«Καλημέρα!» τσιρίζει η Νίκη, πέφτοντας πάνω μου. Την σπρώχνω για να πάρω ανάσα και από τέρμα ενθουσιασμένη, τη βλέπω να σοβαρεύει στιγμιαία.

«Σε χτύπησα;» ρωτάω, αποτυγχάνοντας να κρύψω το χασμουρητό μου.

«Τι είναι αυτό;» ρωτάει.

«Ποιο;» λέω μπερδεμένη, κοιτώντας γύρω μου.

«Πάνω σου.» επιμένει.

«Τι; Τι έχω πάνω μου;» άρχισα και εγώ να θορυβούμαι στη σκέψη ότι έχω κάποιο έντομο πάνω μου.

«Στον λαιμό σου, Σελήνη!» λέει έντονα, όμως με χαμηλή φωνή.

Σμίγω τα φρύδια μου και γυρίζω να κοιτάξω στον καθρέφτη δίπλα από το κρεβάτι μου, μόνο και μόνο για να βρω μια μεγάλη πιπιλιά να καλύπτει τον λαιμό μου, κάτω από το αριστερό μου αυτί.

Όχι ρε γαμώτο.

«Γαμωτο μου, τι σκατά έκανα χθες με τον Άλκη;» χτυπάω τον μέτωπό μου ξανά και ξανά, γιατί πάνω απ' όλα μου φταίει το μυαλό μου το ανύπαρκτο.

«Με τον Άλκη;!» φωνάζει έξαλλη.

«Πήγε σπίτι του, θα τα πείτε μετά λέει.» φωνάζει ο Πέτρος από το σαλόνι.

Μέχρι κάτω ακούστηκε η ηλίθια.

«Λίγο πιο διακριτικά;» ειρωνεύομαι.

«Λίγο πιο έξυπνα;» λέει στον ίδιο τόνο.

«Που πάω και μπλέκω η ηλίθια;» μουρμουράω.

«Ναι, την ίδια απορία έχω και εγώ για εμένα.» της ρίχνω ένα ειρωνικό χαμόγελο πρώτου ξαπλώσω.

«Σκατά.»

«Τα 'χεις κάνει σαν τα μούτρα σου.» με πληροφορεί.

«Το παρατήρησες και εσύ, ε; Σε ευχαριστώ πολύ.»

«Το να με ειρωνεύεσαι επειδή σου λέω την αλήθεια κατάμουτρα δεν αναιρεί το γεγονός ότι μπαλαμουτιάστηκες με τον Άλκη!!»

«Μερικά φιλιά έπεσαν μόνο.» λέω. Συνεχίζει να με κοίταζει σαν να βαριέται, σηκώνοντας το φρύδι της «Και λίγο χούφτωμα, εντάξει.» παραδέχομαι.

«Έλεος βρε κορίτσι μου.» κλαψουρίζει η κολλητή μου «Στρώνεις τη μια κατάσταση και χώνεσαι σε μια άλλη χειρότερη.»

«Το ξέρω ρε γαμώτο!» το κινητό μου χτυπάει και γυρίζουμε και οι δύο μας να κοιτάξουμε στο κομοδίνο μου.

Ε, όχι.

Η Νίκη προσπαθεί να μη γελάσει, όμως, όπως είναι φυσικό, αποτυγχάνει.

«Χριστέ μου, βραζιλιάνικη σαπουνόπερα με όνομα "Σελήνη" έχουμε γίνει.»

«Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό.» λέω και αρχίζω να γελάω μαζί της.

Το τηλέφωνό μου σταματά να χτυπά και ο Πέτρος ανοίγει τη πόρτα, ίσα-ίσα για να χωράει το κεφάλι του, κοιτώντας μας με στενεμενα ματιά.

«Τι μαλακία κάνατε πάλι;» λέει καχύποπτος.

«Όχι.» λέω εφόσον βλέπω πως η Νίκη με κοίταζει με μισό μάτι.

«Είσαι σίγουρη;» επιμένει.

«Νομίζω ξέρω τι κάνω και τι όχι.» της λέω με νόημα.

