De volgende dagen bestonden uit Lucy en James die elkaar vermeden als de pest.

Lucy wilde met hem praten, maar iedere keer als ze hem aankeek maakte hij zo snel mogelijk een excuus zodat hij weg kon gaan.

Nu zat ze alleen in de bibliotheek. Alex had les met Hufflepuff en de marauders waren bezig met shit waar ze geen zin in had. Het was stil, om alleen te zitten.

Lucy zat op een van de sofa's in de linker Achterhoek van de bibliotheek, benen over de lengte verspreid, boek voor haar hoofd hangend op ooghoogte.

"Lucy kunnen we praten?"

Lucy keek richting James, haar boek haar ogen volgend waarna Lucy zuchtte en het boek vastpakte. "Eh, ja, ja, tuurlijk. Kom zitten." Zei ze waarna ze haar benen optrok en James haar kort aankeek.

"Sorry Luce, ik weet dat je me de laatste tijd heel weinig ziet en dat ik had beloofd om terug te zijn." Zei hij waarna Lucy zuchtte. "Ik had niet zo boos moeten reageren, je hebt het druk met school en doet je best ervoor en ik zou dat moeten respecteren." Zei ze waarna James zijn mond opende om te praten maar Lucy zacht haar hoofd schudde en hij zijn mond weer sloot.

"Ik hou van je Luce." Zei hij na een tijdje waarop Lucy hem aankeek en glimlachte. "Ik hou ook van jou James."

James bewoog zodanig dat hij tussen haar benen kwam te zitten en gaf Lucy een kus waarna ze grinnikte. "Zoveel moeite om me een kus te geven?" Vroeg ze waarop hij knikte en omdraaide zodat hij op Lucy kon van liggen met zijn rug naar haar toe gedraaid. Hij legde zijn hoofd op haar schouder neer en Lucy haalde haar hand door zijn haar heen.

"Wat was je aan het lezen?" Vroeg hij waarop Lucy naar het boek keek en zuchtte. "Niets bijzonders. Een muggle boek." Zei ze waarna James het boek oppakte en fronste.

L'histoire de Jason et Médée

"Frans?" Vroeg James waarop Lucy knikte. "Klinkt interessant, alleen is er een probleem, ik kan zelf geen Frans spreken." Zei hij waarop Lucy zacht grinnikte en zuchtte. "Hoezo? Sinds wanneer was jij geïnteresseerd in muggle mythologie?" Vroeg ze terwijl ze haar wenkbrauwen optrok en James zijn schouders ophaalde. "Sinds dat jij het leuk vond? Ik vind dat je een stukje moet voorlezen." Zei hij waarop Lucy haar hoofd schudde.

"Nee. Ik ga niet voorlezen in het Frans James, ik spreek bijna nooit meer Frans." Zei ze waarna hij zijn schouders ophaalde en ze zuchtte. "Ik vind het leuk als je Frans spreekt." Zei hij waarop Lucy hem aankeek en glimlachte. "Oké, maar ik ga niet het hele boek opnieuw lezen hoor." Zei ze waarna hij knikte.

"Ik kan het toch niet verstaan." Zei hij waarop Lucy zuchtte. "Waarom wilde je het dan ook alweer?" Vroeg ze waarna hij zijn gezicht in haar nek verborg en een spoor van kusjes erachter liet. "Omdat ik je stemgeluid ontspannend vind. Zeker als je Frans spreekt." Zei hij waarna Lucy zuchtte, een onmisbare glimlach op haar gezicht. 

Het komende uur had Lucy voorgelezen uit haar boek en had James verschillende vragen gesteld over het verhaal die Lucy lieten denken dat hij dacht dat het sneeuwwitje was. "Mmm. Je moet vaker Frans lezen Luce..." Mompelde hij waarna hij Lucy een lange zoen op haar lippen gaf en Lucy glimlachte. 

"Alles voor jou James."

~~

23 april.

James had Lucy meegevraagd op een date, en nu het weer warmer werd had hij besloten om Lily en Marlene te kidnappen om verschillende picknick dingen te maken met hem. 

Lily was bezig met aardbeien te snijden en in chocolade te dippen, terwijl James koekjesdeeg aan het kneden was en Marlene een goede poging deed om Lily af te leiden. Lily moest lachen en James keek de twee aan met een kleine glimlach op zijn gezicht. "Dankjewel dat jullie willen helpen meiden. Ik waardeer de extra hulp." Zei hij waarna Marlene moest lachen en bloem richting zijn gezicht gooide, zijn bril bedekt met witte vlekken wordend. "Softy." Mompelde ze terwijl James haar verontwaardigd aankeek en zijn bril schoonmaakte. 

