Περιέργως ανέβασα στην ώρα μου, αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να το συνηθίσετε αυτή τη περίοδο...

Έχω ακόμα τρέξιμο, δουλειά, τώρα είμαι και άρρωστη, ξέρετε!

Αλλά θα προσπαθήσω να γράψω κάποια κεφάλαια για να έχω σε περίπτωση που χρειαστούν.

Have a nice day!! 🙏🏻❤️⭐

«Πάλι δεν μιλάς πολύ.» παρατηρεί. Παίζω λίγο με το καλαμάκι του καφέ μου, μπας και το αφήσει.

Αλλά, φυσικά, για τον Ρουσσάκη μιλάμε. Από πότε αφήνει κάτι να πέσει κάτω;!

Παίρνει το ποτήρι από το χέρι μου και με κοιτάζει με το αυστηρό του βλέμμα «Κοφ' το, μικρό.»

«Εσύ κοφ' το, μεγάλε.» λέω ειρωνικά.

«Εγώ να κόψω τι;» λέει μπερδεμένος.

«Αυτό το "μικρό" και το "είμαι ο μεγάλος αδερφός". Κοφ' το.» λέω.

«Δεν ήξερα ότι σε πειράζει τόσο.» χαμογελάει απαλά «Μικρό.»

«Βασίλη, άντε γαμήσου, αλήθεια.» μόλις ακούει τη βρισιά που βγαίνει από το στόμα μου, φαίνεται να νευριάζει.

«Μην μου μιλάς εμένα έτσι.»

«Σιγά ρε Βασιλάκη.» απαντάω στον ίδιο τόνο.

Εκείνος φέρνει το πρόσωπό του μπροστά από το δικό μου, κοιτώντας με απολύτως σοβαρός.

«Σταμάτα να κάνεις σαν κακομαθημένο κωλοπαιδο και να αμύνεσαι ώστε να αποφύγεις αυτό που σε τσούζει πραγματικά. Φασωθηκες με αυτόν τον τύπο τις προάλλες και από τότε είσαι αλλού. Πες μου τι διαόλο συμβαίνει.»

«Δεν ήθελα να το συζητήσω εκείνο το βράδυ, τι σε κάνει να πιστεύεις πως θέλω να το συζητήσω τώρα;»

«Δεν θα έβγαινες μαζί μου αν δεν ήθελες να το συζητήσεις.» επιμένει.

Αυτό το παιδί παίζει να είναι τελείως ηλιθιο.

«Μπορεί να βγήκα μαζί σου γιατί μου αρέσει η παρέα σου.»

«Μαλακιες.» λέει «Αν και ισχύει, δεν είσαι εδώ μόνο γι' αυτό.» πάνω απ' όλα μετριόφρων αυτό το πλάσμα...

«Βασίλη, τι θες να σου πω;» ας τελειώνουμε πια με αυτό.

«Τα πάντα από την αρχή. Μου είχες αναφέρει τον πρώην σου, αλλά όχι αυτόν τον Νίκο.»

«Δεν είχα λόγο να σου αναφέρω τον Νίκο, δεν είχαμε κάτι.» και αυτό ήταν όντως η αλήθεια.

Παρ' όλα αυτά αν και δεν είχαμε τίποτα, είχαμε κατά κάποιον τρόπο τα πάντα...

Πόσο περίπλοκη η ερωτική μου ζωή πια;!

«Μαλακιες! Αυτό που είδα εγώ δεν μεταφράζεται σαν "τίποτα". Έχετε ξεκάθαρα παρελθόν.»

«Ήταν κολλητός του αδερφού μου και εγώ ερωτευμένη μαζί του.»

«Κι αυτός προφανώς μαζί σου.»

«Οχι, δεν θα το 'λεγα.» μόνο να παίζει μαζί μου ήξερε.

«Γιατί δεν μπορείς να αποδεχτείς ότι ο τύπος σε ήθελε και σε θέλει όσο δεν πάει; Καρδούλες από τα μάτια πετούσε, μου ερχόταν αναγούλα από τα τόσα μέλια!»

«Εσύ τώρα γιατί νευριαζεις;» λέω έξαλλη.

