Αχ παιδιά μου αρέσει πραγματικά πολύ αυτή η ιστορία. Ουφφφφ.

~~~

<<Δεν μπορώ να καταλάβω>>  σκούζω δυνατά καθώς ο Στέφαν δίπλα μου οδηγάει.

<<Τι συμβαίνει;>> απορεί και με κοιτάζει μπερδεμένος.

<<Πως είναι δυνατόν να σε ακολούθησα; Εγώ! Ούτε καν σε ξέρω!>> φωνάζω και εκείνος γελάει.

Το κακό με το να πίνεις πάντως είναι ότι σε κάποια φάση αρχίζεις και εξωτερικεύεις τις σκέψεις σου.

Και αυτό είναι κακό. Πάρα πολύ κακό.

<<Μπορείς να σταματήσεις να γελάς επιτέλους;>> τον κοιτάζω εκνευρισμένη. <<Ό,τι και αν πω, εσύ γελάς. Με νευριάζεις>>

Με κοιτάει με την άκρη του ματιού του χωρίς να σταματήσει να έχει αυτό το ηλίθιο χαμόγελο πάνω στα χείλη του.

Γαμώτο και είναι ωραία χείλη!

<<Έχεις πλάκα Μέιβ!>> απαντάει και ρολάρω τα μάτια μου.

Είναι κούκλος. Είναι πολύ πολύ κούκλος!

Και δεν ξέρω αν φταίει το ότι είμαι καπέλο αυτή την στιγμή, αλλά πραγματικά είναι θεογκόμενος. 

<<Ναι αλλά δεν σε ξέρω καθόλου> παραπονιέμαι και παρατηρώ το χέρι του να φεύγει από τον λεβιέ ταχυτήτων και να αγγίζει απαλά το μπούτι μου πάνω από το φόρεμά μου.

Ώπα.

Ώπα.

Συναγερμός. Μπλε. Κίτρινος. Κόκκινος! Κόκκινος συναγερμός!

Ξεροκαταπίνω. <<Πάρε το χέρι σου από πάνω μου, μη στο κόψω αργά και απολαυστικά σε μικρά μικρά κομματάκια>> τον απειλώ αποφεύγοντας να δείξω την ταραχή μου όπως επίσης και το γεγονός ότι από μέσα μου ουρλιάζω.

Όμως το βλαμμένο ξαναγελάει. Έλεος.

Και τραβάει το χέρι του. Ωραία.

<<Ουάου. Νομίζω πως το ποτό σε κάνει άλλο άνθρωπο έτσι;>> ρωτάει και δεν κάνω τον κόπο να απαντήσω. <<Εντάξει. Ας το πάμε με τον τρόπο που θες εσύ>> γυρίζω προς το μέρος του. <<Τι θέλεις να μάθεις για εμένα;>>

Χαμογελάω. <<Το μόνο που ξέρω είναι το όνομά σου. Δεν νομίζεις πως πρέπει να μου πεις κανα δύο πραγματάκια ακόμη;>> ανακάθομαι στο κάθισμα προσπαθώντας να διορθώσω το φόρεμά μου που κλασικά έχει ανέβει στον Θεό.

<<Καταρχάς σταμάτα αυτό που κάνεις γιατί δεν μπορώ να συγκεντρωθώ>> μουρμουρίζει κοιτώντας με την άκρη του ματιού του τα μπούτια μου και κοκκινίζω ολόκληρη.

Α τέλεια. Με έχει περάσει ήδη για τσούλα.

<<Συγνώμη>> ψελλίζω. <<Απλά ξέρεις... ανεβαίνει συνέχεια και δεν...>> στηρίζομαι στα πόδια μου και το κατεβάζω μια και καλή μέχρι που νομίζω πως θα σκιστεί αν το τραβήξω λίγο ακόμη.

<<Εντάξει;>> ρωτάει χωρίς να με κοιτάξει και τον βλέπω να σφίγγει τα χέρια του στο τιμόνι.

<<Αμέ>> απαντάω λαχανιασμένη και ξαναβολεύομαι στη θέση μου. <<Λοιπόν;>>

Ξεροβήχει. <<Μάλλον έχεις δίκιο>> ξεφυσάει και σταυρώνω τα χέρια μου. <<Είμαι ξάδελφος της Άλισον>>

Σμύγω τα φρύδια μου. <<Ποια σκατά είναι η Άλισον;>> ρωτάω και γυρίζει να με κοιτάξει λες και είμαι τρελή.

Όντως. Ποια είναι η Άλισον;

<<Η κοπέλα που έκανε το πάρτι στο οποίο ήσουν μέχρι πριν 10 λεπτά>> εξηγεί λες και είναι αυτονόητο και γνέφω αρκετές φορές.

