Flashback

«Σοβαρά τώρα;» ρωτάω έκπληκτη.

«Σκάσε, Σελήνη.» λέει ο αδερφός μου θιγμένος.

«Βρε γλυκουλάκο!!» τσιμπάω τα μάγουλά του «Φίλησες πρώτη φορά κορίτσι στη πρώτη λυκείου; Δεν στο 'χα!» τον πειράζω.

«Ήταν να μην γίνει η αρχή, μικρό.» μου κλείνει το μάτι ο αδερφός μου.

«Έλα αηδίες!» τον σπρώχνει η Νίκη.

«Όχι, κάτσε, αφού της αρέσουν της αδερφούλας μου τέτοιου είδους ερωτήσεις...» γυρίζει προς το μέρος μου «Θάρρος ή αλήθεια, μικρό;» ρωτάει «Εγώ στη θέση σου δεν θα διάλεγα θάρρος»

Στη πραγματικότητα...

Ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και εγώ ανάμεσα, έτοιμη να πέσω...

_________________________________________

«Σελήνη;» με επαναφέρει στη πραγματικότητα αυτή τη φορά ο Βασίλης «Όλα καλά;»

Γνέφω καταφατικά και τον παρατηρώ για λίγο «Τι όμορφος που είσαι.» λέω χωρίς καλά-καλά να το σκεφτώ. Φοράει ένα μαύρο κοστούμι με λεπτομέρειες στο σακάκι και ένα μαύρο παπιγιόν και ειλικρινά στα μάτια μου αυτή τη στιγμή είναι ο πιο όμορφος άντρας που έχω δει!

Σα να κοκκινίζει λίγο «Ναι, σ' ευχαριστώ πολύ, μωρό μου, αλλά νομίζω ότι αν δεν ξεκινήσουμε τώρα, θα αργήσουμε.» με πειράζει.

«Μπα, μην αγχώνεσαι, η άλλη έχει σκοπό να του βγάλει το λάδι.»  γελάει και μου κάνει νόημα για τις μπομπονιέρες που κρατάω ακόμη στα χέρια μου.

«Να τις βάλω στο αυτοκίνητο ή ψήνεσαι να τις κρατάς όλο το βράδυ;» με πειράζει. Του τις δίνω αμήχανα και παίρνω μια βαθιά ανάσα, στρώνοντας το φόρεμά μου.

«Έχουμε να βρεθούμε έναν μήνα.» αρχίζω.

«Είναι για το καλύτερο.» λέει κοφτά.

«Ποιανού;» με πειράζει που αρνείται να συζητήσουμε τις βόμβες που προέκυψαν από το γαμημένο το παιχνίδι.

«Και των δύο μας, πίστεψέ με!»

«Βασίλη...»

«Σελήνη, δεν θα κάνουμε τώρα αυτή τη συζήτηση! Τελείωσε η κουβέντα.» μου την βαράει που είναι τόσο απόλυτος.

«Όχι, θα την κάνουμε.» επιμένω χαζά.

«Παντρεύεις ένα ζευγάρι σήμερα και μάλιστα όχι ένα οποιοδήποτε ζευγάρι, αλλά τον αδερφό σου και τη κολλητή σου! Κοίταξε να το χαρείς, αφού είναι ό,τι πιο κοντινό σε γάμο που έχεις σκοπό να κάνεις.» πετάει τη σπόντα του.

«Δεν ξέρω τι απ' όλα σε ενόχλησε περισσότερο!»

«Ήταν ένα καλό ταρακούνημα.» λέει απλά.

«Δηλαδή;»

«Με βοήθησε να δω κάποια πράγματα και αυτός ο μήνας να τα σκεφτώ περισσότερο.»

«Κατεβαίνει η νύφη.» μας διακόπτει η Τζίνα.

«Θα έρθεις μαζί μας;» ρωτάει ο Βασίλης, μπαίνοντας στο αυτοκίνητο.

«Όχι, θα πάω με τα κορίτσια, θα τα πούμε στην εκκλησία.»

Μπαίνω μες το αυτοκίνητο και όπως ήταν αναμενόμενο, δεν ανταλλάσσουμε κουβέντα σε όλη τη διαδρομή προς την εκκλησία.

Όταν φτάνουμε, ο Άλκης έρχεται προς το μέρος μας και χαιρετάει με μια χειραψία τον Βασίλη.

«Τι λέει, θα έρθει η τρελή;»

«Το σκέφτεται ακόμα.»

«Είσαι κούκλα κουμπάρα.» λέει αγκαλιάζοντάς με.

«Ήρεμα εσύ.» λέει ο Βασίλης με τις μπομπονιέρες στα χέρια.

«Άντε και στα δικά σας παιδιά.» μου κλείνει το μάτι και φεύγει προς τον αδερφό μου.

Άκρα του τάφου σιωπή.

Ο Βασίλης αφήνει τις μπομπονιέρες στα παιδιά και εδώ είναι που γινόμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα.

Οι γονείς που Βασίλη στέκονται δίπλα στους γονείς μου και δεν έχουν καν ιδέα.

Τον τραβάω από το χέρι να πάμε προς το μέρος τους.

