Song: Fire Meets Gasoline- Sia

Eyes

I told my father to drive faster so we can get there at the hospital as soon as possible so we can check what's really happening.

Maybe Sam is already awake and she decided to wander around. It's impossible for her to go missing since may nagbabantay sakanya.

Oh, shit! I should look for that damn nurse! Siya ang nagbabantay kay Sam habang wala kami.

When we reached the hospital ay agad akong bumaba sa kotse at hindi na nahintay pa ang mga magulang ko na makasunod sa akin. I immediately rushed to Sam's room. Inilibot ko ang tingin sa buong kwarto at nakitang wala ngang tao roon maliban kay Ryan at Tony na kausap ngayon ang isang nurse.

"Where is she?" I asked the nurse. Nang lumingon siya sa akin ay nagulat ako na makitang hindi siya iyong nurse na pinakiusapan namin na magbantay kay Sam habang wala kami.

Napansin naman nila Ryan at Tony ang ibinibigay kong tingin sa nurse kaya sila napabaling ng tingin sa akin.
"Zach, what's happening?" tanong ni Tony.

"She is not the nurse that we asked to keep an eye on Sam." Sabi ko. Nagulat naman sila Tony sa sinabi ko.

"Pero ang sabi niya sa amin kanina, dalawa lang daw silang nurse na nakaassign dito sa floor na 'to." Si Ryan.

"Then maybe it's the other one. Si Josefine Velasquez po ba iyong isa pang nurse?" humarap ako sa nurse at natataranta siyang tinanong.

Kunot noo siyang lumingon sa akin. "Wala po akong kilalang nurse na Josefine Velasquez. Baka po nagkakamali kayo. Pau Tomas po iyong pangalan ng isa pang nurse na nakaassign dito sa floor na 'to."

My jaw dropped. Imposible! Ilang beses na siyang pumapasok sa kwarto ni Sam para palitan iyong IV fluid niya kaya alam kong nurse siya dito sa ospital na 'to.

"I couldn't be mistaken! Nagpakilala pa siya sa amin noon kaya alam ko ang pangalan niya."

"Sorry, sir, pero wala po talaga akong kilala na Josefine Velasquez na nurse. Sampung taon na po ako sa ospital na 'to kaya kilala ko na po dito lahat ng mga kasamahan ko."

I ran my fingers through my hair. I anxiously walk back and forth inside the room. Tumigil lamang ako sa paglalakad nang dumating na ang mga magulang ko.

"What is happening here, Zach? And... where is Sam?" tanong sa akin ni Daddy nang mapansing wala si Sam dito.

Hinarap ko muli ang nurse. "Sigurado po ba kayo? Baka po nagkakamali lang kayo o di kaya..."

Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko nang lumapit sa akin si Mommy para pakalmahin ako.

"Pero may nakita po ba kayong tao dito kanina?" tanong ni Ryan.

"'Yung pasyente lang po iyong nakita ko kanina. Wala po iyong nurse na tinutukoy niyo."

"Mga anong oras po iyon?" tanong ko.

"Mga umaga po. 10:00 to be exact. Ganoong oras po kami madalas mag-ikot at magcheck ng mga pasyente dito."

10:00. Nasa libing kami ng mga oras na iyon. And the funeral ended at 12:00. Meaning, sa loob ng dalawang oras na iyon, somebody must've taken Sam!

Nagugulohan na talaga ako. Paano nangyari 'to? We trusted the wrong person! Kung hindi siya taga dito sa ospital na 'to... why do I always see her around?

"Maybe we should ask someone from the desk. Baka may pumunta dito na hindi natin alam." My mother suggested.

We all agreed. Iginiya naman kami ng nurse papunta doon. I let my father ask the clerk kung may bumisita ba kay Sam habang wala kami.

"Sa room 308 po? Ang natatanging bisita lang po sa araw na 'to ay sila Ryan at Tony Gomez." Inangat ng clerk ang tingin sa amin matapos niyang sabihin iyon.

"Uh... are there any visitors in the morning?"

"Sir, visiting hours starts at 10:00."

Parang gumuho ang mundo ko nang marinig ko ang sinabi niya. I can't believe this is happening! Sa tinagal tagal kong hinihintay na magising siya, hindi ako makapaniwalang mawawala ko lang siya ng isang iglap.