«Δεν νευρίαζω.» αρνείται.

«Τότε ενοχλείσαι, γιατί ξεκάθαρα βγάζεις μια ενόχληση.»

«Μου την δίνει που δεν το παραδέχεσαι.»

«Δεν ήσουν εκεί για να ξέρεις.»

«Να μου λείπουν οι ανατριχιαστικες λεπτομέρειες του κρεβατιού σας.»

Θα τον χτυπήσω, αλήθεια.

«Δεν έχω κάνει τίποτα με τον Νίκο, ηλιθιε.»

«Ναι, καλά.» ειρωνεύεται.

«Εσένα τώρα ποιο είναι το πρόβλημά σου;» αλήθεια είμαι έξαλλη.

«Μου την σπας, μικρό.»

«Εμένα να δεις. Ποιος είναι τώρα το κακομαθημένο κωλοπαιδο;»

«Προσπαθώ απλώς να σε κάνω να ανοιχτεις και να με εμπιστευθείς. Βλέπω ότι δεν είσαι καλά και θέλω να βοηθήσω όπως μπορώ.»

«Βοηθάς, με το να βγαίνουμε, να αράζουμε, με το να με κάνεις να ξεχνιέμαι. Το να ζήσω ξανά ο,τι έχω περάσει με τον Νίκο, δεν πρόκειται να με οφελησει.» λέω πιο γλυκά τώρα.

Χαϊδεύει απαλά το χέρι μου και με τραβάει στην αγκαλιά του.

«Θα σε βοηθήσει το να μιλήσεις, πίστεψέ με. Το κρατάς μέσα σου και φαίνεσαι έτοιμη να εκραγείς από στιγμή σε στιγμή. Σε πνιγει.»

«Μου άρεσε πάρα πολύ.» αρχίζω. Νιώθω πιο άνετα δίπλα του, να με έχει αγκαλιά. Είσαι σαν να βγαίνουν οι λέξεις από μόνες τους, σχηματιζοντας προτάσεις.

«Από τη πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε υπήρχε κάτι. Μια κόντρα, δεν τον συμπαθούσα για κάποιον λόγο και εκείνος επέμενε να με πειράζει. Αυτό δεν λέει κάτι, γι' αυτό δεν κρατήθηκα από αυτό το γεγονός.»

«Ίσα-ίσα, λέει πολλά. Αν δεν τον ενδιέφερες, το λιγότερο, δεν θα ασχολιόταν τόσο.»

«Εντάξει ρε Ρουσσάκη, και εμείς πάμε κόντρα ο ένας στον άλλο, δεν σημαίνει κάτι.» ναι, αυτή είναι η αποτυχημένη μου προσπάθεια να τον ψαρέψω.

«Άλλο εμείς.»

«Τώρα ακούγεσαι σαν τον Νίκο.» λέω γελώντας.

«Συνέχισε.» λέει σφιγγοντας με.

«Ήξερε τα πάντα. Είχα κλάψει άπειρες φορές για τον πρώην μου. Κοιμόταν σπίτι μας και τα βράδια τα περνούσε μαζί μου και άκουγε τα δικά μου, χωρίς ποτέ να κάνει κάποια πράξη που θα με φέρει σε δύσκολη θέση. Το γεγονός ότι περνούσε χρόνο μαζί μου με εμένα να είμαι τόσο ευάλωτη και δεν προσπάθησε να κάνει κάτι μαζί μου, με έκανε να τον ερωτευτώ περισσότερο.»

«Είναι αυτός λόγος να ερωτευτείς κάποιον;» γυρίζω να τον κοιτάξω, μα με καρφώνει ήδη με το βλέμμα του.

Όταν σου έχουν φερθεί έτσι στο παρελθόν...

«Ναι, είναι.» λέω απόλυτος βέβαιη. Εκείνος γνέφει καταφατικά, προβληματισμένος.

«Συνέχισε.»