«Καλέ, τι κούκλα που είσαι εσύ!» λέει ταυτόχρονα η μαμά μου με τη μαμά του. Κοιτάζονται περίεργα μεταξύ τους και μετά η κάθε μάνα κοιτάζει το παιδί της.

«Μαμά, μπαμπά, από δω οι γονείς του Βασίλη.» συστήνονται για καλή μου τύχη από μόνοι τους και φυσικά θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί.

Γιατί βασανίζω έτσι τον εαυτό μου;!

«Πως είσαι παιχταρά;» λέει ο πατέρας μου, σφίγγοντας το χέρι του Βασίλη.

«Πολύ καλά Σωτήρη, εσύ;» ναι, έχουν γίνει και φιλαράκια.

Ο πατέρας μου ωστόσο τον προειδοποίησε πως αν κάνει μαλακία, στη καλύτερη θα τον στείλει στο πρώτο εφημερεύον που θα βρει.

Γλύκας.

«Τι όμορφοι που είστε!» λέει και η μαμά μου, στρώνοντας το κοστούμι του στους ώμους.

«Ταιριάζουν, ε;» πετάγεται η μαμά του. Αυτή και ο καημός της.

«Ναι, αμέ.» αν και τον εννοεί, δεν φαίνεται να της αρέσει ο υπαινιγμός της μαμάς του Βασίλη.

Ευτυχώς καταφθάνει η νύφη μας με πολλές κόρνες και βεγγαλικά και φεύγει η προσοχή από πάνω μου.


Προς το παρόν!


_______________________________________________________________________

Flashback

«Όχι, κάτσε, αφού της αρέσουν της αδερφούλας μου τέτοιου είδους ερωτήσεις...» γυρίζει προς το μέρος μου «Θάρρος ή αλήθεια, μικρό;» ρωτάει «Εγώ στη θέση σου δεν θα διάλεγα θάρρος»

Επειδή τον φοβήθηκε λίγο το μάτι μου, «Αλήθεια.»

«Είναι αλήθεια πως του Μπουχέσα δεν του έκατσες ποτέ;» λέει πονηρά.

Η Νίκη γελάει «Έλα αηδίες, όλοι ξέρουμε-»

«Ναι.» τη διακόπτω.

«Τι ναι;» λέει μπερδεμένη.

«Δεν το έκανα ποτέ με τον Μάριο. Λοιπόν, θάρρος ή αλήθεια;» λέω γρήγορα.

«Όχι, δεν κατάλαβες, τώρα θα ρωτήσω εγώ εσένα.» λέει τσιτωμένη.

«Δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι.» λέω αμήχανα. Ο Βασίλης γέρνει μπροστά ωστόσο και με κοιτάζει «Θέλω πολύ να δω που πάει η φάση.» λέει μπερδεμένος.

«Θάρρος ή αλήθεια, Σελήνη;» ρωτάει.

«Θάρρος.» απαντάω, δεν με συμφέρει η αλήθεια.

«Έχεις το θάρρος να μας πεις με ποιον προχώρησες πρώτη φορά; Γιατί εγώ τόσα χρόνια ήξερα πως ο πρώτος σου ήταν ο Μπουχέσας και κάπου έχω χαθεί.» λέει ειρωνικά.

«Έλα ρε, με τον Άλκη, σιγά το μυστικό.» ο Βασίλης όσο περνάει η ώρα τόσο και τσιτώνεται.

«Δεν ήταν ο Άλκης ο πρώτος της.» λέει η Νίκη. Δεν έχει πάρει στιγμή τα μάτια της από τα δικά μου.

____________________________________________________________


«Σήκω!!» τσιρίζει η Νίκη με την ανθοδέσμη στο χέρι.


«Άσε με μωρή ήσυχη.» λέω γελώντας. Όπως και να 'χει, με τραβάει από το τραπέζι της οικογένειας και με φέρνει στη πίστα μαζί με όλες τις ελεύθερες.

Αυτό μας έλειπε.

Χορεύει και φέρνει στροφές με το όμορφο μακρύ νυφικό της και τη φουσκωμένη της κοιλιά.

Είναι τόσο όμορφη!

Ο αδερφός μου τη παρατηρεί πιο δίπλα στο τραπέζι της παρέας του, με το τσιγάρο στο στόμα και ένα ποτήρι κρασί στο χέρι.

Τόσο όμορφο ζευγάρι...

Πριν καν το καταλάβω, η ανθοδέσμη σκάει στα χέρια μου, η Νίκη πέφτει στην αγκαλιά μου και εγώ βάζω τα κλάματα.

 «Και στα δικά σου, μωρό μου!» τσιρίζει ευτυχισμένη.

«Σ' αγαπάω τόσο πολύ.» το εννοώ, μα το λέω για να καλύψω κάπως τη ξαφνική μου συγκίνηση.

«Έλα δεν θέλω τέτοια!!» σκουπίζει τα μάτια μου. Με τραβάει αποφασιστικά στον φωτογράφο και βγάζουμε μερικές φωτογραφίες με την ανθοδέσμη.