At dahil hindi parin napapanatag ay tinanong ko kung may nurse ba sa ospital na 'to na nagngangalang Josefine Velasquez. Nang marinig ang sinabi ko ay parang siya rin ay nagulohan. She even went to their folders kung saan nakalagay ang lahat ng pangalan ng nurse sa ospital na 'to.

"Hindi ko po sure, Sir. I haven't heard that name around here. Kung gusto niyo po, icheck niyo nalang po rito." Binigay niya sa akin ang folder.

Agad ko itong kinuha sakanya at hinanap ang pangalan ng nurse na tinutukoy namin. Ngunit nakailang lipat na kami ng pahina ay wala parin kaming makitang pangalan na Josefine Velasquez.

I hurled the folder down the counter. Nagulat naman sila sa ginawa ko. I turn to them angrily.

"What kind of hospital is this? How can you let someone who isn't working here enter a patient's room?"
"Sir?" nagugulohang tinanong sa akin ng clerk.

"That goddamn nurse is the one who changes my girlfriend's IV fluid every time."

"Sir, what do you mean?"

"We wouldn't trust that nurse if we don't see her often! Kaya paanong hindi niyo alam na may Josefine Velasquez dito sa ospital niyo?!" I almost shouted. My mom touched my arm to stop my rage.

Pero paano ko pipigilan ang galit ko kung sa isang iglap lang ay mawawala ko siya? Parang ilang oras lang kaming nawala sa tabi niya tapos ganito na ang nangyari? How cruel is this?!

I didn't wait this long to lose her in just a second.

"Sir, baka po nag-iikot lang siya-"

Hindi ko na pinatuloy pa ang clerk sa kanyang sasabihin ng dahil sa galit. Don't even dare to give me that non sense excuse!

"Nag-iikot? How can my girlfriend roam around in this hospital when she's in a coma huh?"

"Sir-"

"Don't even try to explain. I want someone to investigate this goddamn hospital! I will not stop until I know who captured my girlfriend."

After how many weeks the investigation immediately started. Agad ko naman ipinaalam kay Caitlyn ang nangyari. I know that this is not the best time to tell her especially when her father just got buried a few weeks ago but I thought that she needed to know immediately.

"What?!" aniya nang sinabi ko sakanya ang nangyari. "How is that possible? Her room is very private kaya imposibleng mawala nalang siya bigla!"

"I know. That's why I want some officials to investigate about what happened. Wala akong ibang alam na pwedeng sisihin kung hindi ang nurse na iyon."

Kasalukuyang hinahanap na ngayon ng mga pulis iyong si Josefine Velasquez.

My parents were the one who hired some officials to investigate about what happened. I asked them to check the CCTVs dahil sigurado akong mayroon naman nun dito.

I also filed a case against the hospital because of their carelessness.
Sandaling natigil si Caitlyn sa pagsasalita na muntikan ko nang isipin na binabaan na niya ako ng tawag.

"Kuya Zach... hindi kaya... si Ate Isabella ang may gawa?" Napatigil ako sa sinabi niya.

How? No one knows about Sam's condition maliban sa amin. And this is why Tito Anthony chose a very private room para tago ito at hindi malalaman ni Isabella. Kaya paano naman nasabi ni Caitlyn 'to?

"That's impossible. I'm sure she doesn't know anything that happened with Sam."

"I don't know, Kuya. But come to think of it, she didn't come to the funeral and I don't know why. During those hours na wala kayo, the funeral is happening. At dahil wala siya doon... posibleng-"

"It's impossible, Caitlyn. Paano niya malalaman kung wala namang nagsasabi sakanya?"

"But it's strange, Kuya. Every time I go home from the hospital, nandoon siya sa bahay, kahit na hindi na siya doon nakatira at tinatanong sa akin kung saan ako galing. Syempre, hindi ko sasabihin sakanya kung saan. I always tell her that I came home from work. At mukha namang pinapaniwalaan niya 'yun."

I sigh. I know that Isabella is not the best person around. Pero ang hirap naman atang magbintang lalo na't wala ka namang pruweba.

"Let's not jump into conclusions first, Caitlyn. Hintayin na muna natin matapos ang imbestigasyon."

Caitlyn let out an exaggerated sigh. Napalingon naman ako sa gawi nila Mommy na may kausap nang pulis ngayon sa sala.

