"So the alleged dating issue between you and Seventeen's Mingyu is not true?"

Isang journalist ang unang nagtanong. Answering 'yes' to that question is the most appropriate word to be use. Kaya naman hindi ako nagdalawang isip pa na sumagot. I said yes right away. Hindi na ako nag-abala pang bigyan ng rason iyon. Tinuro ni Yeji eonnie sa akin na dapat hindi na kailangan mag-explain para hindi magulo ng lalo ang sitwasyon.

Ang mga taong nasa press conference ngayon ay halos taga media at iilang mga fans na gustong malinawan. At yung mga nasa media lang din ang pwedeng magtananong.

"We knew that you came from the same school and section before. So you are really acquainted with him from the very start and before you came into the showbiz world?" Iba na naman ang nagtanong.

"Yes." Ang tangi ko lamang na sagot.

"A friend who's really close?" Pahabol niya. Medyo nairita rin ako sa journalist na ito. Mausisa! Edi bibigyan ko siya ng pang-satisfy na answer. Ayaw ba niyang bigyan ng chance yung iba? Halata sa kanya na may gusto pa siyang itanong sa akin na sobrang dami.

"He's my confidant." I told him without reservation. Mas lalong nakuryoso ang kanyang mga mata. "It's almost an eon since we build our friendship. Kaya hindi na maipagkakaila na ganun na laman ang ka-closeness namin. You never know me before kaya hindi mo, hindi niyo alam kung bakit halos lahat ng pictures na nakita niyo ay kami ang magkasama."

Napatikhim ang kanyang bibig. Hindi ata inaasahan ang sagot ko. Pagkatapos ay nilibot ko ang paningin ko. Lahat sila ay napatahimik at parang nasatisfy sa sagot ko.

"But your closeness is too much. Wala pa kaming nakikita na ibang idols na kagaya niyo."

Napataas ang kilay ko sa tanong niya. Anong gusto niya? Yung totoo? But ofcourse, hindi ko gagawin iyon. Simula't sapul pa lang naman ay ganun na talaga kami ni Mingyu.

"Well ngayon, may nakita na kayo." Napaismid sa akin yung nagtanong at hindi inaasahan ang sarcastic ko na sagot. Akala niya ata matitibag ako.

Narinig ko na pumalakpak sa gilid ko si Yeji eonnie. Siya lang at ibang staffs ang kasama ko. Gusto sanang sumama ng mga ka-members ko pero hinindian ko sila. Hindi nila ito laban, laban ko 'to. Alam ko na gusto nila akong suportaan pero ayokong masangkot sila sa gulong nagawa ko.

Sinagot ko ng matapang ang mga tanong nila. Wala akong nakaligtaan at lahat ay ipinaglaban ko at nasa katwiran naman ang sagot ko.

"Have you ever find him attractive?" Napatawa ako sa tanong.

"Who wouldn't? Amost all girls drool over him at ako na abot kamay ko lang siya ay hindi? I know my limitations kaya matatag ang friendship namin. You should be sentient on where you stand. Dapat hanggang jan ka lang. Hindi pwede iyong didiretso ka baka makasira pa sa relasyon ng pagkakaibigan niyo. That's what I practice. Ganun din si Mingyu."

Sa mga taong alam ang estado naming dalawa, paniguradong pinagtatawanan ako at sasabihan na big liar. Kung ako, matatawa rin ako. Making things that aren't authentic makes you feel guilty and at the same time, you feel pity on yourself. Bakit pa kailangan magsinungaling kung pwede namang ibunyag ang lahat?

We may live on the same planet but we have different worlds. There are important things to be sacrificed and to be keep lalo na sa showbiz. You can't just show off all the things happening in your life. May mga taong madadamay at mahihila pababa.

Lying may be unethical but it's the best way to save others. The words that came out from my mouth may be mendacious but this is only the right thing I thought of. Wala ng ibang paraan upang sagipin ang sarili namin ni Mingyu.

If we blurted the truth, hindi ko alam kung anong mangyayari sa aming dalawa ni Mingyu. His fans are insane. They hate me and they will hate me to the highest level. At isa pa, wala naman silang karapatan na panghimasukin ang personal na buhay namin. The most important persons that should know about our real score is our parents. Kapag sang-ayon sila, wala ng makakatibag sa inyo.

Nagbigay sakin ng signal si Yeji eonnie na tapos na ang oras ng presscon. Kung may magtatanong pa man ay hindi ko na iyon dapat pang sagutan.

