naamloze vreemdeling in de spiegel van mijn bestaan,
je hand ligt daar waar je hart moet zijn, maar vreemde,
weet je dan niet dat je harteloos bent, waarom anders
ben je zo vroeg heen gegaan, jij rusteloze reiziger,

je verwijdert jezelf van het bestaan, en vraagt dan
waarom je zo vreemd bent in een gekende wereld,
maar de bangeling die niet komt, kan niet behoren,
waarom ga je toch steeds weer, jij rusteloze reiziger,

wist de rest van de wereld maar, hoe angst bindt
aan de harten van een reiziger, die meer heengaat
dan weerkomt, wij zijn een vreemde wereld,

en dat hoe meer men denkt, hoe meer men vreest,
want elk woord kan snijden, toch rusteloze reiziger?
je vreest ons, wij zijn een vreemde wereld.