10Κ!!!!❤️❤️❤️❤️⭐

_______

Ένας χρόνος αργότερα

2018

«Χριστέ μου, αυτό ήταν το προσωπικό σου παιχνίδι επιβίωσης, φίλε.» λέει η Αλεξία.

«Άσε με χρυσό μου, περάσαμε πολύ δύσκολα.» λέει η Νίκη.

«Τέτοιοι είναι, εκεί να σου βγάλουν τη ψυχή με το κουτάλι.» μουρμουράει η Γεωργία.

Ωχ, μπήκε σε λειτουργία.

«Ωχ.» μουρμουράει η Αλεξία.

«Γιατί αγάπες και λουλούδια μέχρι να βαρεθούν και τότε αποφασίζουν ότι δεν ξέρουν τι θέλουν από εσένα!» συνεχίζει τα δικά της.

«Στειλ' τον μωρέ να πάει να γαμηθεί ο μαλάκας!» της ρίχνω ένα κοφτό βλέμμα, όμως με βλέπει και η Γεωργία.

«Ναι, μην της θίξουμε τον φίλο!»

«Σας έχω πει χίλιες φορές να μην με ακατευετε στα δικά σας!» λέω με νόημα.

«Α, κάθεται και σου λέει για μένα; Τι λέει;» δαγκώνει τα νύχια της με ανυπομονησία.

Χαμογελάω «Δεν υπάρχει η παραμικρή  περίπτωση να σου πω.»

«Αμάν!» κλαψουριζει, παρ' όλα αυτά, είναι για το καλό όλων.

Είμαι καλή φίλη γαμώτο.

«Είπαμε δεν θα μιλάς για τον Κώστα πάνω από πέντε λεπτά τη μέρα και μόλις πέρασαν τα πέντε λεπτά σου.» λέει με ευχαρίστηση η Αλεξία.

«Μα-»

«Σςς!» τη διακόπτει «Τέλος χρόνου!» η Γεωργία ξεψυσάει και πιάνει τον καφέ της.

Εντάξει, αυτό πήγε καλύτερα από χθες.

«Ο δικός σου που είναι;» μουρμουράει η Αλεξία.

«Αμαν μωρή κακιά.» λέω γελώντας με την αντιπάθεια στο πρόσωπό της.

«Τι; Του έχω μεγάλη αδυναμία.» υπερασπίζεται τον εαυτό της!

«Μα ναι, φυσικά, είναι έκδηλη.» κοροϊδεύει η Νίκη.

Η Αλεξία τη σκουντάει «Έχει τα δικιά της.» συμφωνεί η Νίκη.

«Τέλος πάντων!» διακόπτω το παραλήρημα πριν καν αρχίσει «Δουλεύει και θα περάσει μετά.»

«Σε πόση ώρα; Να ξέρω να σκεφτώ τι θα μου τύχει και θα πρέπει να φύγω.»

«Έλα, εντάξει, γίνεσαι υπερβολική.» λέει η Νίκη.

«Ναι, μια χαρά τα πινατε τα σφηνάκια σας τις προάλλες.» κλαψουριζει η Ματίνα Μανταρινακη που ακούει στο όνομα Γεωργία.

«Κερνουσε.» γελάει η Αλεξία «Εντάξει, πλάκα κάνω, καλός είναι.» λέει. Σχεδόν ακούω το "αλλά" «Όταν θέλει.» συμπληρώνει.

Γελάω και δεν το συνεχίζω.

«Εν τω μεταξύ νοικοκυρούλα εσύ, ξέρεις που είναι τα πάντα εδώ μέσα.» γελάει η Γεωργία.

«Αφού τον βοήθησα στη μετακόμιση ρε 'σύ.»

«Και εκτός αυτού μένει εδώ όλη μέρα.» λέει η Αλεξία.

«Και επίσης της είχε πει να μετακομίσουν μαζί.» πετάει η Νίκη τη βόμβα της, βηχοντας παράλληλα.

«Ρε μαλάκα!» ωρυομαι.

«Αυτό το τσιγάρο ρε Σελήνη, κακώς το άρχισα.» λέει.

«Ναι, το τσιγάρο φταίει.» πετάω έξαλλη.

«Ίσως να είναι το air condition. Το παθαίνω συνέχεια.» κοιτάζουμε όλες τη Γεωργία λες και έβγαλε δεύτερο κεφάλι.

«Δεν είσαι καλά, καημένο μου.» συμπεραίνει η Νίκη, χαιδευοντας το κεφάλι της.

«Αυτός φταίει, μου έχει καταστρέψει τη ζωή!» ωρύεται.

«Σύντομα, θα είναι πάλι εδώ, σαν να μην έφυγε ποτέ του!» τραγουδάω.

«Ας αφήσουμε το ποτ πουρί της Αποστολίας Ζώης και ας μπούμε στο θέμα μας· σου ζήτησε να μετακομίσετε;!» λέει έκπληκτη η Αλεξία.

«Είχε κάνει χώρο στη ντουλάπα για τα ρούχα μου...είχε πάρει ακόμη και το αγαπημένο μου αφρόλουτρο.» χαμογελάω στην ανάμνηση.

«Αλλά;» ρωτάει η Γεωργία.

«Είναι νωρίς ακόμα, ίσως στο μέλλον, αν είμαι έτοιμη. Είναι μεγάλο βήμα για 'μένα.»

«Εγώ πάντως πιστεύω πως δεν τον εμπιστεύεσαι 100%.» πετάει η Νίκη.

Επίτηδες την έφερε την συζήτηση έτσι ώστε να ακούσει τι έχουν να πουν τα κορίτσια επι του θέματος.

