“Hierry, Mom’s here, can I come?” Katok mula sa pinto dahilan upang mawala sa isip niya ang kapatid.

     “Yes, Mom,” sagot niya bago umalis sa pagkakadapa.

     “Dinala ko na ang pagkain mo. Common, you should eat, Son,” anang ina dala ang silver tray na puno ng pagkain.

      Ang paboritong pakbet at adobong manok ang una niyang napansin, dahilan upang matakam sa mga nakikita. “Thanks, Mom,” aniyang kinuha ang kutsara’t tinidor nang maipatong na ang pagkain sa kama.

     “Anak, I’m sorry, alam kong maaring galit ka sa ’kin because of what happened between you and your dad but, Son, all I can do is love and protect you behind.” Hawak ng ina sa kamay niya.

     “Mom, what are you trying to say? I don't understand,” aniyang naguguluhan bago uminom ng Pineapple juice na nasa baso gamit ang kanang kamay.

     “Anak, it's a long story but I’m hoping that you won't get mad at me because of following what your dad asked for. Son, I love you, but there's something that I need to do, to make this family stick together for so long,” seryosong titig ng ina dahilan upang mapakunot-noo siyang mapatitig dito.

     “Mom, I don't get what are you trying to say,” pilit niyang ngiti habang kumakain.

     “Son, I know, I made the biggest mistake in my life but you're not a mistake to me. Simula pagkabata mo, I used to take care of you, and I really do but what happened between me and your dad was not easy,” malungkot na ngiti ng ina.

      “Mom, ano ba? Kumakain ako, huwag ka ng mag-emote,” nangingiting aniya sa ina. “I really love you no matter mistake is that,” ngiting balik pa niya.

      “Son, alam kong hindi mo pa nauunawaan dahil masyado ka pang bata pero, Anak, I do have an affair with someone else. Your dad is right, hindi ka niya tunay na anak, but I'm your mother, I will do everything for you to be safe,” seryosong anang ina.

     “Mom, I don't want to talked about it. Alam kong hindi ako matatanggap ni Daddy dahil iba ako kay Kuya Adreen. Ayaw ko na pag-usapan ang tungkol doon, alam kong anak ako sa labas and it doesn't matter to me kung matatanggap niya ’ko or what,” pilit niyang sabi sabay yuko.

     “Anak, ako ang nagkamali sa Daddy mo, nagkaroon ako ng lalaki, and it happens na nasa ibang bansa siya that time but still he accept me. Never siyang nagalit sa akin, hindi ko naramdaman na naging malamig siya sa akin except that, he always loves me no matter mistake I made but you, pinaramdam niya sa akin hindi kaniya anak. I’m sorry, Son, for hurting you emotionally.”

     “Mom, no worries, hindi naman ako sinasaktan ni Daddy physically so it's doesn't matter at all. Tapos na po ba kayo kumain? Let’s eat, Mom,” pang-iiba niya ng usapan.

      “Anak, I’m so sor—”

      “Mom, stopped it. Tama na,” pigil niya sa ano pang sasabihin ng ina. “Ayaw kong mawalan ng gana sa pagkain ko, Mom,” ngiting pagpapatuloy pa niya.

     “Anak, sorry talaga, but if you want to know, who your father is? Serius Cage—he is, Son,” anang ina bago siya niyakap at tumayo na.

     “Mom—I love you,” wika niya bago pa makalabas ang ina.

     “I love you too, Son. Take care always, study hard. I know all along that you have a perfect score in mathematics. I’m proud of you, Son. Keep it up,” anang ina bago tuluyang lumabas ng silid.

      “Thank you, Mom. I thought you didn't know,” aniyang bulong nang tuluyang makalabas ang ina.

      Namalayan na lang niya ang sariling may mga butil na tubig na dumadaloy sa pisngi, dahilan upang punasan ang mga iyon. 

       “Mom, I gotta go, I love you. Magpahatid ka na lang sa driver,” rinig niyang anang daddy niya sa hallway; mukhang hindi naisara ng maigi ng mommy niya pinto.

       “Yeah, take care, Dad. I love you too,” sagot ng ina na siyang tayo niya patungong banyo. Ayaw na niyang marinig ang boses ng daddy niya at baka tungkol na namang sa kaniya ang sasabihin nito.

      Pagkapasok sa banyo agad siyang naghilamus at lumingon sa salamin. Namumula ang mga mata na halatang pinigil ang mga luhang kanina pa nagbabadya. “Kuya, ano’ng ginawa mo?” Tuluyan na siyang napahagolgol.

      Magdamag niyang ginugol ang sarili sa pagbabasa at paggawa ng mga aralin. Gusto niyang ma-maintain ang grado para sa ikakatuwa ng magulang lalo nang daddy niya. Bagamat hindi sila nagpapansinan, alam niyang pinapasubaybayan pa rin siya nito. 

      “Kring! Kring!” tunog ng telepono sa loob ng bag.

      “Sino naman kayang tatawag ng ganitong oras?” Sabay tingin sa orasan. “Alas-onse y medya na.” Agad niyang kinuha sa Messenger bag ang telepono.

      “Hello, who's this?” bungad niya. “Oh, Cape, Dude? How are you?” masayang tinig niya. “Yeah, I fine, Dude. I miss you too, yeah, still the same cold,” mahinang bigkas aniya. “Hindi ko naman siya mapilit na magustuhan ako, Cape, since Kuya Adreen is he’s love of his life. Yeah, right, Mom, told me my biological father is but still I'm not interested, maybe some other time,” sagot pa niya. “Btw, how’s school? Yeah, that's good then. See yeah soon, Dude.” Pagkatapos ay naputol na ang tawag. Gayon din, itinuloy na niya na ang ginagawa at sinimulang tapusin ang dapat gawin. 

       KINABUKASAN, “Mom, punta na po ako,” aniyang pababa ng hagdan.

      “Son, kumain ka na muna, look, nagluto ako ng paborito mong spicy fried chicken.”

     “Mom, I have to go. Late na po ako,” aniyang nagmamadali.

     “Study hard like your brother is not enough to be like him,” segunda ng ama dahilan upang mapatigil siya sa pagbukas ng pinto.

     “Miguel, stopped it,” nagbabantang tinig ng ina.

     “Why? He always do what Adreen does, he's favorite food, that artistic painting and now study hard for me to like him?” sarkastikong wika ng ama.

      “Miguel! Hindi maiiwasan sa magkapatid na may pagkakapariho, so, what's the problem with that?”

      “Are you kidding me, Anastasia? Pagkakapariho? He’s not my—”

     “Enough! I know that, I’m not your biological son—Mom, I have to go, see yeah later.” Nagtuloy-tuloy na siyang lumabas ng silid.

      Mabigat man ang loob niya sa narinig pero wala na siyang pakialam pa. Ayaw niyang masimulan na naman ng negatibo ang buhay niya, lalo pa’t may panibagong problema na namang kahaharapin pagdating sa eskuwela.

      Gayon din, pilit na lang niyang iniintindi ang ama kahit pa alam niyang sumusobra na minsan, pero sa kabila noon mahal pa rin niya ito bilang sariling amain kahit pa hindi siya tanggap bilang parte ng pamilya.

      “Sana natanggap mo rin ako, Dad. Kahit kaunti lang.”