"Maar, ik meen het. Jullie mogen ook een deel van alles meenemen hoor, het is anders toch te veel voor ons tweeën." Zei hij waarop Lily glimlachte. "Dankjewel James." Zei ze waarna ze rood werd en haar hoofd richting Marlene schoot die haar onschuldig aankeek. "Wil ik weten wat ze deed?" Vroeg James zacht lachend waarna Lily haar hoofd schudde en Marlene grinnikte. 

"Nou weet je James, als je nou eens oplet leer je wat en kan je Lucy zo rood laten worden." Zei ze waarna Lily haar op haar achterhoofd sloeg en Marlene haar aangevallen aankeek. "Die verdiende je." Zei ze waarop Marlene ook bloem op haar gooide en Lily haar verontwaardigd aankeek. "Wat ben je aanvallend vandaag Mar." Zei ze waarna Marlene knikte en een pruillipje trok. "Dat krijg je als je me geen seks geeft." Zei ze waarna James begon te lachen en Lily zuchtte.

"Moet je maar niet in slaap vallen voordat ik hallo tegen je kon zeggen." Mompelde ze waarna Marlene haar aankeek. "Dat hoorde ik nog, daarna viel ik in slaap." Zei ze waarop Lily zacht grinnikte. 

"He jongens, denk je dat Lucy bramen wel lekker vindt? Volgens mij heeft ze die nog nooit gegeten." Zei James terwijl hij het doosje omhooghield en Marlene haar schouders ophaalde. "Misschien weet ze niet wat het is? Vast te ordinair voor pure-blood tovenaars ofzo." Zei ze waarop James kort fronste en knikte. 

"Vast wel ja."

~~

"Oi Nott!" Alex rolde zijn ogen en draaide om, wenkbrauw opgetrokken en de irritatie duidelijk zichtbaar op zijn gezicht. "Wat is er nou weer Rosier? Heb je uitgevonden hoe je recht moet mikken in de wc?" Vroeg hij waarop de andere jongen hem een doodsblik stuurde en Alex weer zijn ogen rolde. 

"Ik heb je geweldige familie gevonden in dit boek." Zei Braxton waarna Alex zuchtte. "Wauw, ik wist niet dat je überhaupt kon lezen. Wat? Waarom kijk je me zo aan?" Vroeg hij waarop hij naar de open pagina keek en fronste. "Waarom staat er in dit boek dat je een zus hebt?" Vroeg hij waarna Alex' gezicht bleek werd en hij zijn schouders ophaalde.

"Vast een foutje, die mensen kunnen echt niets de laatste tijd." Zei hij waarna hij het boek overpakte. "Tuurlijk... Alex, wat doe je ? He! Waarom trek je de bladzijde eruit!" Riep hij boos waarna hij het boek terug griste van Alex die de pagina met zijn stamboom eruit had getrokken. "Wat? Je hebt toch niets aan mijn stamboom of wel?" Snauwde hij waarna hij zijn boekentas over zijn schouder sloeg en wegliep.

"Fucking Hell Nott ik had dit boek van de bibliotheek geleend!" Riep hij waarna Alex zijn hoofd over zijn schouder naar de jongen draaide. "Dus? Het is niet alsof je mammie de boete niet voor je kan betalen ofzo." Zei hij waarna hij wegliep en hij Braxton hoorde weglopen in de andere richting.

Alex dacht aan Regulus. 

Wat zou hij ervan zeggen dat Alex zich zo gedroeg? Hij was nooit een van de Slytherins die een mond met zich meedroeg en negeerde meestal alles, maar nu leek hij altijd alleen maar boos en gefrustreerd te kunnen antwoorden op alles wat uit de mond van een Slytherin valt. Zelfs de aardige is hij ineens gemeen tegen. 

Regulus gedroeg zich altijd zo tegenover iedereen. Het was het ergste in zijn tweede en derde jaar, toen was zijn contact met Lucy het laagste en had hij niemand die hem zag voor de persoon die hij buitenom het masker die hij ophield was. Niet veel mensen zagen hem zoals hij was, zijn lach, of de kleine kuiltjes die verschijnen als hij lacht, zijn ogen die schenen in het licht van de sterren, zijn haar als het nat was..

Nee.

Niet doen.

Niet aan hem denken.

Dan maak je jezelf alleen maar verdrietig.

Maar het was al te laat en alle emoties kwamen er weer uit.

"Fuck.." Mompelde hij terwijl hij een deur opende en naar binnen liep, de deur op slot draaide en zich omdraaide naar het lege klaslokaal. 

Oh.

Shit.

Dat had hij niet hoeven zien.

