Samantha's pov

Hindi ko aakalain na magkaroon ako Ng kaibigan naalala ko kahapon Yung babaeng tumabi sa akin sa may bench.

Akala ko talaga Wala akong magiging kaibigan Kasi nga mahirap Lang ako.

Para sabihin ko sa Inyo Ang bahay namin ay yari Lang sa mga kawayan na mga kahoy.

Tapos Ang mga magulang ko pa simple Lang Yung pamumuhay nila Hindi masyadong malaki Ang kinikita.

Kaya nga gustong gusto ko talaga na makapagtapos Ng pagaaral eh Ng sa ganoon maihaon ko sa hirap Ang aking mga magulang.

Malaki pasasalamat ko sa kanila na kahit ganyan sila Hindi sila tumigil sa pagtatrabaho para mapagaral ako.

"Oh anak kamusta ka sa school mo okay ka Lang ba Wala bang nangaapi sa iyo Doon Kasi Hindi na ako magtataka Kung ganonin ka nila mayayaman Ang nagaaral Doon eh" Sabi ni nanay.

Hindi ko pwedeng sabihin sa kanila na unang pasok ko pa Lang eh ganoon na trato sa akin kailangan kong magsinungaling ayaw Kong makadagdag isipin nila Ang nangyayari sa akin sa skwelahan.

" Ah okay Naman po may ayos Lang po ako sa school ko" Sabi ko nanay.

" Eh di mabuti Kung ganoon" Sabi pa nya.

" Halika na kumain ka na dito pagpasensyahan mo na ha Kung eto Lang Yung hinandang pagkain sayo baka Kasi nagsasawa ka na" Sabi pa nanay.

" Okay Lang po nay Ang mahalaga Ang may kinakain po Tayo sa araw araw hanggat nandyan pagtyagaan" Sabi ko nanay.

" Salamat anak" Sabi ni nanay.

" Wala PO yon may kumain na po Tayo " Sabi ko nanay.

Tinanguan nya Lang atsaka ngumiti.

Nagsimula na kaming kumain.

Wala Naman talaga akong reklamo sa kinakain namin.

Natapos na akong kumain.

" Ay nay ako na PO dyan " Sabi ko Kay nanay.

Syempre naaawa ako Kay nanay Wala Kasi syang pahinga kinakailangan nilang kumita para Lang sa kakainin namin sa araw araw.

" Naku anak ako na magpahinga ka na at maaga ka pang papasok bukas Hindi ka pwedeng malate Alam mo Naman malayo Yung pinapasukan mo eh" Sabi ni  nanay.

" Nay ano ka ba ikaw dapat Ang nagpapahinga Kasi Kayo Ang pagod kaysa sa akin kaya ako na pong bahala" Sabi ko Kay nanay.

" Sige mukhang Hindi Kita mapipilit" Sabi nya pa.

Nagsimula na akong maglikpit at pagkatapos ay pumasok na ako sa kwarto ko.

Hays ano kaya mangyayari Alam Kong hindi nila ako titigilan sa pangaapi nila.

Pero Sabi nung Patricia lumaban daw ako huwag Kong hahayaan na tapakan nila Ang pagkatao mo Hindi porket may kaya sila eh ganon na nga Ang mangyayari.

Pero Ang tanong kaya ko ba?

Malakas sila mas may kapangyarihan sila baka Kasi oras na lumaban ako ay pwede nilang gustong gawin Ang gusto nila.

Syempre ayoko Naman mangyari yon scholar Lang ako sa pinapasukan ko ba Alisin nila ako.

Kailangan na kailangan ko pa man din na makapagtapos talaga Ng pagaaral gusto ko Kasi tulungan sila nanay.

Makatulog na nga kailangan ko pang ihanda Ang sarili ko sa mga gusto pang kakalabanin ako.

Zzzzzzzzzzzzzzzzzz.

------------------

Monday.

Maaga akong nagising tulad nga Sabi ni nanay malayo dito Ang skwelahan na pinapasukan ko kaya kailangan Kong bilisan Ang kilos ko.

Kung may pera nga Lang Sana ako eh Sana nakapag boarding house kaso Wala Naman akong pera pambayad sa ganyan lalo na Yung mga kailangan ko.

Makaligo na nga Lang .

Tapos na akong maligo polbo Lang Yun Lang Ang meron ako ayos na Rin yon atleast para maayos din tingnan.

" Nay una na PO ako" Sabi ko Kay nanay.

" Hhhhmmm nak magiingat ka eto nga pala pinagbaon Kita Ng pagkain " sabi no nanay .

Kinuha ko yon atsaka magpasalamat.

" Sige po nay pasok na po ako baka Kasi malate ako eh" Sabi ko Kay nanay.

Lumabas na ako saktong paglabas ko ay may jeep.

Agad akong pumara at nagmadaling sumakay.

Nakasakay na ako habang nagbabyahe ay naalala ko Yung mga taong pagsasabihan Ng Kung ano ano.

Hays Hindi Naman kasalanan maging mahirap ah.

Pero di bale may Tao pa palang mabait na tanggap ako sa Kung ano Lang Ang meron ako.

Nandito na pala ako sa tapat Ng school nagbayad ako sa driver atsaka bumaba.

Habang naglalakad ako ay mga Mata na agad Ang bumubungad sa akin mga masasamang tingin na para bang sinasabi na umalis ka na dito sa skwelahan na Ito dahil Hindi ka Naman na babagay.

Hindi ko na Lang sila pinansin.

Nakarating Naman ako sa room paupo pa Lang Sana ako Ng may magsalita.

" Hay nako ano bang ginagawa Ng basurang Yan dito sa pagkakaalam ko Ang mga basura nababagay Lang Kung saang Tama " Sabi nung may mas matinding galit sa akin grupo siguro nila.