Τελικά Άλισον την λένε αυτή;

<<Και δεν έρχεσαι στο σχολείο μας>> λέω και ακούγεται περισσότερο σαν τον κατηγορώ για κάτι, παρά σαν ερώτηση όπως το σκόπευα. <<Πόσο χρονών είσαι;>> τον κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω και γλύφω τα ξερά μου χείλη.

Είπα ότι είναι πολύ ωραίος;

<<16>> απαντάει ξερά και πνίγομαι με το σάλιο μου.

Κάτσε. Κάτσε.

Είπε...

Είπε 16;

Μου κάνει κάποιος πλάκα;

Μου ξεφεύγει ένα γελάκι και γυρίζει αυτόματα να με κοιτάξει.

Όχι.

Δεν παίζει.

Πάμε πάλι από την αρχή.

Το παλικάρι δίπλα μου... είναι... είναι 16 χρονών;

Και εγώ αυτή την στιγμή πηγαίνω σπίτι του για να κάνουμε τι; ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑΚΙΑ ΤΟΥ;

<<Μου κάνεις κάποια πλάκα, έτσι δεν είναι;>> καταφέρνω να πω τελικά χωρίς να σταματήσω να γελάω.

<<Γιατί να σου κάνω πλάκα;>> η απορία είναι εμφανής στη φωνή του και κουνάω πέρα δώθε το κεφάλι μου <<Εσύ είσαι-;>>

Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου. <<Πολύ μεγάλη για εσένα. Σταμάτα το αυτοκίνητο!>>

<<Ορίστε; Τι έπαθες ξαφνικά;>> ρωτάει και παρατηρώ ότι το κοντερ δεν πέφτει κάτω από τα 120 χιλιόμετρα.

<<Σταμάτα σου είπα!>> φωνάζω ακόμη πιο δυνατά και νιώθω το αυτοκίνητο να επιβραδύνεται σιγά σιγά μέχρι που τελικά σταματάει στην άκρη του δρόμου. 

Βγάζω με βιαστικές κινήσεις την ζώνη μου και παρόλο που τα παράθυρα είναι ανοιχτά, νιώθω λες και δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Κάνω την κίνηση να ανοίξω την πόρτα, αλλά το χέρι του στον αγκώνα μου με σταματάει.

<<Μέιβ τι στο καλό συμβαίνει;>> ξαναρωτάει και προσπαθώ να διώξω το χέρι του από πάνω μου.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. <<Μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν έχω καμία απολύτως δουλειά μαζί σου>> ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω.

<<Μέιβ, σταμάτα>> βγαίνει και εκείνος έξω και με σταματάει πριν προλάβω να φύγω. <<Το ξέρω ότι είσαι μεγαλύτερή μου. Ε και;>>

<<Ε και;>> επαναλαμβάνω ειρωνικά. <<Ε ΚΑΙ;>>

<<Γιατί κάνεις έτσι; Την ίδια ηλικία με την Άλισον δεν έχεις;>> δεν του απαντάω και γνέφει. <<Το ήξερα. Για ποιον λόγο αντιδράς έτσι;>>

<<Μου κάνεις πλάκα τώρα;>> ειρωνεύομαι ξανά.

<<Με βλέπεις να γελάω;>> η φωνή του άγρια και το χέρι του ξανά στο μπράτσο μου, σπρώχνοντας με πάνω στην πόρτα του αυτοκίνητου.

<<Είσαι μικρός>> κάνω κίνηση να ξεφύγω αλλά είναι μάταιη. 

<<Δύο χρόνια είναι. Σύνελθε!>> τον κοιτάζω σαν εξωγήινο. <<Σε παρακαλώ, μπες ξανά μέσα στο αυτοκίνητο και σταμάτα να κάνεις λες και είδες φάντασμα>> ψιθυρίζει και παίρνει το χέρι του από πάνω μου.

Ανοίγω διστακτικά την πόρτα και μπαίνω πάλι μέσα. Τον βλέπω να τρέχει από την άλλη πλευρά και να μπαίνει και εκείνος στην θέση του οδηγού. Μου δείχνει την ζώνη και με ένα μουγκριτό την βάζω για να σταματήσει αυτός ο εκνευριστικός ήχος.

Βάζει μπρος στο αυτοκίνητο και συνεχίζει τον δρόμο του σαν να μην έχει συμβεί τίποτα απολύτως.

<<Δηλαδή πηγαίνεις Α' Λυκείου;>> ρωτάω έπειτα από αρκετή ώρα.

Νιώθω λες και κάποιος μου χτυπάει το κεφάλι με ένα σφυρί και πλέον είμαι αρκετά σίγουρη ότι έχω ξεμεθύσει μετά από αυτό που άκουσα.