"Fuck, Nott ga alsjeblieft weg." Mompelde Sirius terwijl Remus omkeek naar de deur en zijn wangen een onnatuurlijke kleur rood werden. "Ben je aan het huilen?" Vroeg Remus terwijl hij richting Sirius draaide die ook naar Alex keek, bezorgdheid steeds meer zichtbaar op zijn gezicht. 

"Nee, nee. Ik had een allergische reactie op een plant waar we mee moesten werken in kruidenkunde." Zei hij waarna Sirius een oh gezicht trok, maar Remus leek er niets van te geloven. "Sorry, ik eh, laat jullie alleen zodat jullie eh, door kunnen gaan." Zei hij waarna Sirius grinnikte en "hij was me aan het helpen met huiswerk trouwens als je James tegenkomt" zei. De bruinharige jongen knikte zwak en hij draaide de deurknop om om te merken dat hij de deur net op slot had getoverd.

"Fuck, tuurlijk. Sorry hoor, ik ben echt zeer onhandig." Zei hij terwijl hij zijn toverstok vastpakte en merkte dat zijn handen aan het trillen waren. Hij liet zijn toverstok op de grond vallen en zuchtte diep. 

Remus, die ondertussen zijn broek weer dicht had gedaan en zijn shirt die op de grond was gevallen terug aan had getrokken, pakte zijn toverstok op vanaf de grond en keek Alex even aan. "Het gaat helemaal niet met je. Dit was geen allergische reactie en dat weet je zelf ook heus wel." Zei hij waarna Alex zuchtte en zijn hand uitstak voor zijn toverstok. 

"Nee, je krijgt hem niet terug totdat je eens je problemen eruit laat en ons verteld wat er is gebeurd." Zei hij waarop Alex zuchtte. "Regulus is gebeurd. Nou goed?" Vroeg Alex terwijl hij een poging deed om zijn toverstok te grijpen, zonder succes.

"Regulus is gebeurd als in hoe? Had je een flashback?" Vroeg hij waarna Alex zijn hoofd schudde en zijn toverstok eindelijk te pakken kreeg. 

"Je kan wel weer wegrennen Alex, maar hij blijft overal waar je heengaat. Ik zie het ook." Zei Sirius, waarvan Alex kort was vergeten dat hij ook nog in de kamer was. "Juist, sorry, ik moet weer gaan." Zei hij waarna Remus zijn pols vastpakte.

"Je moet helemaal niets." Zei hij waarna Alex zuchtte. "Ik heb zo spreuken, ik ga niet mijn les missen." Zei hij waarop Remus hem droog aankeek. "Je had vanochtend spreuken met Lucy." Zei Remus waarna Alex gefrustreerd zuchtte. "Jezus ik wist niet dat je een gare stalker was. Ik wil er niet over praten oké? Zou je als vrienden niet elkaars grenzen moeten respecteren?" Vroeg hij licht gefrustreerd waarna Sirius humorloos lachte. 

"Als we dat zouden doen zou je niet Moony en mij in een klaslokaal vinden." Zei hij waarna Alex diep zuchtte en zijn ogen rolde. "Alex je gedraagt je anders sinds het hele gebeuren." Zei Sirius waarna Alex hem aankeek. "Ik gedraag me anders? Ik gedraag me anders?! Natuurlijk gedraag ik me anders ik ben de liefde van mijn leven verloren!" Riep hij boos waarna Remus zuchtte. 

"Alex, ik snap dat-" "Nee! Stop te doen alsof je het snapt want dat doe je niet! Jullie stonden niet zo dichtbij hem als dat ik stond!" Riep hij waarna Remus hem aankeek. "Dat is niet eerlijk tegenover Sirius en dat weet je dondersgoed Alex." Zei hij waarna Sirius zuchtte en Remus aankeek. 

"Kom, Moony. Hij hoeft er niet over te praten als hij het niet wilt." Zei Sirius erg zacht voor zijn doen terwijl hij zacht aan Remus' arm trok. Remus zuchtte diep en knikte kort. Hij toverde de deur open met zijn eigen toverstok en hij en Sirius liepen in stilte naar buiten.

Godver.

Waarom deed hij nou telkens zo?

~~~

A/N: Hallo :)

Hoe gaat het?

Ik ben negatief getest! Dus ik mag morgen weer naar school en uit quarantaine :)

Er komen hopelijk nog maar een paar hoofdstukken in jaar zes, want ik vind het echt veel te lang en een beetje saai worden. Maar ja dat is mijn mening en niet degene van mijn vingers :p

Ik heb te doen met Alex, hij is zijn soulmate verloren en iedereen zit te diep om echt te merken hoe slecht het met hem gaat, maar daarbij weet hij ook niet hoe hij zichzelf erover moet openstellen.

Vraag: Geen vraag vandaag, ik ben te moe hiervoor.

Tot morgen! Groetjes Caya! 2079 woorden.