Ο Ζακ είχε έναν μήνα να εξελιχθεί μέχρι τον μεγάλο αγώνα του Οκτώβρη. Προπονούνταν στο σχολείο, στο γήπεδο κοντά στο σπίτι και στην προπόνηση. Ο μόνος φίλος που είχε ήταν ο Τζέι. Μια συνηθισμένη μέρα στο σχολείο, σε ένα διάλειμμα ήρθε ένα ψηλό αγόρι με κάστανα μαλλιά, άσπρο δέρμα, ίσια, παχιά μύτη και μαύρα μάτια και τους χαιρέτησε. «Τι κάνεις εσύ εδώ;» τον ρώτησε μισοκλείνοντας το μάτια ο Τζέι και τον έπιασε από τον καρπό και πήγαν λίγο πιο μακριά από τον Ζακ. Ο Ζακ πήγε στο ντουλαπάκι του.
«Γιατί ήρθες;» ρώτησε φοβισμένος ο Τζέι. «Απλά ήθελα να σας δω... Αγχώθηκα για τον Ζακ!» είπε το αγόρι και σήκωσε τους ώμους. «Κάι, απλά φοβάμαι για το πώς θα αντιδράσει ο Ζακ όταν σε δει. Δεν θέλω να πει ότι εσύ φταις! Και σε συμπαθώ πολύ!» του απάντησε ψιθυριστά ο Τζέι και ακολούθησε σιωπή για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά ο Κάι του είπε «Δεν θα του πεις ότι εγώ φταίω!»
«Μα ξέρει ότι ήσουν και εσύ όταν έγινε το ατύχημα και θα σε ρωτήσει!». Ο Τζέι είχε αρχίσει να ανεβάζει τον τόνο της φωνής του.
«Δεν θα του πεις ότι έφταιγα εγώ!»
Ο Ζακ έκλεισε το ντουλαπάκι και όταν γύρισε στα δεξιά τινάχτηκε προς τα πίσω γιατί τρόμαξε όταν είδε ξαφνικά μπροστά του τον Τζέι και το καστανό αγόρι. «Λοιπόν, αυτός είναι ο Κάι, τον θυμάσαι;» τον ρώτησε ο Τζέι και ο Κάι κοίταξε τον Ζακ. Ο Ζακ τον κοίταξε λίγο σαν να το σκεφτόταν. «Εσύ...» είπε έπειτα κοφτά. «Εξαιτίας σου χτύπησα! Το θυμάμαι! Θυμάμαι την νύχτα αυτή! Ήσουν...» είπε και σταμάτησε για λίγο και τον κοίταξε. «Ήσουν αγχωμένος για τον αγώνα και πήγα να πάρω την μπάλα και...» σταμάτησε την πρόταση. Αμέσως χτύπησε το κουδούνι. Μπήκαν στην τάξη για μάθημα.
«Λοιπόν παιδιά. Σήμερα θα κάνουμε ένα απόσπασμα από το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Ξέρει κανείς να μου πει ποιος το έγραψε;» είπε η καθηγήτρια, μια κοντή εύσωμη κυρία, με καστανόξανθα μαλλιά μέχρι τον ώμο και φορούσε μια άσπρη φαρδιά μπλούζα και ένα μαύρο παντελόνι. Ο Ζακ σήκωσε το χέρι και η καθηγήτρια του έδωσε τον λόγο. «Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ!» είπε και κατέβασε το χέρι του. «Σωστά!» είπε η καθηγήτρια. Κατά την διάρκεια του μαθήματος επικράτησε μεγάλη ησυχία μεταξύ του Ζακ, του Κάι και του Τζέι. Μετά το μάθημα θα πήγαιναν στην καντίνα για φαγητό.
Πήραν τους δίσκους και έκατσαν και οι τρεις σε ένα τραπέζι. Ο Ζακ άρχισε να τρώει τις πατάτες ήσυχα ενώ ο Τζέι και ο Κάι κοιτούσαν ο ένας τον άλλον επίμονα. Ο Τζέι δεν τον ήθελε. «Φίλε...» προσπάθησε να μιλήσει στον Ζακ. «Μην του μιλάς...!» τον προειδοποίησε χαμηλόφωνα και ο Κάι τραβήχτηκε πίσω. Ήπιε τον χυμό που ήταν πορτοκαλί αυτή τη φορά. «Φίλε δεν το ήθελα! Ξέρεις πόσο-»
«Μην του μιλάς!» σηκώθηκε απότομα ο Τζέι χτυπώντας με δύναμη τα χέρια του στο τραπέζι. «Άστον ήσυχο! Εσύ φταις! Είσαι οξύθυμος και εγωιστής! Άστον για όνομα!» συνέχισε. Ο Ζακ προσπάθησε να πει κάτι αλλά άλλαξε γνώμη.
