Jestem Abigeil, Abigeil Smith. Mam 18 lat. Mieszkam z mamą i ciotką. Mój ojciec i wujek pracowali razem i razem zginęli w wypadku samochodowym. Od tamtego czasu mieszkam z ciotką i matką. Żyłyśmy spokojnie aż do jak by to nazwać... wypadku? Coś takiego. Byłyśmy w tedy w Zoo. Tak w zoo. Niby nic nadzwyczajnego, ale wtedy tygrys uciekł z zoo. Ale nie taki zwyczajny, bo biały. Uciekałyśmy z mamą, ale w końcu nas dogonił. I nie, nie rzucił się na nas, ale mi się ukłonił. Po tym podszedł do mnie i lekko udrapnął w ramię. I zemdlałam. Tak po prostu. Po tym raczej zdarzeniu zaczęły objawiać się moje moce. W nocy zmieniałam się w zwierzęta. Najczęściej w białe tygrysiątko. Po kilkunastu takich przemianach zaczęłam mruczeć gdy byłam zadowolona i syczeć jak kot w razie zagrożenia. Niestety to nie wszystko. Wyrusł mi ogonek i uszka. Dostałam także kocie umiejętności. Na przykład widzenie w ciemności czy wyższe skoki. Nawet zaczęłam nocne pogaduszki z kotami. Dowiedziałam się od nich dużo ciekawych rzeczy. Przez ogon i uszka nie chodziłam do szkoły 3 miesiące. W tym czasie uczyłam się poprawnie używać moich mocy i przemian w zwierzęta. Dowiedziałam się także, że mogę być też tylko pół tygrysem. A teraz koniec o moich mocach i trochę jak wyglądam. A wyglądam tak: prawie, że białe włosy długie do kolan, oczy niebieskie jak niebo i usta czerwone jak truskawki. Wiem takie włosy są niemożliwe, ale jednak takie mam. A teraz jak się ubieram: najczęściej na biało lub czarno, albo to i to. Ubieram prawie zawsze spudniczki lub sukienki. Więc to na tyle... A nie! Jeszcze zapomniałam o moim charakterku. Więc tak, charakterek w mojej szkole się zawsze gubi i wtedy jestem szarą, cichą myszką. A poza szkołą mój charakterek się nigdy nie zgubi. Zawsze jestem miła i pomocna, ale potrafię też być wredna i zadziorna jak mój mały nosek, a uwierzcie mam bardzo zadarty nosek zwłaszcza gdy się denerwuję. Więc teraz to na pewno tyle!
______________________________________________________
Oto prolog nowej książki.
Pozdrowionka dla wszystkich! ♡