30 december.

De dag begon voor Lucy erg goed. Ze had de hele nacht geslapen en James en zij werden pas rond half elf wakker gemaakt door Sirius die vandaag met Regulus zou gaan schilderen in het appartement.

Rond half een had James een date voor alleen hun tweeën geregeld ergens in een restaurantje met een open tuin waar een kerstboom stond.

"Je blijft wel bij mij wonen toch?" Vroeg James opeens terwijl hij in zijn chocolademelk roerde en Lucy verbaasd opkeek. "Wat? Hoezo? Ik kan sowieso nog niet weg voor volgend jaar, maar ik dacht dat je misschien niet wilde dat ik bij jou bleef wonen." Zei ze nog steeds een beetje verbaasd door de vraag terwijl James naar de klontjes nog niet volledig gesmolten chocolade keek in zijn mok.

"Je was wel van plan om weg te gaan.." Mompelde hij zacht terwijl Lucy zuchtte. "Nee, zo bedoelde ik het niet James. Ik was niet van plan om je na school alleen achter te laten." Zei ze terwijl hij opkeek. "Wil je blijven, na school?" Vroeg hij terwijl Lucy zuchtte en haar schouders ophaalde. 

"Ik weet het niet. We hebben nog langer als een jaar om te besluiten wat we doen. Maar ik ben gewoon bang dat we te jong zijn om samen te gaan wonen en het zelf verpesten. Ik wil je niet kwijtraken omdat we te snel gaan." Zei ze waarop James zwak glimlachte. "Ik wil ook niet te snel gaan. maar je hebt geen andere plaats om te wonen." Zei hij terwijl Lucy ook opkeek.

"Ik krijg een gigantisch fortuin als ik zeventien word James. Als we het over anderhalf jaar nog steeds zo graag willen als nu en we er allebei klaar voor zijn, dan kunnen we het doen, anders nemen we gewoon nog iets langer de tijd." Zei ze waarop hij knikte.

"Ik houd van je James." 

"Ik houd ook van jou Luce." 

Rond de middag kwamen ze thuis en om half vijf hadden ze gegeten. 

Allemaal normaal.

Totdat er een patronus in de keuken verscheen en Lucy van schrik haar vork op de vloer liet vallen.

De patronus zei niets, maar het was een zwarte hond.

Sirius.

Fuck.

"James." Zei ze terwijl ze opstond en James haar volgde. "Remus als Alex terugkomt zeg hem dat we bij Regulus' appartement zijn." Zei hij waarop Remus knikte en licht geschrokken naar de patronus keek die verdween op het moment dat Lucy en James verdwijnselden.

Ze kwamen aan in het parkje een klein stukje verderop.

Lucy begon te lopen en merkte weinig op van James die moeite had om haar bij te houden.

De sterrenlucht was helder en duidelijk te zien.

De rook in de lucht ook.

Rook?

De donkere rookwolken stegen snel op in de lucht, Lucy keek geschrokken richting Sirius die het gebouw uitrende, kuchend en hoestend.

Zonder Regulus.

"Sirius waar is Regulus?" Vroeg Lucy geschrokken terwijl Jame haar middel vastpakte voordat ze iets impulsiefs deed. Sirius fronste.

Geen Regulus?

Hij draaide zich om waarna hij geschrokken richting de nog openstaande deur keek waar hij net doorheen was gerend. Hij draaide terug richting Lucy. "Hij, hij was vlak achter me..." Mompelde hij terwijl hij begon te trillen en terugdraaide. "Regulus? Regulus!!" Riep hij hard richting de deur.

Geen reactie.

In een moment van impulsiviteit in Sirius' brein rende hij terug richting het gebouw om zijn broertje te redden.

Regulus kon nu niet doodgaan.

Hij was pas 16.

Nee.

Hij ging hem terughalen.

Iemand die Sirius niet herkende hield hem tegen en pakte zijn schouders vast terwijl Sirius kort de badge op zijn jas inspecteerde.

Brandweer.

Muggle.

"Nee!! Klootzak laat me los mijn broertje zit nog in het gebouw!!" Schreeuwde hij terwijl hij hard zijn schouders bewoog in een poging om los te komen zonder succes. "KLOOTZAK LAAT ME LOS!!" Schreeuwde hij hopeloos terwijl de brandweerman zuchtte.

"Hij wordt gered door professionals meneer. Heb geduld." 

Sirius leek dit als een soort van fatsoenlijk antwoord te nemen en Lucy keek kort naar het raam waar Regulus' appartement was.

Het raam was kapot en de gordijnen stonden in brand. Lucy keek richting de vijf brandweermannen die niets stonden te doen bij de auto.

Godver ze konden net zo goed koffie drinken.

Alsof er geen gebouw in brand stond.

Ze keek kort naar Jame sen trok haarzelf los terwijl James haar verbaasd aankeek en ze richting de deur rende. James pakte haar rond haar middel vast en trok haar terug waarna hij haar een stukje achteruit trok.

"Fuck! Laat me los James!!" Riep ze boos terwijl ze hem tegen zijn schouder aansloeg en hij kort een pijnscheut voelde maar het negeerde. "Nee. Als je daar naar binnen gaat ga je geheid dood." Zei hij waarop Lucy hem smekend aankeek en begon te huilen. "Ik moet hem helpen! Ik kan hem niet verliezen James." 

