Chapter Twenty

Song: Wild Flower- Park Hyo Shin

Win

Sam said yes to his proposal.

She fucking said yes.

When Timothy heard her answer, he smiled and immediately insterted the ring on Sam's finger. Sam smiled back.

Fuck. I should be the one doing that and not him!

Hindi ko magawang maupo muli. Ni hindi ko rin magawang pumalakpak gaya ng mga ginagawa ng mga imbitado ngayon. Nanatili akong nakatayo habang hindi parin makapaniwala sa nangyayari ngayon.

Bakas sa mukha ng ibang bisita na masaya sila para sa dalawa. Kung alam lang nila ang totoo... kung alam lang talaga nila...

Tingnan natin kung ganito parin ang magiging tingin nila kay Timothy. 

I just don't get why they need to rush this fucking proposal. Are they that threatened of me? Natatakot ba sila dahil alam nilang unti-unti ko nang nagagawa ang gusto ko?

But why did she let all of these happen? Dapat hindi siya naniniwala sakanila dahil sinabi ko naman na nagsisinungaling lang sila sakanya!

Hanggang ngayon ba hindi niya parin magawang maniwala sa akin?

Tumayo si Timothy at tsaka mahigpit na niyakap si Sam pagkatapos. Sam genuinely smiled at him. Habang ako naman ay nakakunot parin ang noo habang nakatingin sakanila.

This shouldn't have happened. I shouldn't have let his happened!

Wala sa sariling napalingon si Sam sa gawi namin. Her mouth parted when she saw my reaction. I clenched my jaw.

Sana habang nakatingin siya sa akin, nararamdaman niyang nasasaktan ako nang dahil sakanya. I hope she feels that I'm slowly breaking into pieces because of her.

Bakit hindi nalang niya sabihin sa akin ang kulang ko para paniwalaan niya ako? Pupunan ko naman ang lahat ng pagkukulang na iyon, e. Basta ba ang kapalit noon ay mapasaakin siyang muli!

Iniwas niya ang tingin sa akin at tsaka mahigpit rin na niyakap si Timothy pabalik. The guests couldn't stop on clapping their hands for them. Kahit iyong kasama namin sa table ay hindi maiwasan na matuwa para sakanila.

Some were even looking weirdly at me dahil nanatili akong nakatayo. But there are some that are giving me a sad smile because they probably know that Sam and I have something in the past.

"Zach, it's okay..." Alu ni Mommy. Kinuyom ko ang kamao ko. I tried and took all my courage to speak.

"No..." that came out as a whisper. "It's not..."

Kung tutuusin, pinipigilan ko lang talaga ang sarili ko na mag-wala dito. But I'm just stopping myself since I don't want them to see me breaking down because of this stupid thing.

My mother sighed heavily. She tried reaching for my arm again pero naunahan ko na siya nang lumakad ako palayo. I stormed off towards the bathroom.

May ibang sumunod ng tingin sa akin pero wala na akong oras pa para pakialaman sila. I shut the bathroom door closed.

I went straight to the sink and slammed my hands against the granite tile. I glared at my own reflection.

What now huh? What do I still need to do to stop their marriage?! Do I still have to do something? Lahat naman ginagawa ko pero sa huli wala rin akong nakukuhang kapalit!

I just wanted to make her remember! Alam kong gusto niya rin iyon pero bakit hindi niya magawang maniwala sa akin? Is she scared of me?

Hindi pa ba sapat lahat ng ginagawa ko para sakanya? Hindi niya ba magawang makita 'yung effort ko para lang sabihin sakanya ang totoo?

Why did she let those people feed her with lies?!

Hindi niya ba nararamdaman na nagsisinungaling lang sila? Hindi niya ba maramdaman na mukha namang hindi totoo ang lahat?

She told us before that Timothy doesn't feel right for her. Kaya ano itong pinasok niya ngayon?