"Thank you for coming everyone. Pasensya na at humihingi ako ng tawad sa inyo, sa mga nasaktan ko dahil malapit ako kay Mingyu. You just can't send me off away from him. He is part of my life. We are destined to be part of each others life kaya I'm sorry. Hindi ako ang sumulat ng kapalaran ko. Hindi ko kasalanan na naging magkaibigan kami. None of us has a wrong. To Mingyu's fans, sana suportahan niyo nalang din siya. Nasasaktan din siya sa mga nangyayari. Ayaw niyang nakikita niya kayong nagagalit sa ibang tao dahil sakanya. Mahal na mahal kayo ni Mingyu. Sana ay matapos na ang lahat ng ito so that we can live peacefully. Again, salamat po sa inyo."

Tumayo ako at nagbow sakanila. Confident akong tumalikod dahil nararamdaman ko na malapit ng matapos ito. Balik ulit sa normal na buhay.

Buo ang ngiti ko nang magtama ang paningin namin ni Yeji eonnie. Nag-thumbs up pa sa akin ang ibang staffs. Their smile and thumbs up means I did a good job. I feel it too. Kahit medyo may guilt sa loob ng puso ko kasi parang hindi ako proud sa amin ni Mingyu. I know na maiintindihan niya ako. Confident din ako na magiging matagumpay ang presscon niya.

"NEW SUN!" Gulat na sigaw ni Yeji eonnie pero hindi ko alam ang dahilan. Hindi nagtagal ay naramdaman ko na may tumama sa ulo ko. Ramdam na ramdam ko kung ano iyon. Binato ako ng itlog!

Humarap ako at kitang kita ko ang gulat sa mga mukha ng taga media habang nakatingin sa mga fans ni Mingyu na nag-aalab ang galit habang patuloy ako na binabato ng itlog.

Hinarang ko ang braso ko para hindi matamaan ang mukha ko. Naramdaman ko rin na binato ako ng boiled egg. Ang sakit! Sana sunny side up nalang ang binato sa akin o di kaya'y scrambled egg. May boiled egg pa talaga eh.

"New Sun halika na! New Sun naririnig mo ba ako?"

"New Sun bakit ayaw mong umalis dito? Bilisan mo na para hindi ka na masaktan!" Hinawakan ako sa braso ni Yeji eonnie at niyuyugyog.

Hindi ako nakaalis sa kinatatayuan ko. Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ako makaalis. Ayaw gumalaw ng mga paa ko at parang willing na willing akong tanggapin ang kung ano mang ibato nila sa akin. Hindi ko rin marinig ang mga sigaw ng mga staffs para sa akin. Para na akong nabingi.

Yung mga guards ay nagsimula na rin na pigilan ang mga naghihisteryang mga fans pero hindi nila napigilan na huwag akong batuhin. Agresibo talaga sila para ipatumba ako.

"A-ARAY!"

Parang bumagal ang oras ng marinig ko ang pagputok. Pagputok ng isang baril. Napalunok ako dahil sa sakit na naramdaman sa may kanang braso ko. Ang kamay ko ay kaagad na humawak doon. Napangiwi ako sa sakit at nanginginig dahil sa naramdaman ko na likido.

Unti unti akong nanghihina na may sumunod na putok na naman at tuluyan akong bumagsak. Tumama iyon sa tiyan ko at naging manhid na ako. Hindi ko na alam kung anong nangyari sa paligid at unti unti na ring nawawala ang pandinig ko at nanlalabo ang mga mata ko. Napasuka pa ako ng dugo habang nakahiga.

I opened my mouth to gasp for air pero parang walang nangyari. Naramdaman ko na nangisay din ako. Wala ring tigil ang pag-agos ng aking mga luha.

Aabot pa talaga sa ganito ang mangyayari sa akin? Bakit napaka-unfair naman? Bakit sobra sobra ang binigay na sakit sa akin? Wala na ba akong halaga sa mundo at gusto na akong mawala sa mundo?

Napapikit ako sa sobrang sakit na naramdaman. Worth it ko ba ang lahat ng sakit na ito? Sana.. sana hindi sila magsisisi sa ginawa nila sa akin. Kung ito man ang makakasagip kay Mingyu.. tanggap ko. Handa akong mamatay para sakanya. Mukha man akong baliw pero baliw talaga ako dahil handa kong ibuwis ang buhay ko para sakanya.

If the death of mine is their happiness and the only way to save Mingyu.. I accept it.

Mali ako sa sinabi ko na ang pagsisinungaling ang pinakamabisang gawin upang makasagip ng isang tao. Maling mali ako. Because death is the best way to save them all. Death can bring them to peace because they will never see me again with Mingyu. Ang pait lang na ito ang kapalaran ko.

Kung totoo man ang reincarnation, sana sa susunod na buhay ko ay magiging isang normal na tao lang ako at walang talent. Ayokong pumasok muli ako sa showbiz. Masyado ng masakit ang nangyari sa akin ngayon at hindi ako papayag na itong kapalaran ko ngayon ang magiging kapalaran ko sa susunod ko na buhay.

🌼🌼🌼

Sana matapos ko 'to before 2017 ends! Thank you everyone! This is the last chapter so ang next ay Epilogue na.