Every now and then, palaging may mga pulis na nagpupunta dito sa bahay namin ni Sam, para ipaalam sa amin ang nangyayari sa imbestigasyon.

I don't want the police to come to my parent's house because I don't want our neighbors to think negatively about my family. Dito rin kasalukuyan nananatili sila Ryan habang nagaganap pa ang imbestigasyon.

"Just to make sure... I'll try and visit her tomorrow. I will try to investigate around her house at tingnan kung siya ba ang nagtatago kay Ate Sam."

I nodded my head. Pupwede rin iyon. If Caitlyn does that, iisipin lang ni Isabella na binibisita siya nito at hindi rin agad siya manghihinala.

"Sige, Caitlyn. Maraming salamat."

Pagkatapos naman noon ay binaba ko na ang tawag. Sumali ako sa usapan ng mga magulang ko at ng pulis. Kitang kita ko sa itsura ng mga magulang ko ang pagkagulat nang dahil sa balitang ipinarating ng pulis.

"What's happening?" tanong ko. Lumingon sa akin ang pulis para siya na ang sumagot sa tanong ko.

"Napagkaalaman po namin na nakaalis na ng bansa iyong Josefine Velasquez na tinutukoy niyo."

Kumunot ang noo ko. Kung umalis siya ng bansa, hindi kaya ay kasama niya rin si Sam?

"Alam niyo ba kung saang bansa ang tungo niya?" my father asks.

"No specific country, sir. Sa sobrang raming taong umalis ng araw na iyon nahirapan po kaming hanapin kung saan siya patungo. Pero mayroon po kaming kopya ng CCTV video nung oras na umalis siya."

Inilahad niya sa amin ang isang folder na punong-puno ng mga detalye tungkol doon sa nakalap nilang impormasyon. Inside the folder were pictures of Josefine inside the airport. Kahit na nakasuot ng sombrero ay napapansin parin ang mukha niya.

This is her. Sa sobrang pamilyar na ng mukha niya sa akin ay hindi ko mapapagkailang siya nga ito. She's alone. Meaning, hindi niya kasama si Sam nung umalis siya ng bansa. Someone must've paid this motherfucker some big amount to capture my girlfriend.

When Katarina handed her laptop to us, agad naming pinanood ang CCTV video. She arrived at the airport at 11:30 in the morning. It means, bago pa matapos ang libing ay natapos na niya ang pinapagawa sakanya.

Ryan and Tony landed in Manila at 12:30. Isang oras lang ang pagitan bago namin nalaman na wala na si Sam sa loob ng kwarto niya sa ospital.
Josefine had an hour left before her flight leaves. Napaisip naman ako kung sino ang pupwedeng may gawa nito.

Hindi kaya... tama ang hinala ni Caitlyn? Na baka si Isabella nga ang may gawa? Pero kung ganoon, paano niya nalaman kung nasaan si Sam?

I tried to patch things up but it's too impossible right now. I still don't have an evidence to prove that Isabella is the one who captured Sam.

Kinabukasan ay agad akong tinawagan ni Caitlyn matapos niyang bisitahin si Isabella sa kung saan siya nakatira ngayon. She told me that there's nothing strange around their house. Everything is pretty normal.

Si Timothy at Isabella at iba pang mga katulong ang nandoon at wala nang iba. Sinabi rin sakanya ni Isabella kung bakit wala siya noong libing.

Ang sabi sakanya ay hindi niya raw kaya na makita ang daddy nila sa loob ng kabaong. It will hurt her feelings kaya nanatili nalang daw siya sa bahay nila.

She told me that Isabella even roamed her around their house. Pero wala siyang nakita ni anino man ni Sam.

And now it's getting too impossible to blame Isabella about what happened.

Tumagal ng ilang buwan ang naging imbestigasyon at wala parin kaming makuhang suspect tungkol sa nangyari.

I suddenly felt bad for Tito Anthony. He overworked himself to fix everything kaya siya napagod ng husto. And in the end, he died. Parang lahat ng ginawa niya ay parang nawala nalang ng parang bula.

On the fourth month of the investigation, we got the CCTV video inside the hospital. The video started when a nurse that isn't Josefine Velasquez entered Sam's room while holding a chart. Siya iyong nakausap namin noong araw na nalaman namin na nawawala si Sam.

She was inside Sam's room for two minutes. Hindi rin naman nagtagal. And when we were about to continue watching the video, pinause naman ito ng imbestigador na kasama namin. Kunot noo ko siyang nilingon.

