P.o.v Verhaal Maker
De ouders van Bella zochten en zochten, maar konden haar niet vinden. Het onbekende meisje liet geen sporen na. De mails bleven komen, maar steeds van verschillende plekken. Elke dag liggen ze wakker en elke dag als ze wakker worden, hopen ze dat het een droom was. Bella word elke dag mishandeld en verkracht. Ze weet niet wat haar vader heeft gedaan en waarom zij degene is die moet boeten. Ze weet ook niet wie die meid is, maar wel dat ze niet iemand is waar je ruzie mee wilt. Ze krijgt amper eten en is heel mager. Haar kamer is koud en ze heeft nooit kleren aan. Afgezien van ondergoed, wat meestal kapot gescheurd word. Het meisje krijgt veel geld voor het verhuur van haar. Bella krijgt steeds stemmen in haar hoofd, maar één stem is anders en ze voelt een aanwezigheid van iemand. Ze geloofd niet in geesten. Afgezien de Bella die dood is. Ze heeft haar zelf gezien. Die ene stem is echt anders. Alle stemmen zeggen gemene dingen tegen haar, maar deze ene stem niet. Twee jaar lang zit ze gevangen. Ze kreeg twee cadeautjes. Elk jaar één en beide het zelfde. Een vrije dag. De politie heeft het opgegeven, maar Julian en Eleanor blijven zoeken. Ze weten dat ze nog leeft. Ze doen er alles aan om haar terug te krijgen. Bella vraagt zich nog steeds af wat voor stem het is. Elke dag weer die ene stem die haar moed geeft. Die ene stem waar ze zich aan vasthoud. Morgen is het drie jaar geleden dat ze nog bij haar ouders was om haar verjaardag te vieren. Morgen is ze jarig. Ze heeft vandaag vijf klanten daarna gaat ze slapen. Als ze wakker word is die stem er weer. 'Gefeliciteerd Bella met je tiende verjaardag.' Bella glimlacht zwak. Ze weet niet wie die stem is of wat, maar ze weet dat ze op die stem moet vertrouwen. Ze kijkt een beetje rond en ziet een schim in de hoek van haar kamer. Die hoek heeft ze nog nooit gezien. De schim tilt haar hoofd op en kijkt Bella aan. Ze kan haar ogen niet geloven. Als ze wat wil zeggen verdwijnd de schim. 'Ik blijf bij je en help je er doorheen. Je moet sterk blijven meisje.' Zegt ze. "Geesten bestaan, want zonder kan je niet leven." Haar moeder zei dat en ze geloofde het niet, nu weet ze wat haar moeder bedoelde met dat. Terwijl zij hoop houd en vasthoud aan de stem, zitten haar ouders vol zorgen. Ook hun horen de stem, maar weten gelijk wie het is. 'Ik blijf bij haar en geef haar moed. Hou zelf ook moed. Zolang zij leeft zal Julian leven.' Die laatste zin maakte hun zorgen erger.