Ano? Bigla nalang niyang naramdaman na si Timothy nga ang para sakanya? Na sa tingin niya, totoo ang lahat ng sinasabi sakanya ng putang inang 'yon?!

I screamed at my own reflection. Sa sobrang galit ko ay hindi ko na napigilan pa ang sarili na suntukin ang salamin hanggang sa mabasag ito.

Blood immediately dripped down my fist. Hindi ko na ininda pa iyong sakit kahit ramdam na ramdam ko iyon. I even kicked the sink because of my rage!

I just couldn't find the reason to stop myself from bawling! I've been frustrated the whole time since Sam went into coma and when she went missing! Pero mas ramdam ko ang frustration ngayon lalo na't harap harapan kong nakita na maengage siya sa iba!

"Zach! Open the door please!" Narinig kong sigaw ni Mommy sa labas ng pinto.

Umiling ako at hinayaang tumulo ang luha ko. I slumped down on the floor crying. I gripped my hair out of frustration.

"Tumawag kayo ng personnel para ipabukas 'tong comfort room ngayon!" Narinig kong inutos ni Mommy. Then she continued on calling me out again.

"Zach! It's your mom! Please open the door please!" She pleaded. I can even hear her voice breaking.

Hindi ko pinaunlakan ang pagmamakaawa niya. I stayed on the floor while still bawling in anger. I heard the rattling of keys at alam kong bubuksan na nila itong comfort room ngayon.

But I don't have the strength to stop them from doing that. I just feel so weak. So, so weak!

Agad na tumakbo patungo sa akin si Mommy nang makita ako. "Oh, Zach!"

She made my head rest on her shoulders. I continued crying in pain. Nakita niya naman ang nagdudugo kong kamao kaya niya inangat ang tingin sa salamin.

"What did you do, Zach? Oh my god! Why are you hurting yourself?" She asks. I didn't answer.

We stayed in that position for a while. My father and my sister are all giving me an apologetic look. Mariin akong pumikit at kinuyom ang nagdurugo kong kamay.

"Zach, it's okay-"

"No, Mom, it's not." I cut her off. She sighed. "She's fucking engaged to someone else now. Paano na ako?"

I can feel my mother's sadness for me. She rest her hand on my shoulder.

"I'm sor-"

Lumayo ako ng bahagya sakanya. Ito ang pinaka ayaw ko sa lahat. Ang kinakaawaan ako. I know I'm hurting but I don't need their pity. I don't their pity because that would on make me realize how miserable I was.
Tumayo ako at lumabas ng banyo. I need to forget everything that happened today. Naramdaman ko ang pag-sunod nila sa akin. Nagmamadali akong lumakad.

I went straight to the bar. I ordered as many drinks as possible. Ang ibang nandidito rin ay nagugulohan akong tiningnan nang dahil sa napakarami kong inorder na drinks.

Sunod-sunod kong ininom ang lahat ng inumin na inorder ko. Wala na akong pakialam pa kung ano ang magiging kapalit ng lahat ng ito.

My parents were able to find me. I heard my mother gasp when she saw the drinks that I already finished. Iinumin ko pa sana ang isa ngunit pinigilan na ako ni Daddy.

"Zach, that's enough."

I turn to him and glared. "Don't stop me from doing what I want." I said harshly.

Kumuha ako ang isa pang inumin at tinangkang ituloy ang ginagawa nang si Mommy na ang pumigil sa akin. She gave me a look that would make me regret what I'm doing.

"Fine," I said then I stood up. 

My legs are already weak probably because I already drank a lot.

"Where are you going?" My father asks.

"To Samantha?" I said like it was the obvious.

"Zach, whatever you're planning, please don't do it." Si Mommy.

"What plan? Wala na akong plano pa. I just wanted to talk to her that's all."

But they still look unconvinced. Hindi ko na hinintay pa ang sinasabi nila. Nagtungo ako papasok muli ng ballroom hall.

