Chapter 9 – His Girl

Helouise’s POV

‘Express your love by feeding your man.’

“Sorry but I don’t have a man.” Nasabi ko sa sarili ko nang mabasa ko sa cook book ko ang quotes before ng recipe.

“Ma’am Louise, may gusto pong mag-order ng cake niyo. Hindi ko po maintindihan ‘yung sinasabi eh.” sabi sa akin ng saleslady ko. Nandito ko ngayon sa maliit kong office at nag-babasa ng recipes. Tumayo ako saka ko inayos ang sarili ko.

“Susunod ako.” Nakangiti kong sabi.

Agad na nakita ko ang babaeng sinasabi ng Saleslady ko. The girl is cute. She looks like Korean at ang amo ng mukha niya. She’s like a fallen angel.

“Anyonghaseo, are you the one who made these?” Ay takte at koreana nga talaga! Madaming petit fours cake sa mesa niya at lahat niya nilalasahan.

“Yes. I’m the owner slash pastry chef.”

“Really? OMO! I so love this peanut butter cake. Do you make wedding cakes?” Para naman akong nagkaroon ng crush sakanya. She’s really pretty in every angle.

“Wedding cakes? Yes Ma’am. I can also make a personalize flavor for you.” I said.

“OMO! My fiancés’ gonna love it. He loves peanut.”

“Oh.” Matt loves peanut too. Ibinibili ko nga siya dati nang peanut butter cookies kapag nag-aaway kami for peace offering.

Narinig ko siyang nag-salita ng hangul kaya hindi ko siya naintindihan. “Oh my bad. I forgot you’re a Pinay. Hihihi. Actually my fiancé is a Pinoy. We’re getting married in a few weeks. OMO! I’m so excited.” Then she giggles. “I told him to pick me up here.” Tumingin-tingin siya sa portfolio ng mga designs ko. “You know what? This place is nice. I would love to have a cake shop like this but sad to say I can’t bake. Haha” nginitian ko lang siya.

“Can you understand tagalong?” tanong ko.

“Kownti lang.” tapos tumawa siya. ‘My fiancé says I’m hard to learn. Even English. He said my English is barok. Do you know what is barok?” natawa naman ako sakanya. Ang sarap kaibiganin ng babaeng ‘to.

“Barok is like carabao English? Not wrong grammar but trying hard.” I said.

“OMO! That man! He always make fun of me!”

Nag-usap lang kami tungkol sa cakes at sa mga designs na gusto niya. Pati ‘tong dalawa kong empleyado wiling-wili kakapanuod magsalita sa kausap ko. Hindi ko naman sila masisisi, she’s very pretty.

Narinig kong tumunog ang bell ng pinto kaya alam kong may customer. Nagulat naman ako nang tumayo ang babae at tuwang-tuwang sinalubong ang lalaki sa may pintuan.

“Mathew! You’re here!”

My world almost stops.

“Matt.” Halos anas kong sabi.

“OMO! I need to introduce you to someone. She’s going to make our wedding cake. Come.” Hinila niya si Matt papunta sa akin at ako naman parang may reflex na biglang tumalikod at napatakbong pumasok sa office.

“Huh? Where is she?” rinig kong sabi niya sa labas.

I immediately lock my door saka ako napasandal sa pinto habang hawak ang dibdib.

Hindi ako pwedeng magkamali. Si Mathew nga ‘yon. Ibig sabihin siya ang fiancé ng Koreana’ng babae?

“Ma’am? Ma’am hinahanap po kayo no’ng customer.” Sabi ng assistant ko habang kumakatok.

Inawang ko ng konti ang pinto at sumilip. “Can you tell her na sumama pakiramdam ko? Balik na lang kamo siya.”

“Ay sige po ma’am.”

Hindi ko namalayan na dina-dial ko na pala ang number ni Mitchy. Sh*t! ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Para siyang nagpapalpitate.

[Hello? Uy bess nasa embassy ako inaayos ko passport ko.]

“Matt is here!” mabilis kong sabi. Hindi ko alam kung bakit siya natahimik. Hindi ba dapat ako ang may reaction na gano’n? “Bess? Hello bess say something!”

[Oh I’m sorry. You were saying?]