«Στημένο!» μας πειράζει η Ιωάννα, μα τη τραβάει γρήγορα ο Άλκης καθώς χορεύουν.

«Μπα που να σκάσεις, σακαφίορα.» μουρμουράει η Νίκη.

«Μωρή!» τη πειράζω. Εκείνη φυσικά με αγνοεί και βουτάει τον άντρα της για να χορέψουν. Αποφασίζω να πάω στο τραπέζι του Βασίλη και πριν καν καλά-καλά κάτσω δίπλα του, η μαμά του μας βάζει να στηθούμε για φωτογραφία.

«Πανέμορφοι!» λέει ενθουσιασμένη «Και στα δικά σας παιδιά.» ο Βασίλης την αγριοκοιτάζει ενώ εγώ την ευχαριστώ αμήχανα.

«Μου τελείωσε ο καπνός, πάμε μια στο αυτοκίνητο να πάρω τον άλλο;» μου λέει με νόημα.

«Ναι, φυσικά.» σηκώνομαι όρθια ζητώντας συγγνώμη από τους δικούς του και τον ακολουθώ προς το κτήριο του κτήματος καθώς με τραβάει από το χέρι.

«Δεν αντέχω άλλο.» λέει περνώντας το χέρι του από τα μαλλιά του «Δεν μπορώ να υποκρίνομαι πως όλα είναι εντάξει ενώ δεν μπορώ να είμαι καν στον ίδιο χώρο μαζί σου!»

«Τι;» λέω πληγωμένη από το ξέσπασμά του.

«Είμαι ειλικρινής, σε αντίθεση μ' εσένα.» πετάει.

«Δεν σου έχω πει ψέματα, Βασίλη.»

«Α, αλήθεια; Τότε τι; Σου ξέφυγε το γεγονός ότι πηδήχτηκες με τον Νίκο;!» λέει έξαλλος.

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συζητάμε κάτι που έγινε τόσα χρόνια πριν! Δεν ήμασταν καν μαζί! Δεν σε ήξερα καν!» υπερασπίζομαι τον εαυτό μου.

«Ήταν ο γαμημένος πρώτος σου!» φωνάζει «Σε είχα ρωτήσει τόσες φορές Σελήνη και κάθε φορά έλεγες πως δεν συνέβη ποτέ τίποτα μεταξύ σας, πως δεν σήμαινε τίποτα για 'σένα!»

«Δεν σημαίνει τίποτα για 'μένα.» λέω.

«Για να του έδωσες κάτι τόσο σημαντικό, πάντα θα σημαίνει κάτι για 'σένα.» λέει.

«Τώρα εσένα σε καίει που πηδήχτηκα με τον Νίκο ή που δεν σου έκατσα τότε;» λέω έξαλλη.

«Μιλάμε με κάνεις έξαλλο, Σελήνη! Ό,τι σου φανεί!»

«Αυτό δείχνεις! Τι σε νοιάζει εσένα τι έκανα στο κρεβάτι μου;»

«Γιατί όταν χώρισες τον Άλκη και πήγες ξανά μαζί του αλλά σε 'μένα δεν έδωσες μια ευκαιρία!» δεν απαντάω «Κι αν ακόμη δεν ήμουν σίγουρος γι'αυτό, μόλις μου το επιβεβαίωσες.»  λέει απογοητευμένος. «Γαμώτο, Σελήνη, ήταν κολλητός του αδερφού σου! Τον πλάκωσε στο ξύλο για να μείνει μακριά σου! Δεν έκανε ποτέ τίποτα για να είναι μαζί σου! Αναρωτιέμαι λοιπόν, άξιζε αυτός μια ευκαιρία, αλλά όχι εγώ;»

«Ακούς τι λες; Ποιος είναι μαζί μου αυτή τη στιγμή; Ο Νίκος ή εσύ;»

«Εγώ αλλά δεν βλέπω να το παίρνεις σοβαρά όλο αυτό που ζούμε.» 

«Τι λες;» λέω μπερδεμένη.

«Θέλω να μείνουμε μαζί, να παντρευτούμε, να κάνουμε οικογένεια. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι στα σχέδιά σου, οπότε χρειάζομαι χρόνο να σκεφτώ αν εντέλει θέλω να θυσιάσω τα όνειρά που έκανα για εμάς, για κάποια που δεν με έχει καν στα δικά της.»

«Τι βλακείες λες τώρα ρε Ρους;» νιώθω ένα τσίμπημα στο στήθος...

«Θέλω να χωρίσουμε μέχρι να σκεφτούμε καλά τι θέλουμε από τη ζωή μας και κατ' επέκταση ο ένας από τον άλλο.»

«Βασίλη, μην με αφήνεις!» λέω καθώς προχωράει προς το γλέντι.

«Τότε μην με αφήσεις να το κάνω.» απαντάει απλά και μ'αυτές τις λέξεις, με αφήνει μόνη μου να αναρωτιέμαι πως σκατά τα έκανα έτσι...

______________________________



ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ. Να είστε όλοι πάντα ευτυχισμένοι και υγιείς!

ΣΥΓΓΝΩΜΗ

ΑΝΤΙΟ.