"I found this strange thing yesterday, sir. As you can see, the nurse entered the room at 10:00 and leaves at exactly 10:02. But when we continue watching, the time is immediately forwarded to 12:00." Tinuro niya sa amin ang parte ng video kung saan nakaindicate ang oras.

Mas lalong kumunot ang noo ko. Kung hindi siguro tinigil ng imbestigador ang video ay baka hindi ko rin mapapansin na nag-iba na ang oras. Nilingon ako ni Daddy sabay binaling muli ang tingin sa imbestigador.

"How is that possible? Where are the remaining videos? Sigurado akong nandoon ang magiging patunay na may kumuha nga kay Sam." Aniya.

"Sam's capturer probably planned everything properly." Bulong ko. Natulala nalang ako.

Paano na namin malalaman kung sino ang kumuha sakanya? We can't see any proofs! How will I find her again? Or worst... is she still alive?

"We figured that maybe, they hacked the surveillance camera to remove the clips that shows how they capture Samantha. Everything is planned properly. Their work was very clean. Wala kaming mahanap na dumi o kung ano man na makakatulong para sa imbestigasyon na 'to. We are very sorry, Sir. We did everything but-"

Hindi na naituloy pa ng imbestigador ang sasabihin niya dahil sa pag-tayo ko. I can't listen to him say that they can't do anything anymore to look for Sam.

I can't listen to him say that we should give up because I won't—kahit na gustong gusto ko na.

Kung ipagpapatuloy ko pa 'to, mas lalo lang akong mahihirapan. Hindi lang ako, kung hindi ang mga taong tumutulong rin sa amin.

Pero hindi ko kaya. Mahal na mahal ko si Sam na hindi ko kayang ibalewala nalang basta 'to. Kahit na nauubusan na ako ng pag-asa, hindi ko kayang tumigil.

I love her so much that I can't just give up easily on her. I worked so hard to get her again. I worked so hard to make our relationship work despite the problem that we've faced. At hindi ko sasayangin ang lahat ng iyon dahil lang dito.

I went to our room and slammed the door of our room. I sat on our bed angrily and I ran my fingers through my hair frustratingly. I felt some hot tears streaming down my face.

I just control it anymore. Is an accident not enough? Is being in a coma not enough? I've been through so much at lahat ng iyon ay nakaya ko. Pero bakit ngayon parang nauubusan na ko ng pag-asa? Unti-unti na akong bumibigay at parang gusto ko nalang mawala?

I tried to stay strong while seeing Sam in a comatose state. I'm still trying to do that—pero paano? Paano ako magpapakatatag kung alam kong mahirap nang maghanap ng ebidensya sa kung sino ang kumuha sakanya?

When my mom entered the room, I broke down in tears. I've never been this weak in my entire life. I mean... naging mahina ako noong namatay si Cindy. Naging mahina ako nang malaman kong naaksidente si Sam. Pero hindi ganito. Ito 'yung klase ng paghihina na parang gusto mo nalang sumuko.

We've never stopped investigating kahit na imposible parin na malaman kung sino ang kumuha sakanya. It's been five months since that happened. Sila Ryan at Tony ay hindi na rin nakabalik sa New York sa kagustuhan na makatulong sa ginagawa naming imbestigasyon.

Sila ang kasama ko rito ngayon sa bahay namin ni Sam. Kasalukuyan nilang kinukwento sa akin ang tungkol sa pelikula na napanood nila kanina. I listen to them while trying to play with Bear. Ryan laughs when he remembered a scene from that movie.

Tipid naman akong ngumiti at binaling muli ang tingin kay Bear. Mamaya maya pa ay narinig ko ang pagtunog ng door bell. Napabaling rin ng tingin doon ang dalawa.

"I'll go get it," sabi ko at tsaka tumayo na. I handed Bear to Ryan for a while I went to the door to see who's outside.

Nang binuksan ko ang pinto ay napatigil ako nang makita ko kung sino ito.

There... standing in front of the door was Sam—who's still alive and now out of coma. Her head is down at nang mapansing bumukas ang pinto ay agad siyang nag-angat ng tingin.

It's been a while since I see those eyes. But something's changed... the way she looks at me changed. Her eyes have never been this emotionless.

Unti-unti siyang ngumiti sa akin.

"Hi." She greeted.