25 juni.

Lucy was nergens te bekennen.

Alex had zichzelf in zijn kamer opgesloten.

Sirius was de hele nacht wakker gebleven en zat verdwaald in gedachtes in de woonkamer. Hij staarde naar de lege openhaard terwijl James binnenliep en hem kort aankeek. "Hey Padfoot. Hoe gaat het?" Vroeg hij zacht waarna Sirius hem kort aankeek. Hij lachte kort humorloos. "Heel goed, zoals je kan zien." Zei hij waarna James hem met medeleven aankeek en naast hem ging zitten.

"Wil je naar zijn graf vandaag?" Vroeg hij zacht waarna Sirius zijn hoofd schudde. "Dat maakt het definitief. Ik kan net zo goed mezelf wijsmaken dat hij nog steeds in dat afgrijselijke huis zit en bezig zijn met Lucy's verjaardag morgen." Zei hij waarna James hem kort aanstaarde, niet wetend wat te doen of te zeggen. 

"En buitenom dat gok ik dat Lucy daar is en ze geen behoefte aan mensen heeft." Voegde hij er na een tijdje stilte aan toe. James keek hem licht verbaasd aan maar Sirius gaf geen andere reactie als zijn schouders ophalen en ging weer door met staren naar de vlammen. 

Apollo liep de woonkamer binnen en ging in stilte naast Sirius zitten waarna hij zijn hoofd op Sirius' benen neerlegde en Sirius afwezig over zijn hoofdje aaide.

James zuchtte zacht en stond op. "Ik ga even bij Alex kijken, oké? Als je iets wilt, eten, drinken, wat dan ook, zeg het oké?" Zei hij waarna Sirius hem aankeek en James stilstond. Sirius was een hele tijd stil en toen de woorden zijn mond verlieten moest James zijn best doen om ze te horen. 

"Ik wil mijn broertje terug." 

James' hart maakte een pijnlijk gevoel in zijn borstkas, maar hij stopte het weg en glimlachte verontschuldigend. "Ik ook Sirius, ik ook." Mompelde hij zacht waarna hij naar boven liep om bij Alex te checken.

~

Lucy wist niet meer waar ze was. 

Ze wist niet waar ze heen was gelopen maar ze moest weg en nu stond ze ergens aan de kust na te denken.

Dat was een gevaarlijk ding om te doen voor Lucy, zeker nu.

Zeker nu, omdat Regulus vandaag jarig zou zijn en Lucy kan de herinneringen nu niet stoppen.

Zijn blije gezicht terwijl hij een cadeautje van Lucy openmaakte werd vervangen met een harde schreeuw en een gepijnigde uitdrukking die hij vaak droeg als Bellatrix hem martelde voor de lol.

Zijn beschaamde gezicht terwijl Lucy de deur openmaakte van zijn en Alex' slaapkamer werd vervangen met zijn levenloze gezicht terwijl hij uit de flat werd gedragen. 

Lucy probeerde alles weg te drukken, maar niets werkte en na een tijdje zat ze op de grond, haar rug tegen de koude, stalen hekken die langs de kustlijn stonden. Haar handen waren nerveus aan losse touwtjes van haar broek aan het trekken en haar hoofd was omhoog gebogen om naar de heldere lucht te kijken.

Voor ze er ergen in had was ze aan het huilen. Een paar mensen keken haar verbaasd en walgend aan toen ze langsliepen, maar een van de enige die stopte was een meisje. Ze had lichtroze haar, waarschijnlijk geverfd. Ze leek redelijk jong en stopte geschrokken voor Lucy. Lucy twijfelde kort toen ze haar ogen van kleur zag veranderen knipperde kort. Ze had het vast bedacht. 

"Waarom ben je aan het huilen?" Vroeg het meisje waarna Lucy haar bestuderend aankeek. Ze leek op iemand die Lucy kende, maar ze kon niet precies plaatsen wie. "Ik ben verdrietig." Gaf ze uiteindelijk als antwoord. Ze had geen zin om het arme meisje een trauma mee te geven alleen omdat ze aardig tegen haar was.

"Mijn mama zegt altijd dat verdrietig zijn een goed iets is, omdat je dan je emoties uitlaat." Zei ze waarna Lucy haar aankeek en glimlachte. "Je mama is heel wijs." Zei ze waarna het meisje knikte. "Mijn mama is ook verdrietig vandaag. Iemand uit haar familie is vandaag jarig." Zei ze terwijl ze fronste alsof de twee punten niet logisch tegen elkaar stonden.

Toen klikte het in Lucy's hoofd op wie het meisje leek. 

"Vertel je mama maar dat we voor haar klaarstaan en dat ze altijd welkom bij ons is als ze wilt. Zeg maar dat het bericht van Sirius komt." Zei ze waarna het meisje fronste. "Sirius? Jij ziet er niet uit als oom Sirius." Zei ze waarna Lucy zacht glimlachte. "Nee. Maar ik denk dat je moeder je een hele gekke blik geeft als ik aan kom zetten met een welkomstgebaar." Zei ze waarna het meisje knikte en omdraaide. Haar haar werd lichtblauw en ze keek kort naar Lucy.

"Ik ga mama wel even halen, dan kan je het zelf zeggen." Zei ze en voordat Lucy kon protesteren was het meisje weg.

Twee minuten later kwam het meisje inderdaad met haar moeder aanzetten. Ze keek verbaasd naar haar dochter die haar had meegetrokken en keek richting Lucy waarna haar mond verbaasd openviel. 

"Lucy?" 

~

"Fuck off James, ik wil niet naar beneden komen." 

James zuchtte diep terwijl hij de slaapkamer deur achter zichzelf sloot. "Ik was niet van plan om je uit je bed te trekken. Ik kwam alleen vragen hoe je je voelde en of je iets wilde?" Vroeg hij waarna Alex zijn hoofd schudde.

"Ik hoef niets, dankjewel. Kan je nu weer gaan?" Vroeg hij. Zijn gezicht was bleek en hij had rode wangen en gezwollen lippen. Zijn ogen waren bloeddoorlopen en er liepen verse tranen over zijn wangen. Alex beet op zijn lip om hem te stoppen met trillen terwijl hij wachtte op een reden van James waarom hij nog steeds hier was. 

James was kort vergeten dat Alex hem twee dingen vroeg, opstaan en weggaan, en toen hij het nog een keer herhaalde zuchtte hij zacht. "Weet je zeker dat je alleen wilt zijn Alex?" Vroeg hij terwijl Alex knikte. James merkte nu pas op dat alle gordijnen dicht zaten en het enige licht in de kamer van Alex' leeslampje op zijn bureau kwam. 

Hij stond op en liep richting de deur, maar net voordat hij de deur opende draaide hij om en keek Alex hem aan. "Weet jij misschien waar Lucy is? Sirius zei dat ze waarschijnlijk naar zijn graf was gegaan maar ik denk het niet." Zei hij waarna Alex zuchtte. 

"Ik weet het niet. Ze kan overal zijn James, maar ik gok niet bij Re-Regu... Zijn graf." Zei hij waarop James zacht knikte en de deur achter zich sloot.

Het was oneerlijk. Voor Alex, voor Sirius, voor Lucy. 

Maar was niet alles oneerlijk voor hun?

~~~

A/N: Geen commentaar.

Het gaat in het volgende hoofdstuk trouwens nog door.

Lol.

Dit was het weer, misschien tot morgen, misschien tot vandaag!

Groetjes Caya! 1114 woorden.