Ύαινα

«Δεν τον εμπιστεύεσαι; Γιατί;» ξύπνησε για τα καλά η Γεωργία.

«Παιδιά, πέρασα αρκετά και δεν είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος.» δικαιολογούμαι «Συν του ότι είμαι μόλις 20. Θες να μου πεις πως εσύ θα μετακόμιζες με τον Πέτρο;» ρωτάω τη Νίκη.

«Βέβαια εσείς τα 'χετε και κάνα δυο χρόνια ε;» λέει η Αλεξία.

«Σχεδόν τρία.» παραδέχεται με ενοχή.

«Κάθε φορά που θα αναφερθούμε σε αυτό, προσθέτεις και από έναν μήνα! Πόσο καιρό μου το κρύβατε τελικά;!» λέω έξαλλη.

«Ρε, ασ' τα αυτά και μην αλλάζεις θέμα!»

«Εσύ αλλάξεις θέμα. Θα μετακομιζες με τον Πέτρο;» ρωτάω.

«Όχι.» παραδέχεται «Όχι ακόμα τουλάχιστον.»

«Γιατί όμως;» αναρωτιέται η ονειροπαρμένη της παρέας.

«Γιατί ο Πέτρος θέλει τον χώρο του, να παίξει τις μαλακιες του, να αράξει. Είναι αλλιώς να μένεις με τον άλλο και θέλω να είμαι σίγουρη πως θα είναι βήμα παρακάτω στη σχέση μας αντί να μας απομακρύνει τελείως.»

«Ακριβώς.» συμφωνώ.

«Μόνο που δεν ισχύει το ίδιο και για 'σένα.»

«Νίκη, τι θες τώρα;» αρχίζω και νευρίαζω.

«Σε επηρέασε.» λέει απόλυτος σοβαρά.

«Άρχισε πάλι ρε γαμώτο.»

«Συνέπεσε με τη μετακόμιση όταν τον είδες. Ξέρουμε και οι δύο πως οι αμφιβολίες σου σε οδήγησαν στο να πεις όχι.»

«Τον είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο ρε μαλακα, πως θα μπορούσε αυτό να επηρεάσει την απόφαση μου;» λέω έξαλλη.

«Καλά εντάξει, λεγε ο, τι θες.» παραδίδεται.

«Σας έχασα...» παραδέχεται η Γεωργία.

«Μαλακιες της Νίκης.» λέω κοφτά.

«Μην κάνεις πισωγύρισματα.» με συμβουλεύει.

«Δεν κάνω ρε Νίκη, φτάνει πια.»

«Θίγεσαι.» λέει.

Αποφασίζω πως για να μην γίνουμε μαλλιά κουβάρια, θα πρέπει να φύγω από τον χώρο και να κρατήσω κλειστό το στόμα μου.

«Που πας;» απορεί η Αλεξία.

«Αποφεύγει τη συζήτηση επειδή στριμωχθηκε, δεν είναι κάτι.» σχολιάζει η Νίκη επίτηδες.

«Κοφ' το, προσπαθώ να μην τσακωθούμε και δεν βοηθάς.»

«Τουλάχιστον να υπάρχει λόγος, όχι απλώς επειδή έχω δίκιο.» λέει.

«Ισχυρογνώμων.» πετάω.

«Μιλάει αυτή που εθελοτυφλεί!»

«Ναι, Νίκη, με επηρεάσε. Είσαι ευχαριστημένη τώρα;!» λέω έξαλλη.

«Ξέρω ότι σου έστειλε μήνυμα και δεν μου το είπες.»

«Πως στον διαόλο γίνεται να το ξέρεις αυτό; Το διέγραψα κατευθείαν!» λέω απηυδησμένη «Μιλάτε!» συμπεραίνω.

«Ναι, δεν τρελάθηκα να μιλάω μαζί του!» σχολιάζει «Όχι, δεν το ήξερα, αλλά μόλις μου το επιβεβαιώσες.»

«Το κάνουμε μεγάλο θέμα χωρίς λόγο.»

«Ε, όχι και χωρίς λόγο.» πετάγεται η Αλεξία.

«Ποιος της έστειλε είπαμε;» λέει μπερδεμένη η Γεωργία.

«Κοιμήσου εσύ, μωρό μου.» κοροϊδεύει η Αλεξία. Η Γεωργία της κάνει κωλο δάχτυλο και συνεχίζει να χαζεύει κάτι στο Instagram.

«Δεν υπήρχε κάτι να σου πω, Νίκη.»

«Προφανώς και υπήρχε και είσαι τρελή αν πιστεύεις το αντίθετο!» φωνάζει «Ο άλλος θα σε στείλει πακέτο αν αντιληφθεί ότι σου έστειλε και δεν του το είπες.»

«Δεν απάντησα καν.» λέω θιγμενη «Δεν έκανα καν κάτι λάθος.»

«Γενικά όλη η συζήτηση είναι λάθος.» κάνει νόημα προς τη πόρτα και καταλαβαίνω πως άκουσε την εξώπορτα.

Δόξα τον Θεό, με τα νεύρα που έχω ακούω απλώς ένα βουητό.

«Δεν τελείωσε αυτή η συζήτηση.» ψιθυρίζει η Νίκη.

«Κι όμως, τελείωσε. Αν αναφερθείς ξανά σε αυτόν, θα χεστουμε.» προειδοποιώ.

_________________

Φρέσκο φρέσκο κι από το μέλλον 🤩

Το επόμενο θα είναι πίσω από εκεί που μείναμε, μην μου αγχώνεστε.

Σχόλια; Προβλέψεις;