Bigla tuloy nangingilingid Yung luha ko sa mga Mata hindi ko dapat pinapakita na mahina ako sa kanila Alam ko magmumukha lang akong kawawa pero Hindi ko kaya eh mga Salitang nanggagaling mismo sa mga bibig nila masakit na masakit na.

" Hoy Kayo anong tawag nyo sa kanya basura para sabihin ko sa Inyo kayo Ang mas mukhang basura Alam nyo Kung bakit mga plastik Kayo diba nga Ang mga plastik sinusunog so ibig sabihin Kayo yon mayaman nga Kayo may pera Kung Ang kapalit Naman Ang masasamang ugali nyo siguro walang nagmamahal sa inyo kaya ganyan ugali nyo" Sabi ni Patricia.

Lalo tuloy akong naluluha.

" Teka nga bakit ba pinagtatanggol mo sya ano bang pinakain nya sayo at napaamo ka nya" Sabi nung leader nila.

" Anong pinakain kabutihan at kabaitan Yun Lang pinakain nya sa akin kaya huwag kayong magtatanong Kung anong pinakain nya sa akin mabuti syang Tao Hindi porket mayayaman Kayo eh kakaya kayanin nyo na Ang taong Wala namang kalaban Laban dyan Naman Kayo magaling diba" Sabi ni Patricia.

" Whatever " Sabi nung leader nila.

Hindi na pinansin pa ni patricia Yung babaeng yon at humarap sa akin at tinanong nya na ako.

" Hoy ok ka Lang huwag mo silang intindihin Wala Lang silang magawa sa buhay nila" Sabi ni Patricia.

" Hhhmmm Patricia ok Lang ba na makipagkaibigan ka sa akin baka mapahamak ka Lang" Sabi ko pa sa kanya.

" Huwag mo silang intindihin Sino ba sila para pakealaman ako who cares keep Kung nakikipagkaibigan ako sayo " Sabi pa ni patricia.

" Salamat talaga ha Hindi mo Naman responsibilidad na ipagtanggol ako pero nandyan ka sa tuwing may sasabihin sila tungkol sa akin ikaw agad Yung nandyan para ipagtanggol ako" Sabi ko sa kanya.

" Wala yon magkaibigan nga Tayo diba" Sabi pa ni patricia.

Ngumiti na Lang ako sa kanya hanggang sa dumating Yung teacher namin para magturo na.

Natapos na Ang subject namin sa una.

At sumunod ngayon ang pangalawang subject.

Habang nagkaklase ay nagsalita ulit si patricia.

" Samantha sabay ka sa akin kumain sa cafeteria ha" sabi nya sa akin.

" Huwag na Lang Wala akong pera kaya huwag na ikaw na lang " Sabi ko sa kanya.

" Hay nako magtatampo ako sayo nyan kapag hindi ka sumama sa akin libre kita " Sabi pa ni patricia.

" Kahit sumama na Lang ako sayo huwag mo na Lang ako ilibre" Sabi ko sa kanya.

" Hindi Naman kakayanin Ang ako Lang kumakain tapos may kasama ako Hindi ko man Lang papakainin ayoko Ng ganoon kaya ililibre kita" Sabi pa nya.

" Sige " Sabi ko sa kanya.

Hanggang sa natapos din Yung klase namin.

" Oh ano Tara na sa cafeteria" Sabi pa nya.

Sumunod na Lang ako mukhang Wala akong magagawa.

" Ano kayang ginagawa nya dito Ang kapal Naman Ng mukha nya para makisama sa Hindi nya kalebel" Sabi nung iba habang naguusap usap tungkol sa akin.

" Hoy Kayo Kung Hindi Kayo tatahimik sasabihin ko sa guidance Yung mga pinaggawa ninyo school Ito at Hindi tsismisan Yung mga taong walang magawa sa buhay nila" Sabi ni Patricia.

Hanggang sa makaupo na kami.

" Dito ko Lang order Lang ako Ng makakain natin " Sabi nya tumango Lang ako.

Pumunta na sya Doon at pumila para umorder.

Tumingin ako sa paligid ako Hindi talaga ako makaligtas sa masasamang tingin nila.

Hanggang sa makapunta na si patricia na may dalang pagkain.

" Oh Ayan kumain ka syang huwag Kang mahihiya" Sabi pa nya.

Kinain ko na Yung ibinigay nya sa akin.

" Matanong nga Kita saan ka nakatira" tanong nya.

" Malayo dito sa school" Sabi ko.

" Bakit magboatding house" Sabi nya.

" Gustuhin ko man Wala Naman akong mapagkukuhanan Ng pera para ipambayad" Sabi ko.

" Gusto mong tulungan Kita" Sabi nya.

" Hhhmm nakakahiya " Sabi ko.

" Magtatrabaho ka Naman eh mas malaki kinikita dito tapos ikukuha Kita Ng matutuluyan mo dito" Sabi nya.

" Pero Wala akong maipambabayad sayo" Sabi ko.

" Kahit huwag mo na akong bayaran magkaibigan na Tayo diba regalo ko na yon sayo kahit Hindi mo birthday tutulungan Kita na nakahanap dito Ng trabaho ok ba Yun sayo" tanong nya.

" Okay sige ipapaalam ko muna sa mga magulang ko" Sabi ko.

" Sige " Sabi nya.

Nagsimula na ulit laming kumain grabe Ang sarap pala sa pakiramdam na may taong gusto  talagang tulungan ako pero Hindi ko dapat sanayin Ang sarili ko sa kanya dahil Hindi habang buhay palagi Kang tutulungan kailangan gumawa ka din Ng paraan para sa sarili mo.