«Ένιωθα πως υπήρχε...κάτι. Το αστείο είναι πως "το" έβλεπαν όλοι και μας κορόιδευαν.» γελάω πικρά στην ανάμνηση αυτή «Μα δεν υπήρχε. Αν με ήθελε πραγματικά, τώρα δεν θα κάναμε εμείς αυτή τη συζήτηση. Θα είχε κάνει κάτι.»

«Διαφωνώ. Με την ίδια λογική, αν τον ήθελες και εσύ θα έκανες κάτι. Άρα αυτό σημαίνει ότι δεν τον ήθελες;» λέει.

«Αν τον ήθελα και πόσο, το ξέρω μόνο εγώ, όχι εσύ.»

«Επιθετική.» παρατηρεί.

«Φοβόμουν την αντίδραση του Πέτρου.»

«Ε, και αυτός το ίδιο.» λέει χαλαρός.

«Βασίλη, μην τον δικαιολογείς γαμωτο!» λέω έξαλλη «Το να φοβάται την αντίδραση του αδερφού μου είναι δεκτό· το να παίζει μαζί μου και να ξυπνά μέσα μου συναισθήματα που δεν είναι ικανός να ανταποδώσει, είναι απαράδεκτο.» λέω απόλυτη.

«Συμφωνώ.»

«Μπα, πως κι έτσι;»

«Αγαπώ να διαφωνώ μαζί σου.» λέει με ένα παιδικό χαμόγελο. Τσιμπάω τα μάγουλά του και ξαπλώνω πίσω στον καναπέ.

«Ναι, αγαπάς να μου σπας τα νεύρα.»

«Κυρίως αυτό.» λέει γελώντας «Πάντως αλλού θέλω να καταλήξω.»

«Για πες.»

«Μην φοβάσαι τον έρωτα, μικρό.» λέει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου «Είναι το πιο ωραίο συναίσθημα, απ' όσο θυμάμαι.»

«Θυμάσαι;» απορώ.

«Ναι, έχω καιρό να το νιώσω.» λέει «Επειδή σου φέρθηκε ένας έτσι, δεν πάει να πει ότι είναι αυτό που αξίζεις. Να φεύγεις από εκεί που νιώθεις πως δεν σε εκτιμούν και να εκφράζεις τα συναισθήματά σου όταν νιώθεις αυτό το κούμπωμα με τον άλλο. Μην κρατάς τίποτα μέσα σου από φόβο μην πληγώσεις κάποιον ή πληγωθείς. Κανένας δεν θα είναι αρκετά καλός για 'σένα, σύμφωνα με τον αδερφό σου.» γελάω λίγο, γιατί έχει δίκιο.

«Και αν φάω Χ ξανά βρε Ρουσσάκη;» λέω γελώντας.

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους «Αυτός χάνει. Πας παρακάτω, για καλύτερα. Γι' αυτά που σου αξίζουν πραγματικά.» λέει με ένα χαμόγελο στα χείλη.

«Δηλαδή να μιλάω και να μην κρατάω τίποτα μέσα μου, ε;»

«Μίλα, γιατί αν δεν μιλήσεις, θα ταλαιπωρείς το μυαλό σου χωρίς λόγο. Αν δεν μιλήσεις, πότε δεν θα ξέρεις τι ακριβώς νιώθω ο άλλος για 'σένα. Μπορεί να χάσεις τα πάντα, αν δεν το κάνεις.»

«Ναι, έχεις δίκιο...» λέω σκεπτική.

«Από την άλλη, μπορεί εσύ να χάνεις τον ύπνο σου, και αυτός να σε γράφει στα αρχιδια του.»

«Πάντα έχεις τον τρόπο να το χαλάς, παλιομαλακα!» χάνω μια μπουνιά στο μπράτσο του και εκείνος παίρνει τα χέρια μου στα δικά του.

«Γι' αυτό, διεκδίκησε ο,τι γουστάρεις πραγματικά.» λέει κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια «Και σταμάτα να με λες μαλακα, γιατί θα σε γαμησω.»

Τώρα αυτό είναι απειλή ή υπόσχεση;

«Και παρ' το όπως θες.» μου κλείνει το μάτι και πίνει λίγο από τον καφέ του.

Αχ, θα με τρελάνει αυτός!