«Καλά, θα σου 'λεγα τι ξέρεις, αλλά έχε χάρη.» πετάει εκείνη.

«Δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο με εσάς τις δύο.» σηκώνει τα χέρια σε ένδειξη παραίτησης και βγαίνει από το δωμάτιό μου, κλείνοντας τη πόρτα. Πετάγομαι όρθια να τον προλάβω, φτάνοντας τον στη πορτα του δωματίου του.

«Κάπνισες τίποτα χθες με τον Άλκη;» λέει καχύποπτος με τη συμπεριφορά μου.

«Την πίπα της ειρήνης.» πετάγεται η Νίκη.

«Σκάσε.» φωνάζω. «Όχι, λες και δεν τον ξέρεις τον Άλκη.»

«Ναι, έχεις ένα point, με τα χίλια ζόρια κάνει ναργιλέ μια φορά το τόσο.» γελάει «Τι συμβαίνει τότε;» αναρωτιέται.

«Τίποτα.» λέω όσο το δυνατόν πιο πειστικά «Τι σου είπε όταν έφυγε;» ρωτάω.

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους «Ότι πάει σπίτι και πως θα μιλήσετε μετά.»

«Είπε αν θα με πάρει εκείνος;» πιέζω.

«Σελήνη, δεν ξέρω αν θα σε πάρει ο κολλητός σου ή αν θα τον πάρεις εσύ και δεν με νοιάζει.» γελάει ελαφρά «Τι σκατά έγινε;»

«Τίποτα.» λέω δήθεν αδιάφορα «Απλώς δεν μου είπε τίποτα και ανησύχησα μήπως έγινε κάτι.»

«Μήπως έμπλεξες κάνα με τον Billy;» με ρωτάει.

Σμιγω τα φρύδια μου μπερδεμένη «Όχι, που κολλάει ο Βασίλης;»

«Ξέρω ότι ο Άλκης δεν τον συμπαθεί και πριν κακαριζατε σαν κότες για κάποιον που σε πήρε τηλέφωνο, γι' αυτό.» λέει.

«Α, πριν με πήρε ο Μπουχέσας.» προσπαθώ με κρύψω το γέλιο μου αλλά ο χαζός ο αδερφός μου γελάει, παρασέρνοντάς με.

«Μετανιώνω που δεν του έριξα δυο-τρεις ψιλές αυτουνού.» τον κοιτάζω με σηκωμένο το φρύδι «Δεν έχεις αποδείξεις.» λέει δήθεν αθώα.

«Στο θέμα μας!» λέω «Πως του ήρθε ο Βασίλης; Έχουμε να μιλήσουμε δύο μήνες.» λέω μπερδεμένη.

«Δεν ξέρω, πάντως με ρώτησε αν έχει περάσει καθόλου από εδώ.»

«Και τι του είπες;» φαίνεται να μπερδεύεται ακόμη περισσότερο.

«Πως δεν ξέρω κάτι αλλά απ' την άλλη θα μπορούσε άνετα να έρθει κρυφά και να μου το κρύψεις.» με κοίταζει έντονα «Ειχα λόγο να πω ψέματα στον Άλκη;» ρωτάει.

«Όχι.» απαντάω γρήγορα «Πάω στη κοπέλα σου.» πετάω και κάνω μεταβολή προς το δωμάτιό μου.

«Μικρή;» γυρίζω να τον κοιτάξω «Ναι, μεγάλε;» λέω γελώντας.

«Πρόσεχε και μην μπλέκεις τα πράγματα.» λέει με ένα μικρό χαμόγελο και κλείνεται στο δωμάτιό του.

Υπέροχα.

______________________________

«Κανένα ίχνος από τον Άλκη;» ρωτάει η Νίκη.

Κοιτάζω το κινητό μου ξανά, μα τίποτα. Ούτε μήνυμα, ούτε τηλέφωνο, τίποτα.

«Τίποτα.»

«Στειλ' του εσύ.» με προτρέπει.

«Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.» παραδέχομαι «Και να του στείλω, δεν ξέρω τι να του πω.»

«Σε πρώτη φάση πες του να βρεθείτε να τα πείτε.» λέει.