Even if my vision is already blurry, I was still able to spot Samantha with some other guests. They're all looking at the ring that Timothy gave her a while ago.

"Zach!" My mother called out. I did not pay attention.

"Samantha!" I shouted. Lahat naman sila ay napalingon sa gawi ko.

I stumbled a little. I laughed. Nagtataka namang tumingin sa akin si Sam. I stride towards her place. Medyo napaiwas naman iyong mga kausap niya maliban sakanya.

"Zach... What are you doing?" She asks. Tumawa ako.

"Shouldn't I be the one asking you that question huh? What are you doing? Why did you let yourself get engaged with that motherfucker?!"

"Zach... I don't-"

"You think he was telling you the truth? Huh? You think he was telling you everything?" napaiwas siya ng tingin. "Well, I bet they're only telling you about the good things they did to you but not the bad ones."

Kumunot ang noo ni Sam pati na rin ang mga bisitang nanonood sa amin ngayon. Tunawa ako. I took that as a chance to spill the truth.

"Surprise everyone! This girl right here has an amnesia!"

Tinuro ko si Sam at tsaka inikot ang tingin sa mga taong nanonood sa amin ngayon. Naramdaman ko ang paglapit sa akin ni Daddy upang pigilan ako. Inalis ko ang pagkakakapit niya sa akin at tsaka sinamaan siya ng tingin.

"Don't fucking stop me, dad! You know she deserves to know the truth!"

Muli kong hinarap si Sam at ang mga bisita.

"She has an amnesia, everyone! She can't remember anything. Surprising, right? Hindi ninyo alam 'yun diba? Because that Timothy motherfucking Sandoval choose to hide everything away from everyone!"

"Zach... Stop," narinig kong binulong ni Sam.

"What stop, Samantha?" I laughed insultingly. "Why should I fucking stop when after all these months you've been living in a total lie!"

"Sa tingin mo mabait talaga 'yang si Isabella sa'yo? E, wala ngang nagawang mabuti sa'yo 'yan, e! She's acting like she's nice because she wanted to get revenge! She told me you ruined her life! She's even blaming you for your father's death! Kaya ano sa tingin mo? Mabait parin ba siya?"

Her mouth parted. Ni hindi niya nagawang magsalita.

"I bet everyone here knows that Isabella and Timothy are in a relationship before all these happened!" Nakita ko namang napaiwas ng tigin ang iba nang dahil sa kanilang narinig. "They broke up because they are planning something like this! They are planning go to ruin me—to ruin us... And to ruin her life!"

"So, what did you get yourself into, Sam? Bakit ka naniwala sa mga taong 'to na mas masahol pa ang ugali kaysa sa mga demonyo ha?"

Nanatili siyang tahimik habang nakikita kong tumutulo na ang mga luha sa kanyang mga mata.

"What is happening here?" Timothy entered the scene at agad siyang lumapit kay Sam. "Did he hurt you?"

Umiling si Sam. Tumawa akong muli.

"How dare you accuse me of hurting her kung kayo naman ang nananakit sakanya simula palang?" sabi ko. "You're hurting her by telling her all these lies! Why don't you just tell her the damn truth so we can get this done quickly?"

Timothy's jaw clenched. Ngunit hindi niya nagawang magsalita.

"Ano? Natatakot kayong sabihin ang totoo sakanya kasi natatakot kayong masira ang mga plano niyo ha?"

Timothy did nothing but look at me seriously as if he's telling me to fucking shut up. I laughed again.

"Sinasabi ko na nga ba! Isabella is hungry for revenge. And you... are hungry for her affection! Hindi niya mabigay bigay sa'yo 'yon dati diba? Dahil laging may nauuna sa'yo! Si Xander... ako..." I scoff. "And this is why you're taking advantage of her situation! Because you think this is your time!

"Well, congratulations! You succeeded! You succeeded by making her believe in all your bullshits!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top