«Γιατί συμπεριφέρθηκες έτσι στον Κάι στην καντίνα; Δεν-»
«Είναι οξύθυμος και εγωιστής όπως είπα και εκεί.» τον διέκοψε ο Τζέι. Λίγα λεπτά αργότερα έφτασαν σπίτι. «Τα λέμε στην προπόνηση. Θα έρθω να σε πάρω στις 5:30μμ. Ο Ζακ έγνεψε καταφατικά και μπήκε στο σπίτι του. Έβγαλε ζακέτα, παπούτσια και πήγε πάλι στο δωμάτιο για να κάνει τα μαθήματα.

Ντάνιελ κοίταξε άγρια τον Ζακ. «Δεν θέλω να χάσουμε πάλι εξαιτίας σου! Κανόνισε να δούλεψες αρκετά!» τον προειδοποίησε. «Λοιπόν παιδιά! Αύριο είναι ο μεγάλος αγώνας! Θέλω να είστε όλοι εδώ στις 4μμ. Ο αγώνας είναι στις 6 αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι! Δεν θα χάσουμε αυτόν τον αγώνα! Οι ομάδες είναι ίδιες με κάθε φορά! Έχετε δύο λεπτά και ξεκινάτε.
Η ομάδα κανόνισε τις θέσεις. Ο Ζακ, ο Μάθιου και ο Μάρκους μπήκαν μέσα ενώ ο Τζακ και ο Ντάνιελ πήγαν στο καλάθι. Ο προπονητής σφύριξε και πέταξε την μπάλα. Την έπιασε ο Ζακ και την κατέβασε. Έριξε πάσα στον Μάθιου ο οποίος έβαλε ένα τρίποντο. Μετά ο Άλεξ βγήκε έξω και πέταξε μπάλα. Την έπιασε ο Τζέι, έριξε πάσα πίσω στον Άλεξ αλλά μπήκε και του την πήρε ο Μάρκους. Έριξε πάσα στον Ζακ και έβαλε και αυτός τρίποντο. Είχε προπονηθεί σκληρά και δεν θα έχανε αυτόν τον αγώνα για τίποτα! Ήταν σίγουρος πως θα τα καταφέρει!
Ο προπονητής σφύριξε. «Διάλειμμα!». Το διάλειμμα ήταν 20 δευτερόλεπτα. Ο Ζακ κοίταξε το πανό. 13-5 για την ομάδα του. Τα είχε πάει πολύ καλά. «Κάτι κάνεις τώρα.» είπε ο Ντάνιελ και του άπλωσε το χέρι για ένα bro fist. Έπειτα έκαναν θετικό νεύμα ο ένας στον άλλον και μπήκαν δυναμικά στον αγώνα. Ο Ζακ ήταν στο καλάθι αυτή τη φορά με τον Μάρκους. Έριχνε την μπάλα ο Ντάνιελ καθώς τον τελευταίο πόντο τον έβαλε ο Καρλ. Έριξε στον Ζακ, αυτός έριξε στον Τζακ αλλά την έπιασε ο Τζόναθαν. Όμως πετάχτηκε ο Μάρκους ξαφνικά μπροστά του και του άρπαξε την μπάλα. Την κατέβασε στο αντίπαλο γήπεδο και οδήγησε την ομάδα στην νίκη με 40-38.
   «Έπαιξες πολύ καλά σήμερα.» είπε ο Τζέι στον Ζακ όταν τον πήγε σπίτι του. Ο Ζακ έκλεισε μισά τα μάτια γιατί το απογευματινό φως του ήλιου έμπαινε κατευθείαν στα μάτια του. Έκανε ένα χαρούμενο νεύμα και αγκάλιασε τον Τζέι. «Ευχαριστώ για όλα! Με βοήθησες πάρα πολύ! Ήσουν κοντά μου και δεν δελέασες. Ευχαριστώ!» του είπε ο Ζακ.
«Αυτο κάνουν οι πραγματικοί φίλοι!» είπε ο Τζέι χαμογελώντας και ο Ζακ του το ανταπέδωσε.
«Τα λέμε αύριο, στον μεγάλο αγώνα. Καλή ξεκούραση!» του είπε ο Ζακ και μπήκε μέσα στο σπίτι. Ο Τζέι πήγε και αυτός σπίτι του στο χρυσό φως του ηλιοβασιλέματος.