Song: All You Ever- Hunter Hayes

Leave

I quickly looked away from Ate Isabella's gaze. So she's in a relationship with Alisha's brother now huh?

My eyes darted to Zach na nakatingin na rin sa akin ngayon. I looked away at finocus nalang ang atensyon sa event.

Ryan is whispering something to Tony at inilibot naman ni Tony ang tingin niya. He's a bit surprised ng mapunta ang tingin niya sa gawi nila Ate Isabella. He explained something to Ryan at tumango naman ito. Nang bumaba sila mula sa stage ay agad silang lumapit sa akin.

"Sam, I'm sorry I didn't know they were in a relationship." Tony apologized. My mouth opened dahil hindi niya naman kailangan mag-sorry.

Hindi naman nila kailangan mag-adjust para sa akin.

"No, no. It's okay. It's not your fault." Sabi ko sakanya.

"Timothy and I are business partners. He already mentioned that he's going to bring someone but I didn't know it was going to be your sister."

Hinawakan ko naman si Tony sa kanyang balikat at tipid na ngumiti.

"Tony, it's okay. Don't think about it. Tonight's your night. You two should enjoy. Don't mind me because I'm okay." I assured them. They both nodded.

Nagsimula na silang ihain ang pagkain sa amin. I can always see Zach glancing at my way then back to Ate Isabella's table.

Nilingon ko naman sila doon. Masaya silang nagtatawanan. Hindi naman nabanggit sa akin ni Caitlyn na boyfriend na pala ni Ate Isabella ang kapatid ni Alisha.

Nagulat ako ng lumingon rin sa gawi namin si Ate Isabella at nagkatinginan kami. She smirked at me. I looked away at finocus nalang ang atensyon sa pagkain.

Bakit ba ngisi siya ng ngisi diyan? Porque boyfriend niya ang isa sa mga kilalang businessman sa buong mundo? Damn.

Nang oras na para sa after party ay kumuha ako ng maiinom. Saglit akong nakipag-usap muli sa mga kakilala kong modelo na nandito.

Nang lumapit muli ako sa table kung saan maraming inumin ay nagulat ako ng may kamay na pumulupot sa baywang ko.

Napaatras ako ng kaunti dahil sa gulat. Tiningnan ko kung sino ito.

"Can I talk to you?" Ani Zach na nakatingin sa likod ko.

Kumunot ang noo ko at napansin niya naman iyon. Inilapit niya ang mukha niya sa tainga ko.

"She's coming here." Agad ko rin naman nilingon kung sino ang tinutukoy niya.

Ate Isabella is walking towards our way. Iginiya naman ako ni Zach palayo sakanya para hindi siya makalapit. I know Zach's purpose. Ayaw niya lang ng gulo sa pagitan namin ni Ate Isabella.

I know how her brain works. She couldn't let an event end without causing a scene for me. Gustong-gusto niya na napapahiya ako sa harap ng maraming tao.

"But seriously speaking, can I really talk to you?" Ani Zach ng makalayo kami.

Tamad akong tumango. I really need a reason to get away from Ate Isabella. Ayokong gulohin itong araw ni Tony at Ryan.

Dinala niya ako sa back garden ng lugar na ito. Inalis niya naman ang pagkakahawak niya sa baywang ko. We quietly walked beside each other.

"What do you want to talk about, Zach?" I started.

"Uh..." Pinasadahan niya ng kamay ang kanyang buhok. "Do you still remember the night I called?"

Humarap ako sakanya. I can see that he's worried about what he has to say. Binaba ko ang tingin ko sa kamay ko.

"Yeah. You were drunk that time." Naramdaman ko naman ang pag-tango niya.

"But I remember everything that I said." Mabilis na umangat ang tingin ko sakanya. "And I mean it."

I was unable to speak for a minute. Hindi makapaniwala na maaalala niya lahat ng sinabi niya noon. Akala ko'y sinasabi niya lang ang lahat ng iyon dahil lasing siya.