“Aish! Sabi ko nandito si Matt sa shop ko!”

[OMG! For real? Nag-usap ba kayo? Ano sabi niya? Galit ba siya?] napabuntong hininga naman ako. Hindi ko nga alam kung nakita  niya ako eh.

“We didn’t. I run out.”

[WHAT!?]

“He’s getting married and for crying out loud I’m going to make their wedding cake! His fiancé spoke to me! Bess, what will I do?!”

[He’s getting what? How come he’s getting married?! Teka nga at tapusin ko lang ‘tong papeles ko at puntahan kita dyan!] and with she hang up.

Napakagat na lang ako sa daliri ko. Kinakabahan ako. Doble din ang kabog ng dibdib ko. Gano’n pala pakiramdam kapag nakikita mo ang Ex mo na matagal mong hindi nakita.

At ganito pala ang pakiramdam kapag nalaman mong ikakasal na ang Ex mo sa iba. I felt worst kasi nakita kong deserve ni Matt ang fiancée niya. She’s so sweet and pretty. They’re made of heaven.

Am I jealous? The hell I am. I can’t be jealous! I already moved on. My life is ok now and I’m happy.

***

"Dapat kasi kinausap mo.” Sabi ni Mitchy pag-dating niya sa shop ko.

“Natakot ako. Kaya nagtago agad ako before he can see me.”

“Ex effect.” She concluded.

“No. Natakot lang ako na baka sumbatan niya ako.” Mababa kong sabi.

“Hindi gano’n ang pagkakakilala ko kay Matt. Pero mabuti na din na nakahanap na siya ng iba. Atleast hindi ka magi-guilty sa ginawa mo sakanya.” Tinignan naman ako ni Mitchy na parang sinusuri ang mukha ko.

“Ano nanaman ‘yan?!” nakataas kilay kong sabi.

“I can’t believe it! You’re jealous!”

“I am not!”

“Yes you are! When I say mabuti na din na nakahanap na siya ng iba, yung mukha mo parang naging maasim. Bitter ka!”

“Ang dami mo ng pinagbibintang sa akin na salita ah! Hindi ako nagseselos at hindi ako bitter!”

“Convince me.”

“How?”

“Magpaligaw ka!”

“Mitchy!”

“Bakit ayaw mo?”

“Ayaw ko pa!”

“You still love him!”

“Shut up, Mitchy! Hindi ko na siya Mahal!”

“Hah! I don’t believe you! Hahaha”

Hindi ko napigilan ang sarili ko kaya nag-walk out ako. Mitchy is acting bitch again. I hate it when she corners me. And what’s more annoying is when she conclude something—it’s always right.

I heard her calling me pero hindi ko siya pinansin. I just get my purse saka ko sinabihan ang assistant ko na siya na bahala mag-sarado ng shop.

“Hey, Helouise. Teka naman kasi. Joke lang ‘yon.” Mitchy is running after me. Hindi ko siya pinansin saka ako lumulan sa kotse ko.

I started the engine and she’s starting to get into my nerves when she tried to block the way. I opened the window saka ako inis na dumungaw.

“What the hell! Tumabi ka dyan at sasagasaan kita Mitchy!” I warned. She crossed her arms—cause she knows that I can’t do it. This bitch! Pasalamat siya at bestfriend ko siya!

“Not until you gave me a ride.” She grinned. I looked at her with disbelieved. May gana pa siyang sabihan ‘yan sa akin eh inis nga ako sa kanya.

“Aalis na ako in less than a month so you have no choice.” Hindi maalis-alis ang ngisi niya sa labi. Napabuntong hininga naman ako. Hindi ko matiis ang bestfriend ko. Matiis ko na ang lahat pero hindi siya.

“Aish! Hop in!”

Inaatras ko na ang kotse from parking lot when I heard a loud crash. And it’s not just a crash from someone’s car—it was my car!

“Sh*t!” I cussed when I realized I bumped into someones car.

“Holy sh*t! Helouise!” Mitchy shrieked.

Nanghihina akong bumaba sa kotse ko. Hindi pa ‘to nagdadalawang buwan sa akin magkakaro’n na ng yupi. Gosh! Patay ako net okay Daddy at Mommy!