«Νίκη, ξέρω γιατί έφυγε.» πετάω ξαφνικά.

«Γιατί;» λέει μπερδεμένη.

«Ρώτησε τον Πέτρο για τον Ρους.» αρχίζω. Ανοίγω το κινητό μου και της δείχνω τη συνομιλία μου με τον Ρους.

Ρους διέγραψε ένα μήνυμα

«Ωχ.» κάνει έκπληκτη.

«Εγώ μπορεί να μην το είδα ποτέ, αλλά σίγουρα το είδε ο Άλκης.» συμπεραίνω «Πιθανότατα νομίζει ότι βγαίνω παράλληλα με τον Ρους. Γαμώτο!»

«Κοίταξε και αυτό να ισχύει, δεν έχει το δικαίωμα να θυμώσει. Θέλω να πω, δεν είχατε κάτι για να νιώθει προδομένος. Αλλά...» διστάζει να συνεχίσει.

«Ριξ' το, αντέχω.»

«Είναι ερωτευμένος μαζί σου, Σελήνη.» λέει.

Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου, η συνειδητοποίηση αυτή με χτυπάει ασταμάτητα.

Πως γίνεται να υπήρξα τόσο τυφλή;

«Νίκη...» ψελλίζω.

«Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και δεν έχω σκοπό να το κάνω. Είναι ερωτευμένος μαζί σου, το είχα καταλάβει, φυσικά αυτός το αρνιόταν. Του είπα να προσέχει μαζί σου, πως δεν είσαι στη καλύτερη φάση σου, αλλά προφανώς δεν με άκουσε.»

«Υποθέτω μας συνεπήρε το συναίσθημα.»

«Άντι να σας συνεπάρει ο διάολος να ησυχάσω.» μουρμουράει.

«Που τέτοια τύχη.»

«Σελήνη.» λέει η Νίκη κοιτώντας το κινητό της έντονα.

«Τι;» λέω.

Γυρίζει την οθόνη και βλέπω story του Άλκη για ποτό με τη παρέα του.

«Μου έκανε απόκρυψη;» λέω έκπληκτη. Μπαίνω στο Instagram μου και ναι, όντως μου έχει κάνει απόκρυψη.

«Καλά, χαζός είναι; Δεν ήξερε ότι θα μου το δείξεις;»

Κουνάει το κεφάλι της «Αθώο μου κορίτσι, έχω δεύτερο λογαριασμό για να βλέπω.»

Σατανική.

«Α!» αναφωνεί.

«Τι πάλι;» λέω.

«Είναι στο Bullet.»

«Με δουλεύεις, έτσι;!» λέω έξαλλη.

«Καθόλου.» μου δείχνει το story του κολλητού του και όντως είναι στο Bullet.

Τι σκατά κουβαλάει στο κεφάλι του;!

«Σήμερα είναι η μέρα σου ε.» με κοροϊδεύει η Νίκη.

«Φυσικά. Έκανα κάτι με τον κολλητό μου, μου έστειλε ο Ρους μετά από δύο μήνες και διέγραψε το μήνυμα. Μαγευτικά περνάω στο εξωτικό Χαϊδάρι.»

Κρατιέται να μην γελάσει «Σε πήρε και ο Μπουχέσας.»

«Χριστέ μου, αυτό που το πας;!» γελάω μαζί της «Εντάξει, έστειλε μήνυμα ότι πήρε κατά λάθος.»

«Εν τω μεταξύ έχετε να μιλήσετε κάνα δυο χρόνια.»

Όντως.

«Μαλάκα, τι ζω;» σηκώνει τους ώμους της «Εκπλήσσομαι και εγώ κάθε φορά.»

Ήμαρτον δηλαδή, τι άλλο μπορεί να συμβεί;

____________________________

Γειά σαςςςςς😂

ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ ΤΕΛΙΚΆ
ΑΝ ΤΑ ΠΆΡΩ ΞΑΦΝΙΚΆ
ΘΑ ΤΑ ΣΠΆΣΩ ΌΛΑ ΜΕΣ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΣΟΥΥΥΥΥ

ΜΟΟΔ