Lucy en Parker hadden besloten om ergens in een verlaten parkeergarage te slapen voor vandaag, nu het bijna twee uur in de nacht was en Lucy bijna door haar benen zakte van slaap tekort.

Ze had een spreuk op Parker uitgesproken, waardoor iedere keer als hij probeerde weg te komen hij terug werd geteleporteerd naast Lucy zodat zij gewoon kalm kon slapen.

Ze ging op de vloer liggen en legde de jas onder haar hoofd als kussen. Parker keek haar licht verbaasd aan en hij keek even van de vloer naar haar.

"Wat? Ben je te goed om op de vloer te slapen?" Vroeg ze waarop hij zuchtte en zijn hoofd schudde. Hij ging op de vloer zitten. "Het verbaasd me gewoon dat jij je daartoe 'verlaagd' als pureblood." Zei hij waarop Lucy hem droog aankeek. "Oké, wat spreekt 'ja ik leef goed in een pureblood huis' aan mij?" Vroeg ze waarna hij even fronste en zijn schouders ophaalde.

"Weet ik veel. Woon je normaal op straat dan? Buitenom je schooltijd op Hogwarts." Vroeg hij waarop Lucy haar hoofd schudde.

"Nope, ik leef samen met mijn vriend- ik leef samen met een vriend in zijn ouderlijk huis." Zei ze waarna ze een pang van verdriet voelde omdat ze het nog steeds niet had uitgepraat met James.

"Een vriend? Niet toevallig je vriendje?" Vroeg hij waarna Lucy zuchtte en zacht haar hoofd schudde. "Nee. Hij was wel mijn vriendje. Maar we hadden ruzie. Soort van." Zei ze waarna Parker even fronste en haar met medeleven aankeek. "Je trekt je terug als je sterke gevoelens hebt zeker?" Vroeg hij waarna Lucy hem aankeek en hij zacht glimlachte. "Ik ken nog zo iemand. Haar zie ik zelden nog, maar toch valt ze overal op." Zei hij waarna Lucy hem kort aankeek en hij gaapte.

"Maargoed, welterusten Lucy. Tot morgen." Zei hij met een knipoog waarna Lucy hem kort verbaasd aankeek en haar ogen sloot.

"Godverdomme waarom moest je nou weer een klote spreuk gebruiken?" Mompelde hij terwijl Lucy een zachte plop hoorde en zacht grijnsde. "Haal die grijns van je gezicht af of ik haal hem er zelf af." Zei hij waarop Lucy haar ogen weer opende en rechtop ging zitten tegenover hem.

"Hoe zou je dat dan willen doen?" Vroeg ze terwijl ze bijna automatisch haar wenkbrauw optrok en hij glimlachte. "Zo ongeveer." Zei hij zacht terwijl hij zijn hand over Lucy's wang liet glijden en Lucy rood werd.

Ze bewoog licht geschrokken weg van zijn hand en hij glimlachte. "En weg is de grijns." Zei hij waarna hij op de vloer ging liggen en Lucy hetzelfde deed.

Hij gebruikte zijn handen als een kussen en keek naar boven door het grote gat in het dak van de parkeergarage. "Kijk, je favoriete ster, Sirius." Zei hij terwijl hij op een ster wees en Lucy ook naar boven keek. "Dat is de poolster, niet Sirius. En mijn favoriete ster is Perseus." Zei ze waarna hij fronste. "Van de Griekse mythologie? Waarom?" Vroeg hij waarna Lucy haar schouders ophaalde.

"Weet ik veel. Het verbaasd me überhaupt dat jij weet wat Griekse mythologie is." Zei ze waarna hij zuchtte. "Je hebt wel gelijk, ik weet er zeer weinig over. Waar gaat het verhaal van Perseus dan over als ik vragen mag?" Vroeg hij waarna Lucy zacht glimlachte.

"Nou ja, Perseus komt uit de Griekse mythologie, maar dat wist je al. Volgens de mythologie is Perseus degene die Medusa's hoofd eraf heeft gehakt met zijn zwaard. Je weet wel wie Medusa is toch?" Vroeg ze waarop Parker knikte en Lucy doorging.

"Dus, nadat Perseus Medusa's hoofd eraf had gehakt, nam hij het hoofd in doeken gewikkeld mee naar de plaats waar prinses Andromeda, zijn geliefde, vast werd gehouden." Zei ze waarop Parker fronste. "Wacht, waarom werd Andromeda vastgehouden?" Vroeg hij waarna Lucy zacht grinnikte.

"Nou, Andromeda's moeder, Cassiopeia, had verteld aan verschillende mensen dat ze knapper en mooier was als de zee nimfen, of Nereids, dus Poseidon had Ethiopia, het rijk waar Cassiopeia over regeerde, gestraft door het te laten overstromen en had een zeemonster eropaf gestuurd. Een orakel had Andromeda's vader verteld dat als hij Andromeda mee liet gaan met het zeemonster dat het koninkrijk weer veilig zou zijn en hij had daarmee ingestemd."

"Jeetje wat een leuke vader zeg." Mompelde Parker waarop Lucy grinnikte en instemde.

"Perseus kwam erlangs op zijn reis terug naar huis en viel gelijk voor de prinses. Hij veranderde het zeemonster in steen met Medusa's afgehakte hoofd en redde Andromeda die ook verliefd op hem was. Ze zijn daarna getrouwd en kregen kinderen." Eindigde ze het verhaal waarna ze richting Parker keek die haar de hele tijd had aangekeken. Hij keek weg en Lucy glimlachte zacht waarna hij haar weer aankeek en haar gezicht spiegelde.

