Ik staar ongelovig voor mij uit. Ik wist niet waar ik in was beland, maar ik was er zeker van dat ik er niks mee te maken had. Ik had nog nooit in mijn leven ook maar enige vorm van magie gezien. Camelot had mij als kind al bijgebracht dat magie, in elke vorm, slecht was en voor grote schade kon zorgen. Op het beoefenen ervan stond de doodstraf. Ik had er in de loop van de jaren mijn eigen mening over magie gevormt, maar het beoefenen ervan was nooit in mij opgekomen. Normaal gesproken was ik volkomen kalm als ik onder druk stond, maar op dit moment was ik alles behalve dat. Toch was ik niet van plan mijn zwakte van buiten te tonen. Ik wist wel beter, als ik mijn zwakte zou tonen zou Uther precies krijgen waar hij op uit was. Toch kreeg ik het niet voor elkaar een woord uit mijn keel te krijgen.

'My lord,'

Mijn hart klopt als een bezetende wanneer zachte smekende stem de koning's verhaal onderbreekt. Ik draai mijn hoofd in de richting waar de stem vandaan is gekomen. Een vrouw, met lang zwart haar en mysterieuze blauwe ogen heeft haar hand op de schouder van de koning gelegd. De onderkant van haar smaragd groene jurk wappert zachtjes in de wind. Ik herkende de vrouw vrijwel meteen. Het was Morgana Pendragon.

Uther was in het verleden goed bevriend geweest met Morgana's vader. Toen Morgana's vader afschuwelijk tot zijn einde was gekomen om Camelot te beschermen had Uther hem beloofd voor Morgana te zorgen alsof het zijn eigen dochter was. En dat deed hij, Uther had in de loop der jaren een zwak voor Morgana ontwikkeld. 

'U heeft geen bewijs Uther, dit meisje is onschuldig.' Ik kijk Morgana vol bewondering aan. Ik had haar altijd al bewonderd, maar nu groeide deze bewondering alleen maar. Uther vertrekt geen spier wanneer hij zijn lichaam langzaam in Morgana's richting draait. 'Morgana, dit 'onschuldige' meisje heeft de regels overtreden. MIJN regels. Ze vormt een gevaar voor ons allemaal.' Morgana kijkt mij lief aan. 'Uther,' een kleine glimlach verschijnt rond haar mondhoeken. 'Kijk dan naar haar ogen, ze is doodsbang. Als ze echt zo'n gevaar zou vormen zou je de angst niet in haar ogen zien staan.' Uther kijkt mij  kort aan. Ik kon geen emotie van zijn ogen aflezen. 'Geen woord meer. Mijn besluit staat vast.' stampvoet hij. Zijn stem trilt van woede. Ik kijk naar de grond, het was over voor mij, dat was zeker. Deze man was gestoord. Hij gaf niks om of ik schuldig was of niet. Wanneer het woord 'Magie' ter sprake kwam was hij blind. De dood van zijn vrouw had hem tot waanzin gedreven.

'U kunt dit meisje niet tot de dood veroordelen! U heeft het recht niet! U heeft geen bewijs!' Uther lacht zachtjes. 'Ik heb het recht niet?' Hij schud zijn hoofd. Langzaam loopt hij in Morgana's richting. Even blijft hij lachend voor haar staan, dan grijpt hij in een snelle beweging naar haar hals. 'Ik zou zelfs jou nog tot de dood veroordelen als iemand je verdenkt van het gebruiken van magie.' Sist hij. De greep rondom Morgana's hals word steviger. In de menigte verstoppen kinderen hun gezicht in de jurk van hun moeder. Ik vang de blik van Arthur, die beduusd naar zijn vader staat te kijken. Morgana's ogen worden gevuld met tranen. Ze hapt naar lucht. 'Uther,' piept ze. Uther reageert niet op haar gesmeek. Hij verstevigd de greep om haar hals, zijn knokkels kleuren wit. Er klinken kreten van angst uit de menigte. Arthur kijkt mij doordringend aan, alsof hij wacht op toestemming. Dan stapt hij naar voren.

'Father!'

Uther laat geschrokken Morgana's hals los. Snakkend naar adem laat Morgana zich op de grond vallen. Ze grijpt meteen naar haar rood geworden keel. Uther kijkt paniekerig naar zijn dochter, alsof hij zich nu pas bewust word van de situatie. Ik kijk vol medelijden naar Morgana, wie hulpeloos op de grond ligt. Merlin, de jongen die ik een paar dagen geleden had ontmoet, en Guinevere staan om haar heen en proberen haar omhoog te helpen. Wanneer Morgana eenmaal rechtop staat, staart ze Uther aan. Het licht van de ondergaande zon valt over haar strak staande gezicht. Haar ogen zijn gevult met afschuw en haat. Een paar seconden blijft ze daar zo staan. Zonder enige angst te laten zien. Dan draait ze zich langzaam om en loopt ze het kasteel binnen.

Uther staat nog steeds op dezelfde plek. Hij heeft nog geen woord gezegt nadat hij Morgana los heeft gelaten. Ik vraag mij af of dit mijn kans is, om weg te rennen, te ontsnappen. Maar ook ik sta als verstijfd. De gebeurtenissen van de afgelopen paar uur zijn mij te veel geworden. Wanneer Uther zich plots omdraait schrik ik op uit mijn gedachten.

'Het is allemaal jouw schuld!' Bromt Uther terwijl hij met grote stappen mijn richting in komt gelopen. Ik deins achteruit, maar de wachters houden mij stevig op mijn plek. 'Jij heks! Het is allemaal jouw schuld! Je hebt me betoverd met die duistere krachten van je!' Stampvoet hij. Ik kijk hem beduusd aan. Ik had niks gedaan. Deze man was tot waanzin gedreven. Ik was niet snel in paniek, maar dit was de druppel. Een gestoorde man die de macht had over mijn leven. Dat kon toch niet waar zijn? 'Morgen, morgen zal je branden!' Sist hij woedend. Een paar druppels van zijn spuug komen in mijn gezicht terecht.

Mijn ogen vliegen paniekerig langs de mensen massa voor mij. Ik vang Lancelot's blik terwijl hij mensen opzij duwt om verder naar voren te komen. Ik was trots op hem. De manier waarop hij daar liep. Met zijn schouders recht, zijn hoofd opgeheven. Hij had een vastberaden blik in zijn ogen. Waarschijnlijk ging er maar een ding door zijn hoofd. Zijn kleine zusje, zijn kleine prinsesje redden uit de handen van een moordenaar.  

'Vader,' Arthur komt een stukje dichterbij. Uther draait zich met een ruk om.

'Niks niet vader. Je bent mijn bloedeigen zoon. Hoe durf je je vader te verraden?' Snoert hij Arthur de mond. Arthur doet beduust een stapje achteruit. Uther knikt tevreden en draait zich dan om naar de dorpelingen. 'Morgen zal de heks branden.' Zegt hij beslist.

-

Hallo lieve lezers, eindelijk weer een nieuw hoofdstuk. Ik ben zelf niet helemaal tevreden, maar ik hoop dat jullie ervan genoten hebben! Fijne vakantie <33