Γιατί; Γιατί απλώς δεν έφυγα και έμεινα εδώ μέσα;

Είμαι μέσα στο αυτοκίνητο ενός ξένου 16χρονου. ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΟΔΗΓΑΕΙ ΕΝΑ ΞΕΝΟ 16ΧΡΟΝΟ.

Χριστέ μου!

<<Ναι>> μουρμουρίζει και με κοιτάζει στραβά. Προσπαθώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να μην ουρλιάξω αυτή την στιγμή. <<Σοβαρά τώρα; Έτσι θα είσαι όλη την ώρα;>>

<<Τι εννοείς;>> τον κοιτάζω σοκαρισμένη.

Γαμώτο, αν δεν ήταν τόσο κούκλος, σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο.

Από πότε τα 16χρονα είναι τόσο ωραία;

<<Σταμάτα να κοιτάς τριγύρω σου λες και σε απήγαγαν εξωγήινοι και ψάχνεις τρόπο για να βγεις από το διαστημόπλοιο>> ρολάρω τα μάτια μου. <<Και επίσης σταμάτα να ρολάρεις τα μάτια σου. Ό,τι σου λέω, αυτό κάνεις>>

<<Α σοβαρά; Αν σε ενοχλεί να με γυρίσεις πίσω;>> του φωνάζω και παρόλο που νιώθω ξεμέθυστη, νιώθω έτοιμη να του ρίξω το βρισίδι της ζωής του.

<<Με ρωτάς;>> απαντάει ειρωνικά και κρατιέμαι για να μην τον σπάσω στο ξύλο.

Μα... 16 χρονών; Και να οδηγάει τζιπ; Αν είναι δυνατόν!

Κλείνω για λίγο τα μάτια μου και αποφεύγω να του απαντήσω. Πρέπει να βρίσκομαι σε όνειρο, δεν παίζει. Αποκλείεται όλα αυτά να συμβαίνουν και να είναι αλήθεια. Γιατί αν είναι όντως αλήθεια...

ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΗΛΙΘΙΑ!

Λίγο αργότερα το αυτοκίνητο σταματάει και πετάγομαι στην αγκαλιά της ζώνης -ΝΑΙ τόσο ομαλά πάτησε φρένο- ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω τριγύρω.

<<Στέφαν... που στο καλό με έφερες;>>

<<Στο σπίτι μου, δεν σου το είπα;>> απαντάει κουρασμένος και βγάζει την ζώνη του. <<Σε παρακαλώ, απλά πάμε μέσα και θα το συζητήσουμε>>

Τον αγριοκοιτάζω όσο βγάζω την ζώνη μου. <<Δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι να συζητήσουμε>> κάνω να ανοίξω την πόρτα αλλά σταματάω απότομα.

Κάτσε.

Ώπα.

Περίμενε.

Κολλάω το μέτωπό μου στο παράθυρο. Μπορεί να έχει έξω σχεδόν απόλυτο σκοτάδι, αλλά...

ΟΧΙΟΧΙΟΧΙΟΧΙΟΧΙΟΧΙ.

ΔΕΝ.

ΥΠΑΡΧΕΙ.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

<<Στέφαν;>> ψελλίζω.

<<Μχμμ;>> κοιτάζει κάτι στο κινητό του χωρίς να μου δίνει σημασία.

<<Εδώ... εδώ μένεις;>> ρωτάω και γυρίζω να τον κοιτάξω.

Σηκώνει το βλέμμα του από το κινητό <<Μέιβ τι συμβαίνει; Έχεις ασπρίσει>>

<<Απλά απάντησέ μου. Μένεις εδώ;>>

Το νιώθω το έμφραγμα. Έρχεται.

<<Ναι, παιδί μου>> αφήνει το κινητό στην άκρη και με πιάνει από το χέρι. <<Είσαι καλά;>>

<<Αν όντως μένεις εδώ και δεν μου κάνεις κάποια γελοία πλάκα, ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!>> ωρύομαι και πετάγεται πίσω.

<<Τι σε έπιασε κοπέλα μου πάλι;>> τον κοιτάζω λες και είδα μόλις φάντασμα. <<Ξέρεις την γειτονιά μου;>>

Νιώθω πως θα λιποθυμήσω. Και σίγουρα όχι από το πολύ ποτό. <<Ναι>> καταφέρνω να πω κοιτώντας για άλλη μια φορά έξω.

<<Από που και ως που;>>

Παίρνω μια κοφτή ανάσα.

<<Γιατί είναι και δική μου γειτονιά!>>

~~~

Θέλω και εγώ έναν κούκλο γείτονα ΠΛΙΖ 🙋🏻‍♀️🙋🏻‍♀️