«Εσένα δηλαδή δεν σου φαίνεται περίεργο που μας είπε να πάμε για καφέ οι τρεις μας;» μουρμουράει ο Πέτρος.

«Το ξέρεις ότι σε ακούω, έτσι;» λέω το αυτονόητο.

«Για να με ακούσεις το είπα.» κοροϊδεύει.

Σπρώχνω τη πόρτα για να περάσουμε με ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη «Προχώρα και άσε τα πολλά-πολλά.» ύψωνει τα χέρια ως ένδειξη παραίτησης και μπαίνει μέσα με τη Νίκη να τον ακολουθεί.

Καθόμαστε σε μια γωνιά και προσπαθώ με κάθε τρόπο να αγνοήσω το γεγονός πως εδώ είναι το στέκι του Βασίλη.

Ο αδερφός μου και οι ιδέες του...

«Μην με κοιτάτε έτσι.» αναφωνω ενοχλημένη.

«Έχεις καταλάβει ότι μουρμουράς εδώ και πέντε λεπτά;» λέει η Νίκη.

«Όντως;»

«Ναι, κάτι για τη τύχη σου.» κουνάω το κεφάλι μου και φέρνω τα χέρια μπροστά μου, σταυρωνοντας τα.

«Μην προσπαθείτε να αλλάξετε θέμα.»

«Είσαι ηλιθια; Γιατί είχαμε θέμα συζητήσεις για να το αλλάξουμε κιόλας;» λέει ο αδερφός μου.

Ωστόσο τον αγνοώ «Τι μου κρύβετε εσείς οι δύο.» ρωτάω ευθέως.

«Γιατί πρέπει να κρύβουμε κάτι μωρέ;» παραπονιέται η Νίκη. Την ρίχνω μια ματιά όλο νόημα και γυρίζει να κοιτάξει αλλού, σαν να μην καταλαβαίνει.

Ε, φυσικά, αφού δεν σε συμφέρει.

«Ποιος απ' τους δύο θα ξεκινήσει;» ρωτάω.

«Ο Πέτρος.» πετάγεται η Νίκη. Εκείνος την αγριοκοιτάζει.

«Δεν λες πάλι καλά που κρατήθηκα τόσο καιρό.» κάνει θιγμενη. Εκείνος κουνάει το κεφάλι του απελπισμένος και γυρίζει να με κοιτάξει.

«Δεν μπορώ να σου πω.» λέει απλά.

«Που χάθηκε η αδελφική αλληλεγγύη ρε Πέτρο;»

«Πουθενά, πότε δεν είχαμε.» χαμογελάει πονηρά.

«Χα-χα.» κάνω ειρωνικά «Τώρα πες τι ξέρεις.» επιμένω.

«Όχι.» λέει πονηρά.

«Βρε ίδιος ο Άλκης.» πετάω.

«Δεν θα σου πω πράγματα που δεν είναι η θέση μου να στα πω.»

Άρα καλά είχα καταλάβει...

«Ωραία, μόλις μου επιβεβαιώσες πως έχει να κάνει με τον Άλκη.» με αγριοκοιτάζει «Τι έκανε αυτή τη φορά;» ρωτάω.

«Γιατί πρέπει να έχει κάνει κάτι;»

«Για να το κρύβετε και οι δύο από εμένα, σίγουρα κάτι έχει παιχτεί.»

«Εντάξει, δεν γυρίζει και ο κόσμος γύρω σου, σκατό.» η Νίκη τον χτυπάει στο μπράτσο «Με τη Σελήνη έχει να κάνει, μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.»

«Παραλίγο και θα το γλύτωνα.» λέει επιθετικά.

«Ναι, πέρασε και δεν ακούμπησε.» τον κοροϊδεύω.

«Είναι ικανή να μας κρατήσει εδώ μέχρι να της πούμε, Πέτρο. Αύριο γράφω και πρέπει να διαβάσω, δεν έχω την πολυτέλεια να βλέπω την όμορφη μουριτσα σου να προσπαθεί να τη γλυτώσει με μαλακιες.» τσιμπάει το μάγουλο του. Εκείνος τραβιέται, ξεφυσώντας.