But I just couldn't bring myself to believe him. Lagi akong pinangunguhanan ng takot at pangangamba.

"I mean everything, Sam. Every. Single. Thing. I just want you to believe that-" he was cutted off nang may nag-salita galing sa likod namin.

"Oh look at these two!" I heard Ate Isabella's voice behind us. She really knows how to ruin everything.

Lumingon ako sakanya at kitang-kita sakanya ang pagkatuwa na may sisirian na naman siya sa gabing 'to.

"Okay na pala kayo noh? Talaga sigurong nagui-"

"Isabella..." Zach said in a warning tone.

"Why? Ayaw mo bang sabihin na naguilty ka kaya ka nandito ngayon sa New York? Kasi 'yun ang naalala kong sinabi mo kay Caitlyn." kumunot ang noo ko at lumingon kay Zach.

Walang emosyon siyang nakatingin kay Isabella. "Oops. Hindi niya ata alam. I'm sorry." Nang-iinis na ngumisi sa akin si Ate Isabella.

Binalik ko muli ang tingin kay Zach. Eto na nga ba ang kinatatakutan ko, e. Ang gawin niya 'to dahil nagguilty siya hindi dahil gusto niya talaga.

Gustong-gusto ko na siyang paniwalaan dahil akala ko ay totoo na but hearing Ate Isabella say this in front of me? It freaking hurts.

Tears threaten to come out of my eye. Akala ko ay handa na siyang ako ang piliin niya. Masyado lang talaga siyang maawain noh? Kaya niya siguro ginagawa 'to ngayon. Nakakaawa kasi siguro akong tingnan nung oras na yon.

Ang masakit pa ay hindi man lang sakin sinabi ni Caitlyn na nagkausap sila ni Zach? She should've warned me para hindi ako masaktan ulit ng ganito.

"But I understand, Zach, kung bakit ka nagguilty. Kahit ako naman siguro magguilty kasi nakakaawa naman talaga tingnan 'tong si Sam. Wala na kasing nag-mahal ng totoo sa babaeng 'yan." Ate Isabella continued.

"Isabella, enough." Zach warned her.

Bakit niya pinapatigil? Ayaw niya bang malaman ko? So ibig sabihin totoo nga na naguilty lang siya kaya eto siya ngayon?

"Is that true?" Bigla akong nagsalita na ikinagulat naman ni Zach. He looks taken a back.

"No..." He tried to get closer but I backed away.

"You were guilty huh?" I tried to laugh. "Well, I understand. Kung siguro ako nasa pwesto mo, maaawa rin ako sa sarili ko, e. Sino ba naman hindi? Babaeng nagmamakaawa sa harap ng lalaki na siya piliin niya? That's pity worthy." Pinunasan ko iyong luha ko.

"Sam, do you actually believe your sister?" He started. Humikbi ako.

"Why not? Kapatid ko siya." I heard Ate Isabella chuckled. Alam kong nagugustohan niya itong nangyayari ngayon. Dahil may nasira na naman siya.

Ano masaya ka na ba ngayon ha?

"But she's never been a sister to you. Yes, she may heard that I said I was guilty, but that's not all. Tinanong mo na ba si Caitlyn tungkol doon?" Hindi ako sumagot dahil hindi pa. "See? She just wants to ruin us, Sam. Let's not let her."

He tried to get closer again but I moved away.

"Were you really guilty, Zach?" Matagal siya bago nag-salita. Napapikit ako sa sobrang sakit ng nararamdaman ko.

"Yeah." He whispered. I nodded.

"That's all I wanted to hear." I left both of them there at dumiretso sa CR. I don't want anyone to see me cry tonight.

Sabi ko na nga ba at guilty lang siya kaya niya ginagawa ito. I guess sobrang hirap talagang makamove on kay Cindy?

I was already doubting him from the day he first showed up. Buti nalang pala talaga at hindi ako nagpadala sa feelings ko sakanya. Buti nalang rin at pinangunahan ako ng takot at pangangamba.

