Siedząc w pokoju, myślałam co zrobić kiedy przyjdzie ojciec, od myślenia oderwał mnie bardzo gwałtowny nacisk na klamkę. Wyleciałam z pokoju jak z procy, zeszłam do kuchni. Oparłam się o ścianę i patrzyłam jak tata czołga się po ziemi do środka. W pewnym momencie nie wytrzymałam i chciałam wygarnąć mu to co myślę:

- Znowu się nachlałeś?

Zaczął bełkotać coś pod nosem, ale niestety nic nie zrozumiałam. Ojciec wstał chwiejąc się na prawo i lewo jak boja na wodzie. Po mimo tego i tak kontynuowałam:

- Spójrz tylko na siebie, od śmierci mamy minął już tydzień, a ty zachowujesz się jak jakiś menel! Przez ten czas jeszcze miałam do ciebie cierpliwość, ale ona właśnie teraz się skończyła... Zachowujesz się gorzej niż pięciolatek! Mam tego dosyć! Albo zrobisz coś ze sobą i przestaniesz hlać, albo won za drzwi bo nie chce mi się nawet na ciebie patrzeć! - pokazałam na drzwi wejściowe - No na co czekasz? Wybieraj! Albo ja albo won za drzwi!

Zaczął znowu bełkotać coś pod nosem, ale tym razem zrozumiałam coś w rodzaju: "dobrze, przepraszam". Wyszłam na górę do swojego pokoju. Trzasnęłam drzwiami i położyłam się na łóżko. Z nadmiaru emocji, po prostu zasnęłam.

~ Time Skip ~
30.12.20
{19.07}

Siedziałam ma kanapie w salonie i oglądałam jakiś film. Ojciec jak zwykle gdzieś polazł, miałam już tego dość. Ubrałam się i wyszłam...

~ Time Skip ~
2.01.21
~ Hinata ~

Czekałam na przystanku niedaleko domu Miu, czekałam właśnie na nią. Jednak minęło już trochę ponad pół godziny a jej dalej nie było, więc do szkoły poszłam sama.

~ Time Skip ~
{15.33}

- Cześć Armin! - pobiegłam do niego witając się.
- Cześć.
- Widziałeś Miu?
- Nie, nie było jej chyba w szkole...
- To chodźmy do niej, przy okazji dam jej lekcje.

Zapukaliśmy, ale nikt nie otworzył. Armin nacisnął na klamkę, drzwi były otwarte. Spojrzał na mnie i po chwili pewnie wszedł do środka. Ściągnął buty i udał się do jej pokoju.

- Miu jesteś tam?

Niestety nikt nie odpowiedział. Armin wszedł jej do pokoju, a ja udałam się do kuchni. Dostałam zawału, ponieważ ku mojemu zdziwieniu, radio było włączone. Postanowiłam przysłuchać się audycji:

-"Dzień dobry państwu, z tej strony Jeremy Oston, nadajemy wiadomości z ostatniej chwili. Nieopodal ulicy Boston znaleziono martwe ciało piętnastolatki. Okoliczne władze podejrzewają morderstwo. Przy dziewczynie znaleziono portfel i legitymację szkolną. Nazywała się Miu Hanakoto..."

Zadkało mnie. Szybko wyleciałam na górę po Armia, zobaczyłam, że się wystraszył, ale nie spodziewałam się, że aż tak bardzo. Bez większego zastanowienia zaczęłam :

- Armin bo przed chwilą szła BARDZO WAŻNA audycja w radiu... I chodzi o Miu...
- O co chodzi? Co się stało?
- Ona... Nie żyje... - i w tym momencie wybuchłam płaczem.

~ Armin ~

Po raz kolejny życie tak bardzo chce mnie załamać. Najpierw rozstanie rodziców, śmierć mamy Miu i teraz sama Miu... Załamany usiadłem na łóżku chowając głowę w dłoniach. Nie chciałem żeby tak się stało, przysięgłem ją chronić, ale los zadecydował inaczej. Udałem się do wyjścia z pokoju, czułem jak łzy spływają mi po policzkach. Hinata powoli szła za mną. Oboje wyszliśmy z domu. Odprowadziłem ją do domu, a sam zacząłem błąkać się bez celu po okolicy....

~ Time Skip ~
12.03.21

Próbowałem pogodzić się ze śmiercią Miu, starałem się żyć jak dawniej, ale to nie było takie proste... Wraz z jej śmiercią wiązało się dużo smutnych rzeczy i wspomnień. Właśnie wybierałem się na cmentarz, jak co każdą niedzielę żeby tylko złożyć kwiaty na jej grobie. Tego dnia padał deszcz. Siedziałem już na ławeczce koło jej grobu. Patrzyłem z tęsknotą w dal przypominając sobie dawne chwilę z nią spędzone. Od tej pory, zawsze kładę białe róże na jej grób...

~~~~~~~~~~
Cześć wam!
Na starcie pragnę przeprosić za tak długą przerwę i to co zrobiłam w tym rozdziale... *nie zabijajcie* Aczkolwiek, pomimo, że skończyłam już White Roses, na jej miejscu pojawi się nowa książka *YAY! Okrzyki radości*. Tak więc jeszcze raz przepraszam za opóźnienie i zamieszanie 😭😭😭 Do zobaczenia w pierwszym rozdziale nowej książki *Już niedługo ^^*
BAJOO
~~~~~~~~~~