«Δεν είναι κάτι κακό μωρέ αμέσως.» πάει πάλι να το αποφύγει.»

«Ο Άλκης σε γουστάρει και σε γουστάρει τουλάχιστον 2 χρόνια.» ξεφουρνίζει η Νίκη. Ο Πέτρος ίσα που την σκοτώνει...

«Αυτό ήταν;» αυτό το ξέρω ήδη, μου το είπε.

«Ναι!» λέει γρήγορα ο Πέτρος.

Μας έπεισε πάλι.

Δεν χρειάστηκε καν να μιλήσω.

«Μου το είχε πει και είχαμε τσακωθεί γιατί μου κλαιγόταν για σένα και τον Ρους. Την μέρα που ήρθαμε στο κλαμπ, η Νίκη μου έστειλε μήνυμα.» πετάει στο τέλος χαιρεκακα.

«Γαμησου!»

«Μόνο μαζί σου, μωρό μου. Μόνο μαζί σου.» τη πειράζει.

«Καλά μωρή, δεν ντρέπεσαι;» κάνω δήθεν θυμωμένη.

«Αν θες να ξέρεις, δεν του είπα να έρθει! Του έστειλα για να τον κράξω και επίσης είχα πιει!» ναι, μας έπεισε.

Ανοίγω τη παλάμη μου και εκείνη με μισή καρδιά μου μπαίνει στη συνομιλία και μου δίνει το κινητό της.

Μαλακανδράκης

Μωρό μου, πες στον φίλο σου ΑΝ ΔΕΝ ΘΈΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΦΆΕΙ ΤΟ ΓΚΟΜΕΝΑΚΙ Ο DJ, να πάρει τον κωλο του και να διεκδικήσει γιατί το χάνει το κορμί.

Ξανά.

😊

Γειά.

Σ' αγαπάω.

Δίνω το κινητό της πίσω και γελάω.

«Σοβαρά τώρα;» κάνω.

«Ε, δεν έπρεπε κάτι να γίνει επιτέλους; Είχε που είχε πρήξει τον Πέτρο, έμαθε πως το ξέρω και έπρηζε και εμένα. Κουράστηκα.» λέει.

«Εσύ πότε το έμαθες;» λέω πονηρά.

«Όταν έφυγε για σεζόν... Τον πήρα τηλέφωνο να τον κράξω...» ομολογεί ένοχα «Συγγνώμη που δεν στο είπα αλλά ήλπιζα πως θα ξυπνήσει νωρίτερα. Αυτός όμως έπεσε σε χειμερία νάρκη!»

«Καλά και τι του είπες δηλαδή;» πολύ το απολαμβάνω για κάποιον λόγο.

«Ότι είναι μια κωλοκότα και πως δεν γαμάνε έτσι.» απαντάει.

«Και τι απάντησε;»

«Ότι δεν ήταν σκοπός του να γαμησει. Γλυκούλης, δεν λέω.»

«Ναι, αυτό του έλειπε να θέλει και να γαμησει.» πετάει ο Πέτρος.

«Ε, με τέτοια συμπεριφορά, πως;» γυρίζει και με κοίταζει με γουρλωμένα μάτια.

«Θα σε πλακώσω.» προειδοποιεί. «Όχι.» το ξανασκεφτεται «Θα σας πλακώσω.»

Διεύρυνε τα σχέδια του, δεν μπορώ να πω.

Ομαδική δουλειά.

«Πέτρο, κουμάντο στο κρεβάτι σου.» λέω. Βλέπω πίσω από τον Πέτρο μια γνώριμη φιγούρα και ίσα που θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Ε, όχι. Πόσο γκαντεμο;

«Άκου, μικρό, έτσι και υποπέσει στην αντίληψη μου πως κάνεις σεξ, θα σας γαμησω και τους δύο.» timing.