Napahawak ako sa forehead ko at hinimas ‘to. Makikita ng driver na ‘yan at mapapatay ko siya!

“Bess—OMG!” nasa kabilang side si Mitchy kaya for sure kita niya ang danyos sa kabilang side. That’s just it! That reckless driver is sooooo dead!

“Hey! Bumaba ka dyan!” kalampag ko sa binatana niya. Kung ibang tao siguro kanina pa bumaba pero siya? Hah! Ang kapal at hinintay niya pa akong katukin siya!

Bumukas naman ang pinto ng kotse. He’s a he! “Yeah.—I got a little thing to fix—call you later—Bye.” He said habang pababa.

“Hoy Mister! Care to explain everything!”

“Bessy…” rinig kong bulong ni Mitchy pero hindi ko siya pinansin. For sure pipigilan niya akong magtatalak dito.

Tumalikod ako at pinakita ko sakanya ang sira ng kotse ko. “What you’ve done. Stupid! Ikaw mag-papaayos neto!” humarap ako sakanya dahil feeling ko hindi niya ‘ko pinapansin. “Hey! Are listening to—“

Open mouth and wide eyes. That was me. This time, I can’t run. There’s no way to run dahil nasa harapan ko siya—one foot away!

“You’re still a fighter then, huh?” Mathew said. Yes, it’s him—wala nang iba. Inayos ko tayo ko at kinalma ko sarili ko. Relax Helouise, si Matt lang ‘yan.

“Nothing personal but you have to pay for the damage.” Nakataas noo kong sabi. Wala na akong pakialam sa iisipin niya. Tutal naman ikakasal na siya. There’s no chance of him—wait, what chance?

He smirked kaya naasar ako. Napatingin ako kay Mitchy na nag-kibit lang. Great! Then I’ll handle this alone?

“Long time no see, Helouise. How about we settle this inside that shop, hmm?” tinuro niya ang shop ko.

“It’s hers.” Singit ni Mitchy. Sinamaan ko naman ng tingin si Mitchy. She’s not helping, really.

“Talaga? Nandyan ako kanina eh. Anyway, how are you?”

Gusto ko siyang bangasan. Nakakaasar na lalaking ‘to! after the damage he made tatanungin niya ako kung kumusta na ako? Damn I’m not ok! Ok Helouise are we talking about your Car or your feelings? Regardless!

“Halos isang buwan pa lang sa akin ang kotse ko! Kung ayaw mong ayusin natin ‘to then I’ll let my attorney talk to you.” Sabi ko saka tumalikod. Why is he taking this situation lightly? Feeling niya friends kami? Ang kapal naman niya! Pagkatapos niyang umalis gano’n gano’n na lang? Damn you, Mathew!

“Helouise, wait!” he grab my arm pero agad ko ‘yon winaksi. Ayaw ko siyang tignan. Kasi namiss ko siya eh. baka bigla ko na lang siyang mayakap nang wala sa oras.

Doon na lang siya sa Koreana niya. Tutal, they deserve each other. Mas magiging masaya siya doon.

“Helouise, let’s talk!” hinabol niya ako at hinarangan ako sa unahan. Napahalukipkip ako at tinaasan siya ng kilay.

“Wala tayong dapat pag-usapan!”

“Huh? Eh ‘yung kotse mo.” I mentally curse myself. Masyado ata akong nadadala ng emosyon ko ah.

“Let’s get this business done once and for all, ok? I realize na may kasalanan din ako kaya ko nabangga kotse ko. You don’t have to pay at baka ikabawas pa ‘yon sa pera mo for your wedding!” I said. He got confuse naman saka natawa.

“What wedding? Ah! Kim Lee Yan, my future sister in law! Well, my older brother is getting married if that’s what you mean.”

Napakurap naman ako. Hindi siya ikakasal? So ibig sabihin—ah erase erase! Walang ibig sabihin, ok!

“Ehem! Ehem! Old flames burning, huh? Try kaya natin umupo at nakaharang tayo sa sidewalk!” sabi ni Mitchy na nakangisi.

Haay naku talaga ‘to si Mitchy. Panira sa moment. 

xxx

AN: Epilogue is next. :)