James en Lucy liepen hand in hand richting de date die James had voorbereid. James was heel enthousiast om het aan Lucy te laten zien en Lucy kon ook haast niet wachten omdat James er zo blij van werd.

James had met enige tegenzin een zwart overhemd aangetrokken en een blauwe spijkerbroek. Sirius stond erop dat hij die kleren aan moest, maar hij vond het een beetje onzin. Hij had zelf een spijkerjasje erover aan gedaan met 'troublemaker' op de achterkant, ook een cadeautje van Sirius geweest. Lucy droeg een licht blauw bloesje en een zwart rokje met donkerpaarse kousen en witte sneakers. Haar haar was los en gestijld door Marlene, met een zwarte haarband in. Ze had een van James' truien meegenomen, mocht ze het koud krijgen.

Toen ze aankwamen buiten in een open plek in het bos keek Lucy met open mond rond naar de versierde plek. James had verschillende bloemen laten zweven en er lagen rozenblaadjes verspreid over de vloer, in het midden een deken met een heel buffet erop.

"Jeetje James, hoeveel heb je wel niet gemaakt?" Vroeg ze terwijl ze allebei gingen zitten en James zacht grinnikte. "Ach, je verdiende het. En ik had de helft al weggeven aan Marlene en Lily." Zei hij waarop Lucy glimlachte. "Dankjewel James. Hier had ik echt behoefte aan." Zei ze waarna James haar tussen zijn benen trok en een kus achter haar oor drukte, Lucy's wangen rood wordend in het proces.

"Ik ook." Zei hij waarna Lucy vooroverboog en James een pruillipje trok. "Oh dramaqueen ik pak alleen een koekje, jemig." Zei ze waarna James haar weer terug tegen hem aantrok en Lucy snel een koekje pakte.

"Wil je ook iets James of mag ik niet meer bewegen?" Vroeg Lucy waarna James even fronste en zuchtte. Wilde hij iets eten of moest Lucy blijven liggen. "Accio bramen." Zei hij waarna het doosje richting hem vloog en Lucy moest lachen. "Oh oké, we gaan het zo doen nu." Zei ze waarna ze even fronste en naar het doosje keek.

"Wat zijn dat precies?" Vroeg ze waarna James haar aankeek, zijn mondhoeken rood van de bramen. "Bramen, ze zijn erg lekker hoor Luce. Wil je er ook een?" Vroeg hij waarop Lucy knikte en James haar een braam aangaf. Ze at hem op en keek een beetje verbaasd naar James die haar vragend aankeek.

"Niet lekker?" Vroeg hij waarna Lucy haar hoofd schudde. "Nee, ik vind het wel lekker maar-" Lucy onderbrak zichzelf terwijl ze begon te hoesten. Haar wangen werden rood en James keek haar geschrokken aan. "Lucy! Shit, wat is er Luce?" Vroeg hij maar Lucy gaf geen antwoord. Ze was hard aan het kuchen en kon niet meer praten, nu werd haar keel ook rood en gezwollen.

"Fuck, Lucy weet je of je allergisch voor bramen bent?" Vroeg hij terwijl hij zijn toverstok pakte en Lucy haar hoofd zacht schudde. Haar zicht werd wazig en ze stopte met kuchen, met moeite aan het ademen. James mompelde een paar spreuken waarna hij haar optilde en meenam richting de ziekenzaal.

"Madame Pleister kan je alsjeblieft snel helpen?!" Riep James toen hij de ziekenzaal binnenliep, Lucy in zijn armen. Hij voelde haar ademhaling verzwakken en ze had haar ogen gesloten. Madame Pleister keek geschrokken op. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze waarna James haar neerlegde en Madame Pleister snel naar het bed liep. "Ze, ze heeft bramen gegeten. Ik wist niet dat ze allergisch was en zij blijkbaar ook niet." Zei hij waarna Madame Pleister drie spreuken uitsprak en Lucy langzaamaan weer normaal ging ademen.

"Het geeft niets James. Ze wist het zelf waarschijnlijk ook niet en er is een grote kans dat ze dood zou zijn als je niet zo snel iets had gedaan als nu. Je hebt goed gehandeld." Zei ze waarop James zuchtte en knikte. "Ik voel me zo schuldig, ik had haar bijna vermoord.." Mompelde hij waarna hij voorzichtig zijn hand over haar voorhoofd bewoog. Lucy reageerde tegen de aanraking van zijn warme handen en mompelde heel zacht "mmm" waarna James naar Madame Pleister keek die hem aankeek.

"Ze wordt zo meteen wel weer wakker gok ik. Gelukkig was het snel verwijderd." Zei ze waarna James zacht knikte. "Ik moet nu weer McLaggen helpen met zijn gekneusde rib, maar roep maar als er iets gebeurd." Zei ze waarop James weer knikte en zich richting Lucy draaide.

James haalde voorzichtig zijn hand door haar haar heen en zuchtte zacht. "Ik dacht dat we hadden beloofd om niet meer bijna dood te gaan Luce." Mompelde hij zacht waarna Lucy zwak glimlachte maar niet reageerde. Ze opende voorzichtig haar ogen en keek James aan, haar groen-blauwe ogen meer groen door het licht van het raam.

"Het was jou schuld als we eerlijk zijn." Reageerde ze na een tijdje waarop James begon te lachen en instemde. "Sorry Luce. Ik wist echt niet dat je dodelijk allergisch was voor bramen." Zei hij waarop Lucy fronste. "Ik ook niet. Maar ik heb het ook nog nooit op geloof ik.." mompelde ze zacht waarna ze kort terugdacht aan toen ze nog kleiner was.

~

"Hey lieve Lucy, wil je een stukje fruit?" Vroeg een ouder mevrouw, die Lucy niet precies kende aan haar. Ze knikte zacht en pakte een braam van het zilveren plateau af waarna ze "dankjewel" tegen de mevrouw zei en het stukje fruit bekeek.

Ze had deze nog nooit gezien, haar vader was er vast geen fan van.

Net voordat ze het in haar mond kon stoppen pakte haar vader de braam af en gooide hij hem in de prullenbak. "Die niet eten Lucy. Die vind je niet lekker." Zei hij waarop Lucy even fronste. Ze had ze nog nooit op. Maar ze kende haar vader en knikte zacht.

~

"Mijn vader wist het." Zei ze waarop James aan verbaasd aankeek. "Wat? Waarom had hij het dan niet gezegd?" Vroeg hij waarna Lucy haar schouders ophaalde.

"Misschien was je moeder er allergisch voor en was hij bang dat jij hetzelfde zou hebben." Zei James waarna Lucy even nadacht. "Dat zou eigenlijk best wel kunnen. Aangezien ik toch niets van haar weet." Zei ze droog. James vond dat ze er te makkelijk over praatte, maar daarbij was hij met een vredelievende moeder opgegroeid.

"Ik ben gewoon blij dat je oké bent."

"Ik ook."

~~~
A/N: hallo :D

Hoe gaat het?

Er komt nog een hoofdstuk en dan begint de zomer!

Ja ja, eindelijk is jaar 6 klaar hoor hahaha.

Maargoed, dit was het weer.

Tot morgen! 1086 woorden