«Να φύγω, πολύ γαμαει αυτός.» λεει αμήχανα.

«Που 'σαι ρε Βασίλη, πως κι από δω;» τον χαιρετάει ο αδερφός μου.

«Αυτός μας έλειπε.» μουρμουράει η Νίκη.

Διακριτική όπως πάντα.

«Είναι στέκι εδώ ρε.» λέει κοιτάζοντάς με.

Ναι, χαίρω πολύ, αλλά εσύ τέτοιες ώρες κοιμάσαι γιατί δουλεύεις μετά.

Κάπου έλεος.

«Γειά σου, Νίκη.» χαιρετάει αμήχανα.

«Γειά σου ρε Μπιλακο αξία.» απαντάει εκείνη.

Ακραία.

«Σελήνη.» πολύ αμηχανία έπεσε σήμερα.

«Πως είσαι, Βασίλη;» ρωτάω απολύτως φυσιολογικά.

«Καλά...εσύ;»

«Και εγώ μια χαρά.» απαντάω με το χαμόγελο στα χείλη.

Όχι ρε, έχω πέσει στα πατώματα και κλαίω ακόμα για 'σένα.

Εντάξει επειδή έτυχε πέντε, έξι...δέκα φορές;!

Επικρατεί μια αμήχανη στιγμή με εμάς τους δύο να κοιταζομαστε. Εγώ ωστόσο τον κοιτούσα γιατί με κοιτούσε, περισσότερο περίεργη για το αν θέλει κάτι.

Έμοιαζε σαν να θέλει να πει κάτι.

«Χάρηκα που σας είδα παιδιά, καλή συνέχεια.» λέει εντέλει «Τα λέμε, Σελήνη.» χαμογελάω απλά και περιμένω μέχρι να φύγει για να γυρίσω στη Νίκη.

«Πες το.» κρατιέται πολύ ωραία για τα δεδομένα της.

«Σαν τη, ξέρεις ποια, θα πετάγεται αυτός;» λέει εντελει. Σηκώνω τους ώμους μου αδιάφορα και μπερδεύεται.» Δεν σε νοιάζει;»

«Θέλω να πάω παρακάτω. Κοιτάζω στο βάθος που έφυγε και τον βλέπω να κάθεται με δύο αγόρια και τη Στέλλα «Αυτό είναι το δίκαιο· όπως προχώρησε αυτός, να προχωρήσω και εγώ.» λέω

«Σε βλέπω αποφασισμένη.» λέει.

«Που είναι το κακό σε αυτό;» ρωτάω μπερδεμένη.

«Πουθενά.» χαμογελάει «Σου πάει.» μπερδεύομαι «Αυτός ο αέρας, η αύρα. Είμαι περήφανη για 'σένα.»

«Συμφωνώ.» λέει ο Πέτρος «Ωστόσο, μην κάτσεις με τον Άλκη για να ξεχάσεις τον Βασίλη, ούτε επειδή αυτός είναι ερωτευμένος μαζί σου.» με συμβουλεύει.

«Θα δώσω χρόνο να δω πως θα πάει, δεν είμαι έτοιμη να κλειστώ σε μια σχέση. Ωστόσο, θέλω να δω που θα πάει με τον Άλκη.» παραδέχομαι.

«Ξέρεις, είμαι δίπλα σου.» θυμίζει η Νίκη.

Αν δεν ήσουν και εσύ...

«Ξέρω.» γνέφω.

«Έλα, πολύ μελό έπεσε.» κάνει νόημα στη σερβιτόρα «Φέρε τα κλασσικά ρακομελα σε μας και πήγαινε και στα παιδιά στο βάθος.» λέει. Εκείνη γνέφει και εγώ τον κοιτάζω σαν να είναι τρελός.

«Να πάνε τα φαρμάκια κάτω, μόλις απέκτησε τη πρώτη ήττα που θα του κοστίσει.»

_______________________

ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ.

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ!!

ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