"Ja, dat is inderdaad een bijzonder verhaal." Zei hij waarna Lucy terug naar de sterrenhemel keek en haar glimlach verdween. "Mijn vader vertelde het verhaal altijd." Zei ze waarna hij zacht zuchtte en haar hand voorzichtig vastpakte. Ze keek hem aan en Lucy voelde haar wangen iets warmer worden.

Ze keek weer weg en Parker liet haar hand los waarna ze geeuwde en Parker zacht grinnikte. "Ga maar slapen Lucy, ik laat je met rust." Zei hij waarna Lucy hem kort aankeek en glimlachte. "Welterusten." Zei ze waarna ze haar ogen sloot en in slaap viel dromend over het verhaal van Perseus en Andromeda.

Perseus leek alleen verdacht veel op een zekere bruinharige met bruine ogen en een bril...

~~

Lucy werd de volgende dag wakker tegen Parker aangekropen. Ze werd rood en ging rechtop zitten waarna Parker slaperig "mm" mompelde en hij zijn ogen opende. "Goeiemorgen.. Wat is er? Heb je het koud?" Vroeg hij waarna Lucy haar handen naar haar wangen liet schieten en knikte.

Ze had het alles behalve koud.

Ze vond hem niet eens leuk.

Of nou ja, kon je iemand leuk vinden terwijl je iemand anders leuker vindt?

"Heb je wel goed geslapen?" Vroeg hij waarna Lucy weer knikte. "Oké, want toen je eenmaal in slaap was gevallen ging je dichter bij mij liggen dus ik dacht dat je het vast wel koud moest hebben." Zei hij waarna Lucy zacht knikte. "Je bent wel erg stil hé? Heb je je tong verloren Lucy?" Vroeg hij waarna Lucy haar hoofd wilde schudden maar in plaats van dat "nee" zei.

Parker grinnikte zacht en ging ook rechtop zitten waarna zijn rug een krakend geluid maakte en hij een pijnlijk gezicht trok. "Denk je dat je nog een nachtje kan wachten voordat je terug gaat naar Hogwarts? Ik kan je onmogelijk voor vanavond op de trein krijgen." Zei hij waarna Lucy fronste. "Je wilt me naar de trein sturen die alleen in september en december reist?" Vroeg ze waarna hij gaapte en zijn hoofd schudde.

"Nee, als jij vandaag een brief naar je hoofd van je huis stuurt, en het uitlegt dan laten ze, mits je een goede reden hebt de trein komen. Je kan ook naar Hogsmeade proberen te verdwijnselen en onderweg ergens stranden." Zei hij waarna Lucy zuchtte. "Ja, nee, ik ben zestien weet je nog? Ik kan nog niet verdwijnselen." Zei ze waarna hij zuchtte. "En McGonnagoll gaat de trein nooit zomaar naar Londen rijden voor niets." Zei ze waarop Parker zuchtte.

"Maar, als ik een dag wacht dan kan je me gezellig meebrengen naar Hogsmeade en onderweg stranden." Zei ze waarna hij diep zuchtte en zacht knikte. "Goed, maar voor nu moet ik terug naar mijn roedel. Je snapt dat je dan niet meekan toch?" Vroeg hij waarna Lucy fronste en zacht knikte. "Weet je zeker dat je niet een keer zonder ze kan transformeren?" Vroeg ze waarop hij zacht zuchtte.

"Jawel, maar, nou ja heel veel maakt het ook niet uit ook. Ik kan vast ook zelf mijn wonden helen." Zei hij waarna Lucy fronste. "Nou ja, weerwolven in een roedel helen altijd elkaar wonden met magie. Als ze aan de ander zijn wond likken dan heelt hij gelijk. Dat scheelt meestal een stuk, maar ik kan wel een keer zonder." Zei hij waarna Lucy hem verbaasd aankeek en knikte.

Je zou maar iemand anders bloed aflikken.

Lucy schudde de gedachte weg en keek richting de heldere zon in de lucht.

"Dus vanavond blijven we hier? En morgen gaan we door?" Vroeg ze waarop hij knikte. "Er is hier genoeg ruimte om te transformeren voor mij en jij kan veilig blijven hier, mits je geen geluid maakt." Zei hij waarna Lucy zacht knikte. "Morgen nemen we eerst een trein richting Schotland, aangezien Hogwarts daar in de buurt ligt." Zei hij waarop Lucy weer knikte en hij zacht grinnikte.

"Je bent echt heel erg stil vergeleken met gisteren." Zei hij waarop Lucy grinnikte. "Tja, ik heb al mijn woorden opgebruikt toen je me vroeg over het verhaal van Andromeda en Perseus."

"Oh ja, tuurlijk, moet ik dan je voeten kussen om meer woorden te verdienen?" Vroeg hij als grapje waarna Lucy hem twijfelachtig aankeek en hij haar licht geschrokken aankeek. "Nee joh, je kan mijn woorden niet echt kopen ofzo. Zeg iets heel nuttigs of nutteloos en je krijgt een preek."

"Ja, zoiets had ik wel verwacht."

~~~

A/N: Hallo en sorry dat ik gisteren niet heb geüpload, ik heb het gewoon een beetje druk de laatste dagen :/

En nu kom ik er vandaag achter dat ik gisteren dus nog niet dit hoofdstuk had gepost :/

Sorry!!

Maar, mijn kerstboek is begonnen! Jass.

En vanavond worden de uitslagen van de wattys bekend!

Vraag: Ik weet niet of ik dit ooit heb gezegd, maar wat denken jullie dat Lucy's favoriete kleur is?

Maar dit was het, ik post vandaag nog een ander hoofdstuk ik beloof het!!

Groetjes Caya! 1618 woorden