Ze draaide om richting hem, tranen alweer over haar wangen stromend, haar mond net een klein stukje open, oneven ademhaling en een wilde blik in haar ogen.

"En ik kan jou niet verliezen. Blijf hier Luce, ik ga hem wel zoeken oké?" Vroeg James kalm waarop Lucy snikte en hem kort aankeek. "Oké." 

James gaf haar een snelle kus op zijn voorhoofd en liep richting het huis waarna ze geschrokken omkeek naar Alex die zacht op haar schouder tikte. "Lucy! Wat is er aan de hand?!!" Vroeg hij, nu al paniekerend. Hij keek met open mond richting het brandende huis.

"Nee.. Nee. Waar is Regulus?!!" Riep hij terwijl James licht geschrokken omdraaide en hem schuldig aankeek. In de verte hoorde Lucy iemand "kut tieners" mompelen maar ze negeerde het en James keek naar de vloer.

"Hij is toch niet nog binnen?!!" Riep hij geschrokken terwijl James slikte en terug omdraaide waarna hij richting het huis rende. Alex keek geschrokken naar Lucy terwijl hij zijn hoofd snel schudde.

"NEE!! Nee dan ga jij ook dood James. James nee!!" Riep hij zo hard dat een paar van de mugjes die rondom het huis stonden opkeken naar hem.

Lucy wist zeker dat ze Alex nog nooit zo hard had horen gillen. James werd met een harde vlaag achteruit gegooid en ;landde op de grond met een zachte plop. Zijn neus begon te bloeden en Alex mompelde "fuck" terwijl hij naar het huis keek.

Lucy keek richting Sirius die nog steeds ruzie leek te hebben met een van de brandweermannen. Ze keek kort richting James en Alex. James lag nog op de grond en Alex zat op zijn knieën naast hem.

Ze rende richting het huis terwijl er een man uit het huis liep, iemand in zijn armen.

Het eerste wat Lucy herkende was Regulus' donkere haar wat over zijn gezicht viel.

"NEE!! REGULUS NEE!!" Riep ze terwijl ze richting de man liep en de man licht geschrokken naar haar keek.

"Bent u familie van hem?" Vroeg hij terwijl Lucy knikte en de man Regulus op een veilige afstand van het huis neerlegde.

Lucy haalde voorzichtig zijn haar uit zijn ogen. Er waren een heleboel brandplekken op zijn gezicht en een paar op zijn nek. Ze legde voorzichtig haar vingers op zijn keel en keek kort richting de man die haar schuldig aankeek.

"Hij heeft geen hartslag meer. Hij is te lang in de rooklucht geweest." Zei hij terwijl Lucy hem aankeek. Haar verdriet was nu in woede veranderd en de man keek haar kort aan waarna hij naar Regulus keek.

"Het spijt me heel erg mevrouw, ik kan er niets aan veranderen." Zei hij terwijl Lucy begon te huilen en boos opstond. "Hoezo kon je er niks aan doen?! Al je gezellige vriendjes stonden gewoon te koffieleuten terwijl jij alleen in het huis was! Nu is hij dood terwijl jullie worden betaald om dit soort werk te doen en mensen te redden!!" Riep ze terwijl ze twee armen rond haar middel voelde en haar eerste impuls was om de persoon te slaan. 

Ze raakte Sirius hard in zijn oog en hij trok een pijnlijk gezicht. Zijn wangen waren rood en nat van het huilen. 

"Sorry meneer. Ze is gewoon erg verdrietig." Zei hij terwijl de man zacht knikte en even kuchte van de resterende rook. 

"Nee ik ben niet verdrietig Sirius! Ze hadden hem gewoon kunnen redden en dat deden ze niet!! Hij is dood Sirius!" Riep ze waarop Sirius' mond langzaam openviel en hij zijn hoofd schudde.

"Nee.. Nee Regulus kan niet dood zijn. Nee!" Riep hij terwijl hij begon te huilen en op de grond viel. Hij haalde zijn hand voorzichtig langs de brandwond onder Regulus' oog en liet zijn hoofd voorzichtig naar zijn borstkas zakken.

Geen ademhaling.

Geen hartslag.

Niks.

Hij was dood.

"NEE!!!" 

Ook al schreeuwde Alex hard, Sirius schreeuwde harder en nu liepen er zelfs een aantal mensen richting hem om hem te helpen. Alex en James hoorden hem ook en Jame stond abrupt op terwijl hij richting Lucy en Sirius rende en naast Lucy op de grond ging zitten. 

Regulus.

"Oh Luce.." Zelfs James kon het niet helpen om te huilen. Regulus betekende zoveel voor Lucy en Sirius, hij had zijn hele leven nog voor zich. 

Hij was nog niet eens klaar met school.

Alex' hart leek kapot te vallen het moment dat hij realiseerde dat Regulus dood was.

Hij was de enige die niet moest huilen, maar dat kwam later nog wel. Hij stond versteend op zijn plek en kon niet bewegen. 

Hoe reageer je erop als de liefde van je leven dood gaat?

~~~

A/N: Ik ga maar niets zeggen.

Vraag: Nog liedjes voor in de playlist?

Dit was het weer, tot morgen!

Groetjes Caya! 1597 woorden.