Είναι δύσκολο, να αποχωρίζεσαι κάποιον.
Ειδικά όταν φεύγει άδικα.
Απλά φεύγει. Χωρίς να σου πει αντίο ή κάτι τέτοιο. Φεύγει και δεν ξαναγυρνάει, ό,τι και να κάνεις...
Δεν σε προειδοποιεί,αν και θα το θέλαμε... Μαλλον..
Το χειρότερο είναι, ότι δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι. Να πας πίσω τον χρόνο, και να τον εμποδίσεις να φύγει, ή νας πας εσύ στην θέση του.
Όταν όμως φεύγει, πώς το διαχειρίζεσε?
Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, εκτός από το να στεναχωρηθείς, ίσως και να κλάψεις.
Αν πραγματικά, αυτός που έφυγε, ήταν κάτι, έστω και μια μικρή ανάμνηση από την ζωή σου, θα στεναχωρηθείς. Έστω και λίγο.
Εγώ στεναχωρήθηκα. Δεν ήταν και συγγενείς μου ή κατι τέτοιο. Ούτε ένας άνθρωπος που ήξερα καλά. Αλλά ήταν γνωστός μου.
Δεν ξέρω αν ήταν καλός άνθρωπος, ή σκληρός, αλλά έφυγε άδικα ( πιστεύω).  Δεν κλαίω,γιατί δεν τον ήξερα, αλλά στεναχωρήθηκα.
Ελπίζω η κόρη του να είναι καλά.
Ω,ναι. Εχει κόρη και είναι σχετικά μικρή.
Αλλά, αυτός έφυγε πια!
Δεν μπορεί κανείς,να αλλάξει τίποτα.
Νομίζω, ο καθένας θα στεναχωριόταν, αν άκουγε πως, ένα κορίτσι που έκανε παλιά παρέα, έχασε χτες τον πατέρα της σε τροχαίο.
Μπορεί να μην κάνω πλέον παρέα με αυτό το κορίτσι, αλλά δεν είμαι και αναίσθητη. Ο μπαμπάς της έφυγε,και τον ήξερα. Όχι καλά, αλλά τον ήξερα.

Εύχομαι να είναι καλά εκεί πάνω. Να προσέχει και να αγαπάει την κόρη και την οικογένειά του. Ελπίζω όλοι οι κοντινοί του να μείνουν δυνατοί! Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά όλοι πρέπει να μένουμε δυνατοί! Ό,τι και να γίνει!

Σας αγαπώ❤❤
Να προσέχετε!😘😘❤