Nakarinig naman ako ng katok mula sa CR. I quickly wiped my tears away at umaktong okay lang ang lahat sa pagaakala na isa lang ito sa mga bisita ni Ryan, pero nagulat ako ng pumasok si Zach sa loob.

Lalabas na sana ako ngunit sinarado niya iyong pinto. He leaned against it making sure na hindi ako makakalabas.

"Sam, listen to me please." Aniya.

"Ano pa ba ang dapat kong malaman, Zach? Nasabi mo na naguilty ka edi tapos! 'Yun lang naman ang kinababahala ko, e, ang maguilty ka."

"Sam, please. Just listen."

"Naiintindihan ko naman, Zach, na hindi ganon kadali makamove on sa mahal mong nawala sa'yo. Naiintindihan ko na hindi mo kayang mag-move on kay Cindy. Kaya hindi ko na ipipilit pa ang sarili ko sa'yo kasi tanggap ko na."

Umalis siya sa pagkakasandal mula sa pinto ng CR at lumapit sa akin.

"Who told you that I still haven't moved on, Sam?" Hindi ako sumagot.

"Well, I hate to break this to you but I did. I fucking did. I already moved on from her death and it's because of you!" Hindi parin ako nagsalita. Hindi siya tinitingnan. "Hindi ko alam na ganon lang pala kadali kalimutan ang lahat lalo na't merong nandyan para sa'yo na handang ipalimot sa'yo ang alaalang 'yon.

"Natakot ako, Sam. Gaya mo, natakot lang rin ako. Alam kong mali na hindi ko sinabi sa'yo ang totoo kong nararamdaman noon. Alam kong mali na hinayaan kitang kumawala. At higit sa lahat alam kong mali ang lahat ng sinabi ko sa'yo at pinagsisisihan ko lahat ng 'yon! Kasi, Sam ayoko na mapunta ako sa'yo ng kulang ako. You're already broken. You deserve someone who's complete." He's breathing so hard.

"Zach, stop. Just lea-" he cut me off.

"No, Sam." Hinawakan niya ang magkabilang kamay ko. "I realized that it is easier to move on to someone who's already dead than someone who's still alive. Because just by the thought of you pushing me away like this and not loving me the same way you did before is killing me. The thought that I can never take you back is breaking me into pieces." He made me look at him pero hindi ko parin siya tinitignan. Patuloy ako sa pag-iwas ng tingin.

"This is what I want to do. I'm not doing this because I'm guilty. This is what I chose to do, Sam. I hate myself so much for what I did to you before. And ever since that day, every single day has been a struggle. It's a struggle that you're not there with me even though you should have. I am truly sorry for everything, Sam." Mas inilapit niya ang sarili sa akin.

"But for the last time, Sam. I ask you to take me back now."

Ang hirap. Ang hirap magdesisyon lalo na kung takot ka.

Umiling ako bago mag-salita.

"Zach please. Just..." I closed my eyes. I will forever hate myself if I say this. "Leave."

Yes, I officially hate myself now.

"Leave this room or leave your life?" He asked me the same question I asked him before. That's where it took me to look at him in the eyes. Nakita kong may nagbabadyang mga luha na gustong lumabas sa kanyang mata.

I'm surprised he still remember those words that I asked him.

Gosh! Why does it hurt hearing him say this?

"Well, that's up to you." I hate myself even more for the replying the same way he did.

He nodded trying to fight the tears. It hurts seeing him cry. I'm a mess. He's a mess. I don't think that we belong together.

"Ang sakit nga." His voice broke. "Sobrang sakit pala nun, Sam. Sobrang sakit pala ng ginawa ko sa:yo. Now I understand," he paused for a moment before he continued speaking. "Then if that's what you want... I'll do it. I just want to make you happy." Then he left the room.

I couldn't hold myself anymore and broke down in tears. Sana masaya ka na ngayon, Ate Isabella.