stapt uit en stelt zich voor als Ralph. Gelijk stap ik tussen de grenswachters naar voren en stel me voor.

Hij geeft aan dat ze veel pijn heeft en haar graag wilt afzetten thuis. Hij stapt weer in de auto en ik stap achterin bij Joy. Als ik haar zie liggen schrik ik wel een beetje.

Ze ligt er helemaal bezweet bij en haar ogen zijn dicht en je ziet dat ze echt pijn heeft. Voorzichtig ga ik naast haar zitten en aai over haar hoofd. Wow wat is ze warm, ze lijkt wel te koken.

Als ik haar mijn naam hoor zeggen til ik haar op schoot. Ik moet haar zo zien af te koelen en snel ook.

"Hier naar links en als je rechtdoor gaat kom je vanzelf op een rijpad. Die volg je tot het grote huis."

Zeg ik tegen Ralph.

Joy ligt tegen me aan gekropen en ze lijkt iets rustiger maar ik heb het idee dat het niet helemaal helpt. Nog steeds hoor ik haar jammeren.

Als we bij het huis aankomen stap ik snel uit en til Joy uit de auto. Alpha staat bij de deur te wachten en die loop ik snel voorbij terwijl hij zich bekommerd om Ralph en Marco.

Als ik Jack door de gang zie komen en hem naar mij ziet kijken en naar Joy kan ik het niet laten om even te grommen naar hem.

"Ho ho Ryan, rustig man ik doe niks."

Gepijnigd kijk ik hem aan en loop door naar mijn kamer.

Als we daar aangekomen loop ik gelijk door naar de douche. De koude kraan zet ik aan en stap samen met Joy zo onder de douche. Dat wij onze kleding nog aan hebben kan me niet zoveel schelen, zolang Joy maar afkoelt.

Via de mindlink hoor ik de Alpha vragen of het goed gaat. Ik zeg terug dat ik met Joy onder de koude douche ben gaan staan. Als ik hulp nodig heb van zijn moeder of Rodaina hoef ik het maar te zeggen.

Alleen ik weet zelf ook wel wat Joy nodig heeft om de pijn weg te halen maar weet niet of ze er al klaar voor is. Waarom moest ik haar nu weer marken. Op dit moment moet ik me zo inhouden om haar niet per direct volledig de mijne te maken.

Ze ruikt zo lekker en op dit moment is haar geur nog sterker dan anders. Ste heb ik zover het lukt buitensloten want hij word helemaal gek van haar en wil haar nu. Als Joy begint te rillen besluit ik uit de douche te stappen.

Ik sla een grote handdoek om haar heen en vraag via de mindlink of Joy haar moeder en of Rodaina kan helpen haar om te kleden. Als ik dat zelf zou doen nu dan weet ik niet of ik me zelf kan inhouden.

Gelukkig komen ze er gelijk aan.

(Ralph)

We zijn net aangekomen en Ryan is met Joy uitgestapt. We worden gelijk begroet door Roy de Alpha, en stelde zich voor als de broer van Joy.

"Vrienden van Joy zijn ook mijn vrienden"

zegt hij en geeft mij en Marco een hand.

Hij vraagt of we even binnen willen komen en bedankt ons voor het rijden van Joy naar hier.

"Dat was wel het minste wat ik voor haar kon doen"

zeg ik.

Tegen Roy vertellen we dat we haar als ons zusje zijn gaan zien. Dat toen we merkte dat ze in de heat kwam we niet meer van haar zijde zijn gegaan. Ook vertel ik dat ze eigenlijk van plan was morgen pas te gaan met de trein en alles.

Dat we dat geen goed plan vonden en ook dat ze dat waarschijnlijk niet zou redden.
Roy vraagt ons van alles en waarom we niet bij een pack zitten, hoe bijvoorbeeld komt dat we Roque zijn.

We vertellen hoe het zit maar ik geloof dat hij dat al weet. Joy had al verteld dat als ze haar broer een beetje kent hij uitzoekt wie en wat je precies bent.

Ik kijk Marco aan en dan weer naar Roy en vertel dat we graag naar een pack willen als Marco klaar is met school. Dat ik dan als kok in een pack wil werken.

Roy vraagt aan Marco of hij niet in het pack zijn opleiding zou willen afmaken. Dat wij als we willen zo bij hun in het pack mogen komen. Dat Tina het rustiger aan wilt doen dus een extra kok in het huis zou heel fijn zijn.

Hij geeft aan dat we daar over mogen nadenken en bied de logeerkamer aan voor vanavond zodat we niet terug hoeven. Die nemen wij dankbaar aan.

Dit was het weer voor dit hoofdstuk. Wat vinden jullie tot nu toe?

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top